پژوهش حاضر تحت عنوان بررسی برتری نیمکره ای در پردازش هیجانی با استفاده از روش دایکوتیک و تاکیستوسکپ در دانشجویان دختر و پسر با اضطراب بالا و پایین اجرا شده است. سوالهای پژوهش عبارت بودند از: سوال 1: ایا بین دو نیمکره چپ و راست زنان و مردان در زمان واکنش پردازش اطلاعات چهره و کلمات هیجانی تفاوت وجود دارد؟سوال 2: آیا بین دو نیمکره چپ و راست زنان و مردان با اضطراب بالا و پایین و در زمان واکنش پردازش اطلاعات چهره و کلمات هیجانی تفاوت وجود دارد؟سوال 3: آیا صحت پاسخهای زنان به تصاویر و کلمات بیشتر از مردان است؟سوال 4: آیا صحت پاسخهای افراد اضطراب پایین به تصاویر و کلمات بیش از افراد اضطراب بالا است؟ جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاههای تهران بود که با روش نمونه گیری تصادفی 100 نفر دانشجو دختر و پسر (55 دختر و 45 پسر) انتخاب شدند. روش تحقیق، روش تجربی که مطالعه منظم نیز نامیده می شود، بود. ابزارهای اندازه گیری این پژوهش عبارتند از: فرم کامپیوتری شده روش دایکوتیک، فرم کامپیوتری تاکیستوسکپ، پرسشنامه اضطراب حالت-صفت اسپیلبرگر، آزمون دست برتری و روش بالینی تشخیص برتری چشم. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و آمار استنباطی (آزمون ش تحلیل واریانس یک طرفه و چند راهه و همبستگی) استفاده شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش حاکی از آن است که تعامل معناداری در متغیر جنس و اضطراب در زمان واکنش پردازش اطلاعات تصاویر و کلمات وجود ندارد، اما در متغیر جنس، تفاوت معنادار بین زنان و مردان در زمان واکنش پردازش اطلاعات تصاویر و کلمات مشاهده شد. در صحت پاسخهای زنان و مردان نیز در تصاویر، در دو نیمکره تفاوت معنادار بود، اما بین دو جنس در صحت پاسخهای کلمات تفاوتی مشاهده نشد. همچنین تفاوت معناداری بین گروه مضطرب بالا و پایین در زمان واکنش و صحت پاسخ ها با دو شیوه تاکسیتوسکپی و دایکوتیک مشاهده نگردید. در رابطه با فرضیه های فرعی این پژوهش، برتری گوش راست (نیمکره چپ) نسبت به گوش چپ (نیمکره راست) در کل آزمودنیها مشاهده شد. اما در مورد فرضیه جانبی شدن گوشها تفاوت معناداری بین زنان و مردان همچنین افراد با اضطراب بالا و پایین در زمان واکنش و صحت پاسخ آنها وجود نداشت.