در این مقاله مساله برنامه ریزی زمانبندی n کار مستقل بر روی m ماشین موازی مشابه بررسی شد. در این مساله فرض بر این بوده است که زمانهای عملیات کارها بر روی ماشینها قابل کنترل باشد و عملیات بر روی هر کاری را بتوان با صرف هزینه بیشتر در زمان کمتر انجام داد. کلیه کارها زمان تحویل مشترک دارند و هم به زمان تحویل و هم کل دیرکردˆزودکرد جریمه تعلق می گیرد. با این فرضیات هدف مساله تعیین زمانهای عملیات هر کار و زمان تحویل مشترک و همچنین تعیین توالی عملیات بهینه بوده است بطوریکه مجموع هزینه ها کمینه شود. ابتدا قضایا و احکام مربوط به این مساله در حالت تک ماشین و تعمیم آن به حالت ماشینهای موازی بررسی شد و سپس مساله بکمک یک مدل برنامه ریزی خطی صفر-یک مدلسازی شد. همچنین در مبحث فوق یادآوری شد که بعلت حجم محاسبات بالا و پیچیدگی مدل بهینه برای مسایل تقریبا مقدور نیست و تنها مسایلی با ابعاد بسیار کوچک را می توان بکمک مدل بهینه حل نمود بعلت این مشکل به ارائه یک الگوریتم هیوریستیک پرداخته شد که پشتوانه این الگوریتم قضایا و شرایط بهینه حل مساله در حالت تک ماشین است . سپس جهت بررسی کارآیی الگوریتم تستی شامل 10 مساله انجام شد و مشاهده شد که الگوریتم هیوریستیک در تعینن جوابهای نزدیک به بهینه بسیار کارآ می باشد و همچنین قابلیت حل مسایل در هر سایز را دارا می باشد. با توجه به کاربردی که این مساله در سیستم های تولید jlt دارد بسط هر چه بیشتر مدل با وارد کردن هرینه های جانبی دیگر و شرایط موجود در سیستم های تولیدی همچون عدم دسترسی کارها دص زمان صفر، وجود پیش نیازها در توالی عملیات و ... می تواند قدمهای بعدی این مطالعه را تشکیل دهد. صنعت کشور ما احتیاج به بازنگری های فروان در روشهای انجام کارها و برنامه ریزیها دارد. لازمه هر اقدامی در جهت بهبود در وضعیت صنعت و استفاده درست از منابع، ساختن بستر و زیربنای علمی و تئوری آن است . در نتیجه هر اقدامی در جهت ساختن این زیربنای علمی می تواند بسیار مفید و مثمر ثمر باشد اگر چه مشاهده نتایج آن احتیاج به صبر و شکیبایی دارد و در و در طول زمان می تواند اثر خود را نشان دهد. به امید اینکه نتیجه این مطالعه نیز بتواند قدمی در جهت استفاده بهتر از منابع و کمکی در بهبود وضعیت صنعت باشد.