در این مطالعه کارایی سبوس برنج به عنوان جاذب در حذف یونهای فلزات سنگین از قبیل کادمیم، سرب، روی، نیکل، مس و آهن ‏‎(iii)‎‏ از محیط آبی بطور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین شرایط مختلف تجربی از قبیل ‏‎ph‎‏، دما، حجم محلول آزمایشی، وزن سبوس، قطر ذرات سبوس، زمان مبادله، سرعت بهم زدن و غیره بررسی شده و شرایط بهینه انتخاب گردیده اند. کارایی سبوس برنج بدون انجام تیمار و همچنین بعد ازتیمارهای مختلف از قبیل تیمار با محلولهای سود، اسید، نمک و حرارت در این مطالعه بحث شده است و نشان داده شده که بعد از تماس سبوس با محلول اشباع کلرید سدیم کارایی آن بخصوص در جمع اوری کاتیونهای نیکل و روی بهبود می یابد. در ‏‎ph=5‎‏ درصد جذب تمام کاتیونهای مورد مطالعه بیش از 93% بوده و حتی در مورد سرب و کادمیم 100% است. تکرارپذیری روش فوق العاده عالی بوده و انحراف استاندارد نسبی برای 8 اندازه گیری مکرر برای تمام کاتیونها به غیر از آهن 1%> است. سرعت مبادله بسیار عالی بوده و حتی نسبت به مبادله کننده های یونی کلاسیک برتری دارد و در مورد برخی عناصر به محض اختلاط محلول و سبوس تعادل فرا می رسد. ضرایب توزیع بزرگ استافده از سبوس درحالت ناپیوسته را امکان پذیر می سازد.مزایای عمده این روش کارایی بالا، سرعت مبادله خیلی بالا، هزینه پایین (استفاده از سبوس تقریبا بلااستفاده در مقایسه با رزین های گرانقیمت)، اجرا در حالت پیوسته و ناپیوسته و عدم ورود آولدگی به محیط زیست می باشد. تنها عیب سبوس برنج ظرفیت مبادله کم آن برای برخی عناصر است البته ظرفیت آن برای سرب قابل مقایسه با ظرفیت رزین های کلاسیک می باشد، ولی با وجود این، سبوس توانایی حذف فلزات سنگین در حد ‏‎ppm‎‏ و بالاتر را دارد. از طرف دیگر بخاطر ارزان قیمت بودن سبوس و هزینه بالای احیای مبادله کننده ها، نیازی به احیا وجود ندارد.