این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بوده که به منظور بررسی میزان تیتر آنتی بادی اختصاصی علیه توکسوپلاسما گوندیی و راههای انتقال آن در نوزادان متولد شده با نقایص مادرزادی و علائم خطرناک بیماری در بیمارستان منتخب شهرستان کرج در سال 1375-76 صورت گرفته است . تعداد واحدهای مورد پژوهش 1040 نفر بودند که به روش نمونه گیری آسان انتخاب گردیدند و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها عبارت بودند از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک ، عادات غذایی و بهداشت فردی والدین (که از طریق مصاحبه تکمیل گردید)، همچنین برگه مشاهده مشتمل بر وجود نقایص نادرزادی و علائم خطرناک بیماری و نیز برگه ثبت نتایج آزمایشات سرمی نوزادان و مادران آنها می باشد. آزمایشات در دو مرحله یکی طی 24 ساعت اول تولد و دیگری یکماه پس از تولد انجام گردیده است . انجام آزمایش در هر دو مرحله به روش igg-ifa در نوزاد و مادر میباشد که آنتی بادی اختصاصی علیه توکسوپلاسما گوندیی را ارزیابی نموده است . جهت دستیابی به اهداف پژوهش ، پژوهشگر به مدت 12 ماه با مراجعه به بخش نوزادان بدحال بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران با انتخاب نوزادان دارای مشخصات واحدهای پژوهش و در صورت تمایل مادران آنها، اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری و از نوزاد نمونه خون تهیه نموده و یکماه پس از تولد نیز با مراجعه به محل سکونت واحدهای پژوهش دارای آنتی بادی اختصاصی علیه توکسوپلاسما گوندیی >1:400 نمونه خون مجدد تهیه و مورد آزمایش قرار داده شد. ضمنا این مرحله مادران واحدهای پژوهش از نظر تیتر آنتی بادی به روش فوق ارزیابی گردیدند. در تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین، انحراف معیار) و از آمار تحلیلی (آزمونهای کای اسکوئر، فیشر) و نرم افزارهای esp، spss و hg استفاده شده است . یافته های پژوهش در 25 جدول تنظیم شده است . نتایج پژوهش نشان داد که 6/5 درصد از واحدهای پژوهش دارای نقایص مادرزادی و 93/5 درصد دارای علائم خطرناک بیماری بودند که 2/94 درصد از نوزادان متواد شده با نقایص مادرزادی و نیز 2/75 درصد از نوزادان متولد شده با علائم خطرناک بیماری دارای تیتر آنتی بادی اختصاصی >1:400 بوده اند که ارتباط معنی داری بین نقایص مادرزادی و علائم خطرناک بیماری و تیتر آنتی بادی >1:400 مشاهده نگردید. در مرحله دوم نمونه گیری تیتر تمامی نوزادان دارای عیار >1:400 کاهش یافته و تیتر >1:400 آنتی بادی اختصاصی علیه توکسوپلاسما گوندیی نوزادان و تیتر آنتی بادی اختصاصی مادران در مرحله دوم تفاوتی وجود نداشت . در نهایت مشخص شد که با یکسری اقدامات و تدابیر در دوران قبل از بارداری و در هر زمان از حاملگی می توانیم مادرانی که در خطر تولد نوزاد آلوده به انگل توکسوپلاسما گوندیی قرار دارند را غربال کرد و به اقدامات پیشگیری و درمان های اختصاصی بایستی پرداخت و نیز لازم است نوزادانی که در خطر ابتلا می باشند و دارای تیتر >1:400 هستند مورد پی گیریهای تخصصی تر قرار گیرند. قضاوت در مورد اینکه آیا توکسوپلاسما گوندیی میتواند عاملی برای ناهنجاریهای مادرزادی باشد یا نه؟ منوط به این است که تحقیقات تکمیلی انجام گیرد تا بتوان نتیجه گیری قطعی نمود.