در این پژوهش 544 مقاله منتشر شده توسط اعضای هیات علمی دانشگاههای علوم پزشکی تبریز و شیراز در مجله های داخل کشور (فارسی و لاتین) بین سالهای 1374 -1378 مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با استفاده از روش کتابسنجی انجام شده است و اهداف اصلی آن شناسایی عمده ترین منابع استفاده شده، تعیین نیم عمر عملی نشریات ادواری، تهیه فهرست رتبه بندی شده مجلات، میزان همکاری علمی بین پژوهشگران علوم پزشکی و شناسایی بخشها و گروههای فعال دو دانشگاه علوم پزشکی تبریز و شیراز است. یافته های پژوهش نشان می دهد که از مجموع مقاله های منتشر شده توسط پژوهشگران و اعضای هیات علمی دانشگاههای علوم پزشکی تبریز و شیراز، سهم دانشگاه علوم پزشکی تبریز 290 مقاله (53%) و دانشگاه علوم پزشکی شیراز 254 مقاله (47%) می باشد. از 290 مقاله پژوهشگران علوم پزشکی تبریز، 282 مقاله (97%) به زبان انگلیسی و تنها 8 مقاله (3%) به زبان فارسی بوده است. در حالی که از 254 مقاله مربوط به پژوهشگران علوم پزشکی شیراز 110 مقاله (43%) به زبان فارسی و 144 مقاله (57%) به زبان انگلیسی بوده است.نتایج و یافته ها در ارتباط با الگوی نویسندگی مقالات دو دانشگاه مذکور حاکی از آن است که 65% مقالات دانشگاه علوم پزشکی تبریز تبلور فعالیتهای گروهی، و در همان مدت مورد بررسی، 80% مقالات دانشگاه علوم پزشکی شیراز نتیجه تلاش های گروهی بوده است. یافته ها همچنین نشان می دهد، که در دانشگاه علوم پزشکی تبریز ((گروه بیوشیمی)) و در دانشگاه علوم پزشکی شیراز ((گروه کودکان)) هرکدام به ترتیب با شرکت در تهیه 28 و 34 مقاله فعالیت بیشتری را در سال های مورد بررسی از خود نشان داده اند. یافته های پژوهش در ارتباط با نیم عمر علمی نشریات ادواری لاتین در دو دانشگاه مذکور نشان می دهد، که تقریبا این میزان در هر دو دانشگاه یکسان است، به طوری که در دانشگاه علوم پزشکی تبریز نیم عمر نشریات ادواری لاتین 7/9 سال و در دانشگاه علوم پزشکی شیراز 10 سال می باشد. همچنین از مقایسه فهرست های رتبه بندی شده مربوط به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و شیراز، و مقایسه آن با فهرست مشابه در پژوهشهای عصاره (1365) بنی هاشمی (1364) جاهد (1373) مشخص گردید که نشریه ها ‏‎new engl j med, brmed j, lancet‎‏ در بین شش فهرست از هفت فهرست متعلق به پژوهشهای مذکور، حائز رتبه های اول تا سوم شده اند.