بارهای متغیر زیادی مستقیما روی سازه تاثیر می گذارند که عبارتند از: بارهای پریودیک (ناشی از دوران ماشین آلات در ساختمان ها)، بارهای ضربه ای، بارهای انفجاری و غیره اما مهمترین و در عین حال پیچیده ترین بار برای یک سازه تحریکات زلزله است. از آنجایی که سازه با خاک اطراف خود واکنش دارد، بنابراین آنالیز سازه به تنهایی منطقی نیست. برای محدود کردن محیط نیم بی نهایت خاک، مرزهایی فرضی را در فاصله ای دور از سازه فرض می کنیم. به این ترتیب محیط محدودی برای خاک ایجاد می شود و می توان آنرا مشابه سازه مدل کرد.برای آنالیز اندرکنش خاک - سازه در برابر تحریکات زلزله باید قسمتی موثر از خاک اطراف سازه را مدل کرد و حرکت میدان آزاد را در مرزهای سیستم بکار برد. این روش را روش مستقیم می گویند. روش دیگر برای آنالیز، استفاده از روش زیر سازه است که کار آنالیز را ساده تر می کند. در روش زیر سازه سیستم مرکب خاک - سازه به قسمت هایی که می تواند ساده تر کنترل شود، تقسیم می شود یعنی خاک و سازه از روش های مختلف آنالیز می شوند. خاک را می توان با مدل های پارامتر متمرکز مدل کرد. در این مدل ها از تعدادی فنر، میراگر و جرم استفاده می شود. یکسری فرمول های جبری و نمودارهای بدون بعد برای محاسبه سختی دینامیکی و ضرایب میرایی خاک به کار می رود. هنگامی که آنالیز اندرکنش انجام می شود، در بسیاری از حالات پاسخ کوچکتری از پاسخ پی صلب بدست می آید و از نظر اقتصادی به صرفه است که هنگام طراحی سازه ها اندر کنش خاک - سازه به حساب آید. همچنین پاسخ دینامیکی سیستم های سازه ای توسط سازه های مجاور تحت تاثیر قرار می گیرد.