استفاده از کدینگ ، روش موثری برای بهبود عملکرد کیفی یک سیستم مخابراتی می باشند. کدهای تو در تو به همراه استفاده مناسب از اینترلیور بین انکدرهای مختلف آن مبنای تشکیل مجموعه کدهای جدیدی هستند که دارای بهره بسیار نزدیک به حد تئوری شانون می باشند و با وجود این روش دیکدینگ تکراری عملی، برای آنها وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی ساختار فاصله ای این دسته کدها و امکان تعمییم و بهبود عملکرد آنها می باشد. اساس کار این تحقیق بر مبنای استفاده از یک نگاشت خطی بجای جایگشت بوسیله اینترلیور می باشد. در فصل دوم این گزارش با بیان قضایای کدینگ حد نهایی ظرفیت کانال را معرفی کرده و سپس با بهترین کد ممکن با روش بسته بندی کروی مقایسه می کنیم. عملکرد این کد معیاری برای کامل بودن کدها می باشد و نشان می دهیم که توربوکدها برای یک بازه وسیع از طول بلوک با اختلاف o.7db از این کران فاصله دارند. از آنجائیکه متوسط عملکرد تمام کدهای با طول بلوک و نرخ یکسان نیز می تواند به عنوان معیار کامل بودن مطرح گردد. نشان می دهیم که در حالت استفاده از نگارنده می توان با دقت بیشتری به این معیار نزدیک شد. در فصل سوم نیز با استفاده از روشهای دیکدینگ تکراری استاندارد برای توربوکدها و قضایای مربوط به روش ,minimum cross entropy روش دیکدینگ تعمییم یافته ای برای حالت کلی استفاده از نگاشت بدست می آوریم و در انتها در فصل چهارم برای یک توربوکد (5ˆ7، 5ˆ7، 1) نشان می دهیم که استفاده از نگاشت با افزایش پیچیدگی کمتر از 15 درصد می تواند در احتمال خطای 10-6 بهره ای بیش از 1db ایجاد کند.