علیرغم همه درمانهای جدید که در پسوریازیس بکار برده شده اند، آنترالین هنوز تکیه گاه اصلی در درمان کلینکی پلاکهای مزمن پسوریازیسی است. از هنگام معرفی آنترالین تا کاربردش در درمان بیش از 1000 مقاله که شیمی و فارماکولوژی این دارو را مورد بحث قرار داده اند، منتشر شده است. علیرغم این تحقیقات وسیع برای 80 سال، یک آنترون ضد پسوریازیس خیلی موثرتر از خود آنترالین هنوز کشف نشده است. یکی از مشکلات عمده که همراه با آنترون درمانی است، غیر از رنگی شدن پوست و لباسها، التهاب بسیار مکرر پوست غیر متاثر اطراف ضایعات پسوریاتیک که آنترون ها در آنجا مصرف میگردد. این مانع ممکن است پذیرش بیمار را کم کند و نتیجه آن کم شدن مصرف این داروی موثر است. با توجه به این مطالب ما سعی کردیم راهی بسوی مشخص کردن مکانیسم این التهاب در پوست باز کنیم و از این راه بتوانیم در جهت رفع این مشکل گامی برداشته باشیم. پس با توجه به اینکه کانالهای پتاسیم در تمامی سلولها یافت می شوند و نقش مهمی در حفظ پتانسیل غشا دارند بر آن شدیم که اثر آگونیست و آنتاگونیست کانال پتاسیم وابسته به ‏‎atp‎‏ را در التهاب ناشی از دیترانول در پوست سالم ‏‎mice‎‏ را به بوته آزمایش بگذاریم. در این پایان نامه بعنوان مقدمه به شرح مطالب مختصری درباره کانالهای پتاسیم و خصوصا کانالهای پتاسیم وابسته به ‏‎atp‎‏ و جنبه های مختلف بیماری پسوریازیس و همچنین مکانیسم های عمل و عوارض آنترالین خواهیم پرداخت.