هدف از این تحقیق ارائه فرایند مناسب جوشکاری برای یک نوع فولاد فوق مستحکم با ترکیب شیمیایی نزدیک به فولاد ‏‎nisi 4340‎‏ و سختی پذیری برابر با این فولاد که به تازگی در ایران تولید شده می باشد. برای این منظرو آزمایشات اولیه جهت تعیین مقادیر بهینه شرایط جوشکاری با استفاده از تکنیک ایجاد گرده جوش روی صفحه ‏‎(bead-on-pgate)‎‏ فولاد آنیل شده با ضخامت 14-12 میلیمتر انجام شد. در این آزمایشات اثر حرارت ورودی بر روی خواص مکانیکی (سختی)، ساختار و وسعت منطقه متاثر از حرارت و همچنین اثر دمای پیشگرم، پسگرم و تنش زدایی بر خواص مکانیکی (سختی) و خواص متالورژیکی (ریزساختار) فلز جوش و منطقه متاثر از حرارت مورد بررسی قرار گرفت. از روش جوشکاری قوسی با الکترود تنگستن ‏‎(gtaw)‎‏ به صورت اتوماتیک استفاده گردید و در نهایت نمونه ها کوئنچ و تمپر گردیدند.یکی از اهداف این پروژه یافتن بهینه فرایند جوشکاری قوسی با الکترود تنگستن برای جوشکای فولاد مزبور به منظرو دستیابی به جوشی سالم به عمق نفوذ و پروفیل مناسب می باشد. همچنین بررسی تاثیر حرارت ورودی، دماهای پیشگرم، پسگرم و تنش زدایی به کمک منحنی های سختی سنجی می باشد.نتای به دست آمده نمایانگر آن است که با کنترل حرارت ورودی، میتوان خواص اتصال را کنترل کرد. آزمایشات سختی نشان دادند که تنش زدایی در ‏‎600c‎‏ به مدت ‏‎1hr‎‏ سختی ناحیه منطقه متاثر از حرارت را به مقدار 45 ویکرز کاهش می دهد. همچنین مشاهده گردید که با افزایش حرارت ورودی اندازه دانه منطقه جوش افزایش می یابد و دانه ها از ستونی به محوری تبدیل می شوند. تغییرات اندازه منطقه متاثر از حرارت بر حسب حرارت ورودی و پارامترهای جوشکاری به صورت منحنی رسم گردید. در نهایت نتیجه گیری شد که افزایش حرارت ورودی، شدت جریان و کاهش سرعت جوشکاری، اندازه منطقه متاثر از حرارت را افزایش می دهد. از طرف دیگر تاثیر عملیات حرارتی پیشگرم با تنش زدایی نسبت به بقیه حالتها یعنی فقط پیشگرم، فقط پسگرم، یا فقط تنش زدایی یا پیشگرم با پسگرم خیلی بهتر است.