در این رساله به بررسی کیفی روش ارزیابی روسازی های معابر شهری در یک محدوده از شهر پرداخته و در نهایت با اعمال ضرائب مناسب نتایج آن را به کل معبر و در نهایت به شبکه تعمیم خواهد یافت . جهت انجام این ارزیابی معابر را به سه نوع بزرگراهها، راههای اصلی و راههای فرعی تقسیم نموده و برای هر یک با توسل به شیوه های آماری نمونه هایی را از هر معبر انتخاب کرده و اطلاعات ترافیکی مربوط به آن ثبت خواهد شد. سپس با فیلمبرداری و عکاسی از هر نمونه، شناسنامه ای از هر کدام درست کرده و در کارهای دقیق تر باscan نمودن عکس و فیلم ها و به کمک کامپیوتر انواع خرابیها و وضعیت کیفی روسازی هر نمونه را بدست آورده و فرمهای ارزیابی هر نمونه را تکمیل نموده و با برآورد مشخصات کیفی روسازی آن را به یک کمیت عددی که شاخص شرایط راه نامیده میشود تبدیل می نمائیم. (pci) عموما روش برداشت اطلاعات مربوط به عوارض روسازی دو گروه می باشند. -1روشهای اتوماتیکی با کمک پردازش تصاویر -2 روش برداشت آمار بصورت دستی. در این تحقیق با توجه به امکانات و دسترسی به تکنولوژی در ایران از روش دوم استفاده شده است . پس از شناسایی انواع خرابی، تراکم و شدت آن را محاسبه کرده و مقدار کاهش کیفیت و در نهایت pci را بدست می آوریم و برای حصول به این مهم عملیات زیر را به ترتیب انجام میدهیم. -a اطلاعات مربوط به خرابی پس از بازرسی به دقت در فرمهای مربوطه یادداشت می شود. -b ضرائب کاهش کیفیت بر حسب وضعیت کیفی و شدت عارضه محاسبه و مشخص میگردد (از روی گرافهای موجود و استاندارد) -c کلیه ارقام کاهش کیفیت بدست آمده را با یکدیگر جمع نموده و بعنوان عدد کاهش کیفیت کل گزارش میگردد (tdv) -d پس از تعیین tdv مقدار آن برای شرائط و تجهیزات و وضعیت معابر اصلاح می گردد (cdv) -e مقدار pci از رابطه زیر بدست می آید: pci100-cdv عدد بدست آمده برای هر قطعه را به عنوان شاخص کیفیت روسازی گزارش شده و بعنوان معیار مناسبی جهت برنامه ریزی و اولویت بندی تعمیر و نگهداری روسازی از آن استفاده میشود.