جوامع گیاهی حرا (مانگرو) در جنوب ایران در ناحیه جزر و مدی و ساحل دریای عمان و خیج فارس واقع شده اند. عنصر اصلی این جوامع، درخت حرا می باشد که در برخی نواحی چندل (نوعی درخت مانگرو دیگر) آنرا همراهی می کند. در سال 1991 در پی حمله رژیم عراق به کویت یکی از بزرگترین فجایع زیست محیطی در منطقه رخ داد که ناشی از آتش گرفتن چاههای نفت کویت و ریختن میلیونها لیتر نفت خام در خلیج فارس بود. اکوسیستمهای مختلف کشور ما نیز صدمات شدیدی از این واقعه متحمل شدند که طبق برآورد محققین ارزش پولی آنها بالغ بر میلیاردها دلار میشود. اکوسیستم حرا نیز بدلیل واقع شدن در نزدیکی کانون آلودگی، دچار تخریب شد که این امر با مطالعات ماهواره ای به اثبات رسیده است. در تحقیق حاضر هدف کلی تعیین پتانسیل بازسازی طبیعی و انباشت زیست فلزات سنگین برای جنگلهای حرا و مناطق آسیب دیده آن در جنگ خلیج فارس بود. عملیات میدانی در منطقه خمیر در پلاتهای مربع شکل 100 متر مربعی صورت گرفت و معلوم شد مناطقی که نسبتا دور از آلودگی بوده اند شاداب ترند و زاد و ولد بیشتری دارند. همچنین با کارهای آزمایشگاهی معلوم شد که در بافت گیاهی درختان حرا عناصر سنگین نیکل و وانادیم وجود دارد که در نفت خام نیز یافت میشود. با بررسی داده ها، معادلاتی بدست آمد که روابط بین اجزای مختلف گیاه را تا حدی بیان می کرد هر چند که بدلیل کمی داده ها، از لحاظ آماری نمی توان به این روابط اطمینان داشت. لذا بررسی بیشتر در این زمینه احساس می شود.