گسترش روزافزون ساختمانهای آجری یک طبقه و دو طبقه در کشور بخصوص شهرستانها، که ناشی از فرم معماری و شرایط اقلیمی محل ساخت ، همچنین عدم آشنائی با فرهنگ آپارتمان نشینی می باشد، ضرورت بحث و بررسی این ساختمانها را در برابر خطرات احتمالی که همانا وقوع زلزله و انفجارهای گازی می باشد، افزایش می دهد. قرارگیری ایران در کمربند زلزله خیز و وقوع زلزله های مخرب در کشور که هر چند سال یکبار منجر به تخریب گستردهء منازل و مرگ ساکنین آن و خسارات عمدهء اقتصادی شده است ، همچنین افزایش خسارات ناشی از انفجارهای گازی به دلیل گستردگی شبکهء گازرسانی در شهرها، بر اهمیت مطالعهء ساختمانهای آجری و نحوهء مقاوم سازی آن در برابر این دو مقوله می افزاید. از آنجا که کنترل مقاومت این ساختمانها در برابر انفجار گاز با افزایش درصد بازشو و کاهش فشارهای انفجار ممکن بوده، که (این افزایش درصد بازشو) خود سبب کاهش مقاومت ساختمانهای آجری در برابر زلزله می شود، لذا ضرورت بحث بازشوها در ساختمانهای آجری و بدست آوردن ضوابطی خاص برای مسلح کردن این ساختمانها جهت مقاومت در برابر زلزله و انفجار گاز طلب می شود. با توجه به توضیحات قبلی، در این پایان نامه سعی شده است رفتار ساختمانهای آجری و چگونگی مسلح کردن آنها در برابر نیروی زلزله (فصل اول)، همچنین چگونگی متعادل ساختن فشارهای انفجار گاز با مقاومت دیوارها که با افزایش درصد بازشو و کاهش طول پانل دیوار همراه است (فصل دوم)، مورد مطالعه قرار گرفته، تا بتوان با تلفیق این دو موضوع، بهترین ضوابط را برای کلاف بندی ساختمانهای آجری (اعم از فواصل شناژهای قائم و مقاطع شناژ) با توجه به درصدهای بازشوی مورد نیاز، بدست آورده (فصل سوم) که با اجرای این ضوابط، بتوان ساختمانهای آجری مقاومی در برابر زلزله و انفجار گاز پدید آورد.