عفونت های دستگاه ادراری یکی از شایعترین انواع عفونت ها می باشند. بطوریکه از لحاظ شیوع مرتبه دوم پس از عفونت های دستگاه تنفسی و رتبه اول در بیماریهای عفونی بزرگسالان از نظر مراجعه به پزشکان را دارا می باشند. باکتریهای فراوانی قادر به ایجاد عفونت در سیستم های ادراری هستند که ‏‎e.coli‎‏ به عنوان شایعترین جرم می باشد. با توجه و عنایت به این مطلب، پژوهش حاضر به منظور بررسی مقاومت دارویی (آنتی بیوتیکی) ‏‎e.coli‎‏ در بیماران سرپایی مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به بیمارستانها و آزمایشگاههای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 1380 صورت گرفت. در این مطالعه توصیفی نمونه کشت ادرار 246 بیمار سرپایی که نتیجه آنها ‏‎e.coli‎‏ گزارش شد ‏‎(>10 cfu)‎‏، تحت آنتی بیوگرام قرار گرفت. آنتی بیوتیکهای بکار برده شده عبارتند از: آمپی سیلین، کوتریموکسازول، جنتامایسین، نیترفورانتوئین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، کلرامفنیکل و نالیدیکسیک اسید. موثرترین آنتی بیوتیک ها بر علیه ‏‎e.coli‎‏ (اشریشیاکلی) سفتریاکسون (31/94%) و سیپروفلوکساسین (25/90%) بوده اند در حالیکه حساسیت نسبت به نیتروفورانتوئین (73/70%)، جنتامایسین (82/63%)، کلرامفنیکل (42/63%) و نالیدیکسیک اسید (6/62%) کمتر بوده است. کمترین حساسیت نسبت به آمپی سیلین و کوتریموکسازول مشاهده شده است، بطوریکه مقاومت ‏‎e.coli‎‏ جداشده از عفونت ادراری نسبت به این دو دارو به ترتیب آمپی سیلین با (05/91%) و کوتریموکسازول با (48/80%) بوده است.