این رساله بر آن است تا با معرفی یکی از شاخص ترین چهره های ادب و عرفان پارسی یعنی شیخ فریدالدین عطار نیشابوری و بررسی برجسته ترین اثر عارفانه وی یعنی منطق الطیر، به کنکاش در این مسئله بپردازد که آیا داستان شیخ صنعان از جنبه های نمایشی قوی برخوردار است یا خیر؟ بدنبال یافتن این پاسخ، ابتدا تراژدی از منظر ارسطو تشریح می گردد و خصوصیات آن بر شمرده می شود، آنگاه اجزایی از تراژدی که به نحوه تالیف آن باز می گردند، یعنی: افسانه مصمون، سیرت اشخاص، اندیشه و گفتار در این داستان بررسی می گردند و هر کدام در قالب پرسشهایی استخراج شده از دل تعاریف ارسطو، مطرح و پاسخ داده می شوند. در پایان فرضیه مطرح شده اثبات می گردد و داستان مورد بحث، بعنوان داستانی با ویژگیهای دراماتیک معرفی می شود.