رساله حاضر نگاهی است عرفانی به فر و انسان فرهمند در شاهنامه و مقایسه و تطبیق آن با ولایت معنوی و ولی در مثنوی معنوی.شاهنامه ، انتقال فر از شاهی به شاه دیگر ، سلسله ای از انسان های فرهمند را پدید می آورد که بواسطه همان فر ، وظیفه سرپرستی خلق و تصرف درامور آنها و برقراری نور در سراسر گیتی را دارند.یکی از انسانهای فرهمند این سلسله ، کیخسرو است که هم در شاهنامه و هم در اوستا و متون پهلوی ، دارنده ممتاز فر است که ضمن آباد کردن سرزمین ایران که پیش از ورود او به ویرانی نهاده بود، وظیفه سنگین دیگری بر دوش دارد و آن از بین بردن افراسیاب تورانی به منزله عنصر شر است که سرانجام با نابود کردن او، نور را در سراسر عالم می گستراند.فر وجود سلسله ای از انسان های فرهمند ، قابل مقایسه و تطبیق با ولایت معنوی و سلسله انسانهای کامل(ولی ) در عرفان است که در مثنوی به عنوان یکی از آثار بزرگ عرفانی ما، بیشتر از هر اثر دیگر به آن پرداخته شده است.