به منظور بررسی افزایش نسبتهای مختلف کمپوست زباله شهری به محیط کشت و تاثیر آن بر روی برخی از شاخص های رشدی گل داودی، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور (آب آبیاری و محیط کشت) و چهار تکرار با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. در این تحقیق صفات وزن تر ساقه و گل، وزن خشک ساقه و گل، تعداد ساقه، ارتفاع گیاه، قطر گل، غلظت منیزیم، آهن، روی، منگنز و مس مورد اندازه گیری و بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که دو سطح فاکتور آب آبیاری (آب معمولی و آب اسیدی) هیچگونه تاثیر معنی داری بر صفات مورد اندازه گیری نداشتند. در حالیکه سطوح مختلف فاکتور محیط کشت (صفر، 30، 60 و 100% کمپوست) با هم اختلاف معنی دار داشتند. جداول مقایسه میانگین نشان داد که تیمار 60% کمپوست بیشترین تاثیر را بر کلیه صفات گلخانه ای و آزمایشگاهی داشته است. همچنین تیمار 30% کمپوست نیز گر چه پائین تر از تیمار 60% کمپوست قرار داشت ولی این تیمار نیز تاثیر معنی داری بر افزایش صفات داشت و تیمارهای صفر و 100% کمپوست نیز در یک سطح قرار داشتند. بطور کلی، چنین نتیجه گیری می شود که چون اختلافی بین تیمار آب معمولی و آب اسیدی نمی باشد می توان از آب معمولی در آبیاری گل داودی استفاده نمود. همچنین از کمپوست همراه با محیط کشت، به نسبتهای 30 و 60% کمپوست و مابقی محیط کشت، می توان در پروش گل داودی استفاده نمود.