با ظهور استعمارگری، ادبیات جهان گونه ادبی جدیدی را با نام ادبیات استعمار به خود دید.ادبیات استعمار ، بویژه از نیمه دوم سده نوزدهم تاکنون، بسیار مورد توجه نویسندگان و منتقدان ادبی قرار گرفته است تا آنجا که نویسندگان مشهوری همچون کیپلینگ ، فارستر و کنراد آثار شناخته شده ای را با موضوع استعمار و زندگی در مستعمرات خلق نمودند. زندگی جوزف کنراد ، چه آن هنگام که کودکی خود را با تجربه اشغال کشورش لهستان توسط روسیه سپری کرد و چه به عنوان تبعه انگلستان ، زمینه را به گونه ای برایش فراهم ساخت تا استعمار و تبعات آنرا از نزدیک لمس نموده و در آثار خود باز نمایاند. آنچه را که امروزه منتقدان ادبی ‏‎"‎‏ساختارهای فرهنگی استعمار ‏‎"‎‏ می خوانند ابزاری است در دست دولتهای استعماری در جهت بهره کشی از سرزمین های تحت سلطه خود.به عبارت دیگر، سلاح کارآمد استعمار ، فرهنگ سازی است که بر پایه خلق دوگانگی های فرهنگی و نژادی میان استعمارگر و استعمار شده عمل می نماید. آنچه که دراین رساله به عنوان مبحث اصلی مورد توجه قرار گرفته است بررسی گونه هایی از این دوگانگی ها در داستان دل تاریکی نوشته جوزف کنرادمی باشد.