سطح ایستابی بالا و مانداب، موجب اثرات و تغییرات جدی بر روی گیاهان زراعی و بخصوص گندم می شوند. اما متاسفانه تاکنون مطالعه چندانی در این خصوص صورت نگرفته است. با توجه به اهمیت موضوع، آزمایش لایسیمتری در ایستگاه تحقیقات زراعی بایع کلا، واقع در شرق مازندران، بر روی میزان رشد و عملکرد گندم ‏‎(trilicum aoolivum l.)‎‏ رقم تجن 1، تحت تاثیر 3 تیمار سطح ایستابی دائم، با اعماق 30، 60 و 90 سانتیمتر از سطح خاک، طی سال زراعی 79-78 انجام گردید. نتایج نشان داد که در سطح آماری 5%، اثر تیمارها بر میزان رشد گندم از اثرشان بر عملکرد و اجزا عملکرد بود. تیمارهای سطوح ایستابی دائم مختلف، بر ارتفاع و تعداد گره گندم اثر معنی داری نداشت اما بر سایر صفات اندازه گیری شده دارای اثر معنی داری بود. از این میان بیشترین تاثیر بر روی عملکرد دانه و وزن صد دانه پدیدار گردید. در مجموع بالاترین میزان عملکرد دانه و رشد گندم در سطح ایستابی 90 سانتیمتر و کمترین آن در سطح ایستابی 30 سانتیمتر از سطح خاک بدست آمد.