افزودن عناصر آلیاژی به چدن نشکن به منظور بهبود خواص مکانیکی و یا ممانعت از انجام استحاله پرلیتی در ضمن آستمپرینگ صورت می گیرد. لیکن پدیده جدایش میکروسکوپی این عناصر در ضمن انجماد سبب ایجاد تغییراتی در ریز ساختار زمینه چدن می گردد. و بر این اساس، سینتیک واکنش آستمپرینگ تابعی از غلظت موضعی عناصر آلیاژی خواهد بود. در تحقیق حاضر سینتیک استحاله بینیتی در چدن نشکن آلیاژی حاوی 1% منگنز و فولادهای با ترکیب شیمیایی معادل مناطق زمینه چدن مورد مطالعه قرار گرفت. کلیه سیکلهای عملیات حرارتی آستمپرینگ در دستگاه دیلاتومتری بر روی نمونه ها انجام پذیرفت. نتایج آزمایشها مبین تاثیر عنصر منگنز در به تاخیر انداختن شروع استحاله بینیتی در کلیه نمونه های فولادی و چدنی و همچنین طولانی نمودن مرحله اول استحاله در چدن آلیاژی می باشد. حال آنکه وجود عنصر آلیاژی سیلسیم سبب تسریع جوانه زنی فریت بینیتی و در نهایت کاهش زمان نهفتگی استحاله می گردد. همچنین ملاحظه شد که با کاهش دمای آستمپرینگ، میزان کرنش نمونه ها در ضمن استحاله بینیتی بیشتر می شود. از نتایج آزمایشهای دیلاتومتری جهت محاسبه ‏‎n‎‏ و ‏‎k‎‏ در معادله ‏‎jma‎‏ و استخراج دیاگرام های ‏‎ttt‎‏ استفاده شد. همچینین به منظور پیش بینی منحنی های ‏‎c‎‏ شکل شروع و خاتمه این دیاگرامها، تئوری کلاسیک جوانه زنی و روابط مربوط به آن مورد استفاده قرار گرفتند. با استفاده از نتایج آزمایشهای اشعه ‏‎‏‎x‎‏ میزان کاربیدهای رسوب کرده داخل فریت بینیتی پایینی و همچنین میزان کرنش در ضمن آستمپرینگ محاسبه گردید.