موضوع تحقیق حاضر بررسی عرف و نقش آن در قراردادهای خصوصی می باشد که ضمن بررسی مفهوم عرف و قلمرو آن بعنوان یکی از منابع حقوق، نقش عرف در قراردادهای خصوصی نیز مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت. برای ورود به این بحث و بررسی دقیق آن باید به سوالات زیر پاسخ داده شود. آیا عرف می تواند امری را که متعاقدین هنگام انعقاد قرار داد نسبت به آن بی توجه بوده اند بر آنها تحمیل کند؟ اگر چنین است حدود اینگونه تعهدات تا چه اندازه می باشد؟ وقتی گفته می شود الفاظ عقود محمول است بر معنای عرفیه منظور چیست؟ در فرضی که طرفین بر امری خلاف عرف قراردادی توافق کرده باشند آیا عرف می تواند حاکمیت اراده را از اثر بیاندازد؟ اگر در موردی رویه های عرفی متفاوتی وجودداشته باشد چگونه باید عمل کرد؟ و بالاخره در فرضی که بین رویه عرفی و قانونی تعارضی وجود داشته باشد کدام یک را باید ترجیح داد؟ برای پیگیری بحث وپاسخگویی به این قبیل سوالات تحقیق خود را در دو فصل پی گرفته ایم. در فصل اول ضمن پنج مبحث به بررسی مفهوم عرف و قلمرو دیگر (عادت و بنای عقلا)، در مبحث دوم از شرایط اعتبار عرف، در مبحث سوم از اقسام عرف،در مبحث چهارم، از سیر تاریخی نقش عرف در حقوق ایران و در مبحث پنجم از قلمرو عرف در حقوق سخن خواهیم گفت. در فصل دوم نیز نقش عرف در انعقاد قرارداد، تفسیر و تکمیل آنرا ضمن سه مبحث بررسی خواهیم کرد در مبحث اول نقش عرف در انعقاد قرارداد، در مبحث دوم نقش عرف در تفسیر قرارداد و در مبحث سوم نقش عرف در تکمیل قرارداد را بررسی کرده ایم.