هدف از طبقه بندی بی دندانیهای پارسیل، راحتی شناسایی و یادگیری آنست ، همچنین ما را در یک طرح درمان مناسب یاری می دهد. در این تحقیق 600 نفر از اهالی شهر یزد که دارای بی دندانی پارسیل بوده اند به عنوان جمیعت مورد مطالعه استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در بررسی توزیع فراوانی طبقه بندی کندی صرف نظر از نوع درمان (ثابت یا متحرک) در فک بالا بیشترین فراوانی مربوط به کلاس iii و کمترین فراوانی مربوط به کلاس iv می باشد. در فک پایین بیشترین فراوانی مربوط به کلاس i و کمترین فراوانی مربوط به کلاس iv می باشد. اگر در بررسی خود از افرادی که احتیاج به درمان پروتز ثابت دارند، صرف نظر کنیم، در فک بالا و فک پایین، بیشترین فراوانی مربوط به کلاس i و کمترین فراوانی مربوط به کلاس iv می باشد. - دو توزیع طبقه بندی کندی براساس سن: هر چه سن افزایش می یابد نوع بی دندانی فک بالا و پایین تمایل به کلاس i کندی پیدا می کند. - دو توزیع طبقه بندی کندی براساس جنس ، در فک بالا و پایین در دو گروه مرد و زن تفاوتی معنی دار وجود ندارد. - در توزیع فراوانی بی دندانی براساس تحصیلات ، در فک بالا و پایین با بالا رفتن سطح تحصیلات تمایل به کلاس i بودن نوع بی دندانی کاهش یافته است . در توزیع فراوانی طبقه بندی کندی براساس نوع اکلوژن مشخص شد که بین نوع طبقه بندی اکلوژن و نوع بی دندانی پارسیل در هر دو فک رابطه معنی داری وجود ندارد. در ارتباط تعداد دندانهای از دست رفته با وضعیت بهداشت دهان در فک بالا و پایین مشخص شد که با بدتر شدن وضع بهداشت تعداد دندانهای از دست رفته بیشتر شده است . - ارتباط معنی داری بین وضعیت اقتصادی و توزیع فراوانی طبقه بندی کندی مشاهده نشد. همچنین ارتباطی بین بیماریهای سیستمیک و تعداد دندانهای از دست رفته مشاهده نشد. بین تعداد دندانهای از سدت رفته فک بالا و پایین با استعمال دخانیات در مردان رابطه معنی دار مشاهده نشد.