انار با نام علمی ‏‎punic grantum l.‎‏ یکی از درختانی است که در قسمتهای وسیعی از سرزمین ایران که در محدود کویری (دشت کویر و کویر لوت) واقع شده و دارای شرایط آب و هوائی خشک و نیمه خشک گرمسیری، جایی که کاشت اکثر محصولات باغی مقرون به صرفه نمی باشد، اهمیت خاصی دارد. با توجه به گسترش این محصول در نواحی خشک و نیمه خشک و آهکی و قلیایی بودن خاک اکثر این مناطق و مصرف نامتعادل کودهای شیمیایی ازتی، فسفری و پتاس و عدم مصرف کودهای کم مصرف کلروز ناشی از آهن و کمبود روی در درختان انار مشاهده می گردد. به همین منظور پژوهشی برای بررسی اثر کاربرد برگی سولفات آهن و سولفات روی در کیفیت و کمیت انار رقم ملس یزدی که از مهمترین ارقام تجاری استان یزد می باشد انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل 3*3 در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار به اجرا در آمد. تیمارها شامل 3 سطح سولفات آهن (0 و 3/0 و 5/0 درصد) و سولفات روی (0 و 2/0 و 4/0 درصد) بود. محلول پاشی در دو نوبت، یک نوبت در زمان تمام گل و نوبت دیگر 20 روز بعد از آن انجام شد. عملکرد، مقدار کل میوه در هر درخت، اسیدیته، ‏‎ph‎‏، کلروفیل، سطح برگ، نسبت دانه به پوست، ویتامین ث، مواد جامد محلول به عنوان پاسخ های گیاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش نشان داد که: بیشترین عملکرد بر اثر محلول پاشی تیمارهای مختلف تیمار 4/0 درصد سولفات روی و 3/0 سولفات آهن با میانگین 87/29 کیلوگرم در هر درخت و تیمار 3/0 درصد سولفات آهن و 2/0 سولفات روی با میانگین 93/27 کیلوگرم در هر درخت بود که نسبت به شاهد افزایش عملکرد نشان می دهد. تیمار 2/0 درصد سولفات روی و 3/0 درصد سولفات آهن با افزایش معنی داری که در سطح برگ و میزان کلروفیل و وزن تر برگ که همه شاخص های رشد و نمو گیاه می باشند باعث افزایش عملکرد گیاه گردید. تیمارهای سطوح مختلف آهن و روی و در برهمکنش با یکدیگر اثر معنی داری بر متوسط وزن میوه، ویتامین ث، مواد جامد محلول، ‏‎ph‎‏ نداشتند.