*************************************************************************************

توجه به گیاهان دارویی در تأمین سلامت بشر و ایجاد تنوع در اکوسیستم های کشاورزی و همچنین تأثیر این گیاهان روی کنترل علف های هرز یک عامل موثر در طراحی سیستم های کشاورزی مطلوب می باشد. در این راستا آزمایشی به منظور ارزیابی کشت مخلوط بالنگوی شهری (قَرَه زَرک) و زیره سبز بر کنترل علف های هرز انجام شد. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز اجرا گردید. فاکتور اول شامل کنترل علف های هرز در دو سطح (کنترل کامل علف های هرز و عدم کنترل علف های هرز) و فاکتور دوم شامل سه سطح کشت مخلوط افزایشی جزئی در جهت بالنگوی شهری با نسبت های 2? درصد بالنگوی شهری و تراکم مطلوب زیره سبز، ?? درصد بالنگوی شهری و تراکم مطلوب زیره سبز و ?? درصد بالنگوی شهری و تراکم مطلوب زیره سبز و دو سطح کشت خالص بالنگوی شهری و زیره سبز در نظرگرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر سیستم کشت بر وزن خشک علف های هرز در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. در گیاه زیره سبز بیشترین ارتفاع بوته به تیمار کشت مخلوط 100:60 (بالنگوی شهری – زیره سبز) با 2/16 سانتی متر و کمترین ارتفاع بوته در تیمارکشت خالص زیره سبز با 14 سانتی متر مشاهده گردید. شاخص برداشت، عملکرد دانه و عملکرد اسانس در ترکیب تیماری کشت خالص زیره سبز با کنترل علف های-هرز بیشترین و در تیمار کشت مخلوط 100:20 (بالنگوی شهری – زیره سبز) با عدم کنترل علف های هرز کمترین مقادیر را داشتنن. تعداد چتر در بوته در کشت خالص زیره سبز با کنترل کامل علف هرز دارای بیشترین مقدار و و در تیمار کشت مخلوط 100:60 (بالنگوی شهری – زیره سبز) بدون کنترل علف هرز دارای کمترین تعداد چتر در بوته بوده است. همچنین تعدا شاخه جانبی، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، عملکرد اسانس دانه و عملکرد بیولوژیکی در متر مربع نیز در تیمار کشت خالص بیشترین و در تیمار کشت مخلوط 100:60 (بالنگوی شهری – زیره سبز) کمترین مقدار بود. اثر متقابل سیستم کشت د

به منظور ارزیابی اثر تراکمهای مختلف بوته بر روی عملکرد و اجزای عملکرد در ارقام مختلف گندم بهاره، آزمایشی در سال زراعی 78-1377 در مزارع تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز واقع در اراضی کرکج، به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کرتهای اصلی به شش رقم گندم، بنامهای فلات، قدس، چمران، داراب 2، تجن و بک کراس روشن و کرتهای فرعی به چهار سطح تراکم 400، 450، 500 و 550 بوته در متر مربع اختصاص یافت. ارزیابی نتایج در بررسی میانگین های مربوط به تراکم نشان داد که با افزایش تراکم بوته در واحد سطح، پاره ای از صفات گندم (در سطوح تراکم)، از قبیل طول سنبله اصلی، تعداد برگ در ساقه فرعی، قطر ساقه اصلی، طول سنبله های فرعی، تعداد سنبلچه در سنبله فرعی، تعداد دانه در سنبله اصلی، تعداد دانه در سنبله فرعی، عملکرد بیولوژیک ده بوته به طور معنی داری کاهش یافت؛در هر شش رقم مورد بررسی تراکم 550 بوته در مترمربع بیشترین عملکردهای دانه، کاه و بیولوژیک را تولید کردند. عملکرد دانه بیشتر در سطوح بالای تراکم بوته را در درجه اول می توان به افزایش تعداد سنبله در مترمربع و در درجه دوم تعداد دانه در سنبله نسبت داد.