چکیده: این نوشتار در پی بررسی این سوال اصلی است که الگوی مدیریت سیاسی امام خمینی«ره» چیست؟ در پاسخ به سوال اصلی این فرضیه ارائه شده که الگوی مدیریت سیاسی امام خمینی«ره» از نوع الگوی مدیریت سیاسی متعالیه است. نظریه علل اربعه مبانی و چارچوب تئوریک این رساله را تشکیل می دهد. طبق این نظریه الگوی مدیریت سیاسی امام خمینی«ره» دارای سه مرحله است: اول؛ شناخت منابع (قرآن، عقل، تجربه بشری، شهود) و مبانی (هستی شناسی، معرفت شناسی، تجربه بشری، شهود)، دوم؛ شناخت اهداف (کوتاه مدت، میان مدت، بلند مدت)، سوم؛ شناخت آیتم های اصول مدیریت سیاسی(برنامه ریزی، تصمیم گیری، سازماندهی، هدایت). حضرت امام معتقد است مدیریت یک جامعه برای سربلندی خود هم در داخل و هم در خارج دارای این مراحل می باشد. مدیریت متعالیه امام خمینی«ره» منبعث از این الگوها و آیتم هایی می باشد که با تلفیق و تعاطی متعادل گرایانه و منحصر به فرد حوزه هر کدام از رهیافت های جدید را به منصه ظهور و بروز رسانده که ثمره و هدف غایی و ولایی آن به حکمت متعالیه متصل می شود و در این راه از تمام ظرفیت های موجود بالقوه و بالافعل نهفته در چارچوبهای فوق برای پیشبرد اهداف حقیقی خود که تحت لوای مدیریت سیاسی فوق الذکر می باشد استفاده کرده و الگوی مدیریتی نوینی را به عرصه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به دنیا عرضه کرد. ایشان برای رسیدن به این هدف والا و ارزشمند نظامی را مبتنی بر این آیتم های کارآمد و روزآمد فوق که در عرصه سیاسی و اقتصادی و فرهنگی تمام زیر ساختهای یک مدیریت مدرن همراه با سنت گرایی را با خود جمع کرده است؛ تحت لوایی جمهوری اسلامی بعنوان نمونه به جهان عرضه کرد. از دیدگاه امام خمینی«ره» مشکلات جامعه بشریت از طریق مدیریت صحیح اسلامی منبعث از حکمت متعالیه محقق خواهد شد.که این حکمت متعالیه را آموزه های ناب اسلام تشکیل می دهد. حضرت امام در عمل با تأسیس انقلاب اسلامی بر اساس آموزه های شیعی در جمهوری اسلامی و صدور انقلاب اسلامی به معنای القای تفکر عدالت خواهی و حق طلبی به دنیا، زمینه ظهور منجی موعود(عج) و فرارسیدن پایان خوش تاریخ بشریت را زمینه سازی کرد و تمام ملت های مظلوم را دعوت به عدالت خواهی و باز پس گیری حقوق خود از ستمگران می کند. کلید واژه ها : الگو - مدیریت - سیاست - امام خمینی«ره».

موضوع تحقیق در این مجموعه خود کنترلی در مدیریت است از این رو ابتدا، با طرح مساله لزوم نظارت دقیق و مستمر مدیران بر کارکنان و پیامد سو آن، یعنی احساس عدم وابستگی کارکنان به سازمانی که با نظرات شدید خود، عدم اعتماد را به آنها نشان می دهد، راه حل خود کنترلی پیشنهاد می شود و سپس نقش و اهمیت آن در سازمان مورد توجه قرار گرفته و بیان می گردد که نظارت خارجی در کارآیی و اثربخشی، وابسته به خود نظراتی کارکنان و بازرسان است. آنچه که چارچوب اصلی این تحقیق را شکل می دهد، پاسخ به سوالات زیر است:1- آیا باورها و ارزشهای اسلامی، عاملی قوی برای خود کنترلی افراد در سازمانهاست؟2- مکانیزم های خود کنترلی کدامند؟3- فرایند خودکنترلی چیست؟4- آثار و پیامدهای خودکنترلی چیست؟در پاسخ به سوال اول، ابتدا، عوامل خودکنترلی را که در لابلای کتب و مقالات مطرح گشته، در فصل ادبیات تحقیق جمع آوری و در فصل چهارم نقد و بررسی می شوند و آنگاه نقش باورها و ارزش های اسلامی به عنوان عاملی قوی مطرح می گردند. باورها یا ایمان به حقایق دینی (خداوند، معاد) درواقع پشتوانه عملی ارزش ها بوده و پای بندی به ارزش های تابع میزان باور افراد است. به هر اندازه که ایمان افراد به حقایق دینی قوی باشد میزان پای بندی آنها به ارزشها نیز بیشتر شده و در نتیجه خودکنترلی نیز شدیدتر می گردد زیرا انتظاراتی که از افراد خودکنترل می رود (شاخص های رفتاری) با پای بندی آنها به یک سری ارزشها، برآورد می شود ضمن آنکه در راس ارزشها نیز، تقوای کاری قرار دارد که از شعب تقوای الهی، و معادل خودکنترلی است. در پاسخ به دومین سوال، مکانیزم های خودکنترلی با نگرش به منابع اسلامی عبارتند از: 1- تقویت ایمان و ترویج ارزش های اسلامی 2- اصلاح گزینش 3- تامین و توسعه رفاه کارکنان.فرآیند خودکنترلی در چهار گام مطرح می شود که عبارتند از: 1- مشارکه 2- مراقبه 3- محاسبه 4- معاتبه و اما در پاسخ به آخرین سوال می توان برخی از فوائی خودکنترلی را چنین برشمرد: 1- ارزان بودن هزینه خودکنترلی 2- اصلاح سریع اشتباهات و جبران آن 3- افزایش بهره وری 4- گسترش قسط و عدالت اجتماعی