هدف این پژوهش که با روشی توصیفی تاریخی با رویکرد پژوهشی صورت گرفته است، بررسی محتوی رنگی در آثار استاد کمال الدین بهزاد هراتی است. ابزار این پژوهش در دو سطح مرور اسناد و روش مشاهده صورت گرفته است. از میان آثار مستند و امضادار استاد هشت اثر معروف وی با عنوان؛ یوسف و زلیخا،گدایی بر درب مسجد، کاخ خورنق، خلیفه در حمام، پیرصوفی و جوان، مباحثه در محضر قاضی، دارا و شبان اسب ها و جنگ طایفه ها به عنوان حجم نمونه مورد بررسی انتخاب گردید. محتوی رنگ از منظر های فیزیولوژیک؛ سایکولوژیک و سیمولوژیک در این آثار قابل توجه است. مداقه در محتویی رنگ کمال الدین نشان از نوعی توجه وی به بیان سمبلیک رنگ و ارتباط با عناصری چون نور، عمق نمایی و فرم دارد. نتایج نشان می دهد بهزاد رنگ را فقط برای ایجاد جلوه های بصری زیبا بکار نمی برد، بلکه بار عاطفی و بیانی موضوع را نیز با رنگ شدت می بخشید. بهزاد هر رنگ را به دقت و در ارتباط با فرم و محتوا برگزیده و ریتم رنگی را به درون فضاهای تودرتوی تصویر می برد؛ همچنین وی با وجود نبود هیچ منبع نوری در نگاره هایش رنگ ها را درخشنده و بدون سایه برمی گزید. عمق نمایی رنگی در برخی نگاره ها در اثر برتری فرمی به فرم دیگر ایجاد می شود و این امر سبب پس رفتن خاکستری های فامدار و دیرتر به چشم آمدن آنها می شود. با بررسی نظامات رنگی می توان دریافت که نظام رنگی بهزاد به نظام رنگی مانسل نزدیک تر است. کلیدواژگان: محتوی رنگ، کمال الدین بهزاد، عمق نمایی، عرفان، نور، سمبل، نظامات رنگی

شخصیت ‏‎character‎‏ یکی از پایه های اساسی ساختمان یک اثر دراماتیک ‏‎dramatic‎‏ است. گوناگونی ابعاد روانشناسانه شخصیت، یکی از علتهای ارائه تعاریف مختلف از آن است. درام نویسان در طی قرون ، طرح شخصیتهای آثار نمایشی خود، به ویژگیهای ابعاد شخصیت ، در حوزه های روانشناسانه و جامعه شناسانه نیز پرداخته اند. به این نکته نیز باید توجه داشت که در هر اجتماع سنخهای متفاوت از شخصیت یافت می شوند. تفاوتهای شخصیتی در هر جامعه می تواند ناشی از اختلافات اجتماعی مردم در سطوح گوناگون تربیتی، فرهنگی و ... باشد. در نتیجه تحولات فرهنگی و شخصیت دارای تاثیرات متقابل بر یکدیگر هستند.