پژوهش حاضر پیرامون مساله پیچیده و چندوجهی توسعه شکل گرفته و با بررسی کارکردها و عملکردهای توسعه کوشیده است تا با توصیف و تحلیل بحث توسعه در مکاتب مختلف راهی به سوی بازتعریف کلیدواژه توسعه در مسیر آزادی و دموکراسی بگشاید. با توجه به نقش و مسئولیتی که در دوران حاضر دولتها در قبال جوامع خود ایفا می کنند ؛ پرداختن به موضوع توسعه نیازمند تبیین نقش دولتها در فرایند توسعه و نوع نگرشی است که دولتمردان و سیاستگزاران یک کشور به توسعه دارند. در این راه برخی دولتها با جدیت توسعه را با مفاهیم اقتصادی پیوند زده و به پیشرفتهای چشمگیر اقتصادی دست یافته اند ولی چندان در توزیع نعمات توسعه در بین آحاد جامعه موفق نبوده اند و مردمشان را از بسیاری مواهب مطلوب بشر مانند آزادی سیاسی و عدالت اجتماعی محروم ساخته اند. این پایان نامه با بررسی تئوری توسعه به معنای آزادی آمارتیاسن، گامهایی را جهت نزدیک ساختن مفهوم توسعه به سیاست برداشته و با ذکر مصادیق، تعاریف و کلید واژه های مرتبط این تئوری را معرفی می کند. دیدگاهی که در این پایان نامه ارائه می شود با توجه به مفاهیم اساسی چون حقوق مدنی و آزادیهای اساسی سیاسی، برای دستیابی به اثرات مثبت توسعه و توزیع در آمد عادلانه و توانمندیهای ناشی از حذف محدودیت ها کوشیده است. در این نگرش اقداماتی چون تأمین آزادیهای اساسی، ایجاد فرصتهای اقتصادی و اجتماعی، شفافیت و حمایت از اقشار آسیب پذیر جامعه از وظایف دولتهای پاسخگو و برآمده از رای مردم می باشد. کلید واژه ها: توسعه، دولت، آزادی، توسعه آزادی محور.

پایان نامه حاضر الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا و تاثیرات آن بر جمهوری اسلامی ایران را به بحث می گذارد.در این پایان نامه با ارائه مفاهیم، رهیافت ها و طرحهای همگرایی و تئوری سیستم ها، سطوحی برای تحلیل تاثیرات این الحاق بر ایران استخراج شد. بر اساس تئوری سیستم ها جهان یک کل واحد است و واحدها در این کل از هم تاثیر می پذیرند و بر محیط هم تاثیر می گذارند. بنابراین بر اساس تئوری سیستمها امکان ندارد که الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا تاثیر بیرونی نداشته باشد و این تاثیرات خواه مثبت خواه منفی، به هر حال تاثیر قطعی است. طبق این تئوری کشورهایی که به لحاظ جغرافیایی نزدیک ترند تاثیرات بیشتری از هم خواهند پذیرفت. و براساس آن سوال اصلی پایان نامه (الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا چه تاثیراتی را بر امنیت جمهوری اسلانی ایران دارد؟) ازطریق داده های موجود استدلال شد، که ترکیه به عنوان همسایه ایران، بخشی از حوزه های علائق سیاست خارجی و امنیت ملی ایران را تشکیل می دهد. پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا تاثیری عمیق برکشورهای منطقه خواهد گذاشت. که مسلما ایران هم به دلیل همسایگی با ترکیه از این امر مستثنی نخواهد بود. الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا تاثیرات مثبت و منفی در حوزه های اقتصادی، سیاسی – امنیتی و فرهنگی بر امنیت جمهوری اسلامی ایران خواهد داشت. با عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا، ایران با اتحادیه اروپا همسایه خواهد شد و این موضوع باعث خواهد شد که همکاری های اقتصادی و سیاسی ایران با اتحادیه اروپا وارد مرحله جدیدی شود. در عصر جهانی شدن و در شرایطی که ترکیه فرایند عضویت در اتحادیه اروپا را طراحی می کند و در حال تجربه اصلاحات عمیق در ساختار سیاسی و اقتصادی و فرهنگی است. قوت یافتن عناصر اقتدارگرا در عرصه قدرت سیاسی، به دور از ملاحظات و محاسبات سیاسی دولت آنکارا برای ورود به اتحادیه اروپاست. به نظر می رسدکه مهمترین تأثیر الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا بر روابط این کشور با ایران، تغییر منطق سیاست در ترکیه و به تبع آن، نزدیک شدن دو کشور به یکدیگر و افزایش همکاری و تا حدی هم گرایی میان آنها خواهد بود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی _ تحلیلی است. در روش توصیفی تلاش شد تا آثار و پیامدهای الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا و همچنین توصیف موانع پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا مورد مطالعه قرار بگیرد. و با گردآوری اطلاعات و داده ها، نقش محوری ترکیه را در سیاست خارجی ایران، در پی تحولات جدید منطقه ای و بین المللی مورد تحلیل قرار گرفت. کلید واژه: اتحادیه اروپا، همگرایی، امنیت ملی، وابستگی متقابل، واگرایی، سیستم

چکیده با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، نظام جمهوری اسلامی در کشور پایه گذاری گردید و مردمسالاری دینی در سند چشم انداز بیست ساله کشور قرار گرفت. مردمسالاری جز با مشارکت هوشمندانه و راستین مردم پدید نمی آید و احزاب سیاسی از جمله نهادهای مهمی است که در نظام های دموکراسی خروجی مشارکت سیاسی را بهتر و بیشتر عیان می سازد و مشارکت کنندگان را به عنوان شهروندان مسئول و آگاه و نه توده های منفعل می شناساند. در نظام جمهوری اسلامی نیز مکانیزم هایی در قانون اساسی، برای حضور مردم در عرصه سیاسی پیش بینی گردید و بدیهی ترین این مکانیزم ها برگزاری دوره های مختلف انتخابات و شرکت مردم در آنها بوده است. اما شواهد گویای آن است که با گذشت بیش از سه دهه از طلوع انقلابی که به باور عده زیادی در درون خود انقلابی دیگر برای توسعه سیاسی و رشد جامعه مدنی در ایران استبداد زده داشت، هنوز مشارکت سیاسی، یک مشارکت توده ای، گذرا، غیرسازمان یافته، دولتی و اغلب تأییدی و به صورت تهییج و بسیج عمومی مردم است. هدف از انجام این پژوهش تحلیل و بررسی آسیب ها و چالش های فراروی کارکرد انتخاباتی احزاب در جمهوری اسلامی ایران است و در نهایت سعی براین است که راهکارهایی به منضور رفع این چالش ها و آسیب ها ارائه گردد. فرض براین است که وجود عوامل مختلفی در سطح دولت، جامعه، احزاب و قوانین سبب گردیده است که مردم با اعتماد و اطمینان ضعیف تری نسبت به احزاب و گروه ها فعالیت نمایند. بنابراین گروه های سیاسی بایستی برای جلب مشارکت مردمی و ایفای نقش بهینه در زمینه رشد آگاهی توده ها و تبدیل مشارکت سیاسی آنها به یک مشارکت سازمان یافته و پایدار، توان و همتی بیش از آنچه تا به امروز به کار بسته اند، خرج کنند تا فاصله میان مردم و خود را بردارند و این امر امکانپذیر نیست جز با تغییر و تحولاتی در زمینه های گوناگون از جمله در حوزه قوانین، دولت، جامعه و در نهایت عملکرد احزاب سیاسی.

سلطه بر اذهان که از طریق فرایند شکل¬دهی تربیتی ممکن می¬شود، دغدغه¬ای است که توجه متفکران بسیاری را به خود جلب ¬کرده است. رابطه تربیت و قدرت از قدیمی¬ترین و نگران کننده¬ترین روابط در طول تاریخ برای فیلسوفان بوده است. تهدید و اسارت خاموشی که این رابطه می¬تواند برای بشر داشته باشد، فیلسوفان را واداشته تا هر روز قید و بند جدیدی بر دست و پای دولت تدبیر کنند تا او را از جولان در این عرصه دور بدارند. نقطه اوج این نگرانی در آثار فیلسوفان انتقادی و پست مدرن مانند فوکو مشاهده می¬شود. البته در تاریخ اندیشه فیلسوفان دیگری نیز بوده¬اند که خلاف این جریان زعامت و قیمومیت تربیت را به دست دولت ¬سپرده¬اند. این اندیشه¬ها گاهی تا حدی پیش رفته¬اند که درک آن برای همگان به ویژه برای انسان امروز که مدعی است خود را از قید اسارت دولت رهانیده آسان نیست. درک این اندیشه¬ها هنگامی مشکل¬تر شده است که با صرف توجه به اشتراک آنها در اصل دخالت و بی توجه به گروه¬بندی و تمایزات درونی و همچنین مبانی فکری این اندیشه¬ها، مورد مطالعه و حتی نقد واقع شده¬اند. مشکل اصلی را در این زمینه اندیشه¬های فضیلت¬گرا دارا می¬باشند، اندیشه¬هایی که براحتی قابل طرد و چشم پوشی و خالی از منطقی توجیه کننده نیستند. منطقی که برای درک یا نقد باید برآن آگاهی یافت. اندیشه¬های فضیلت¬گرا، دارای نمایندگان برجسته¬ای در یونان باستان و حوزه¬ی تفکر دینی به ویژه اندیشه¬های اسلامی است. در این اندیشه¬ها دولت مسئولیت و وظیفه¬ی ویژه¬ای در تربیت افراد جامعه بدون محدودیت خاصی بر عهده دارد. از جمله مشهورترین و جدی¬ترین صاحبان این اندیشه¬ها، افلاطون در یونان باستان و فارابی، در تفکر اسلامی است. آنها با آنکه از دو حوزه فکری مختلف هستند، شباهت زیادی در اندیشه¬های سیاسی_تربیتی به یکدیگر دارد. شباهتی که نشات گرفته از مبانی فکری فلسفی آنها می¬باشد. با آنکه یکی برخاسته از حوزه عقل و سنت یونان است و دیگری از عقل و دین اسلام است. این شباهت موجب شده است تا اکثر موضع¬گیری آنها در سیاستگذاری تربیتی که بر اساس این مبانی ارائه شده نیز به یک صورت مستدل شود. بنابراین فهم نگاه حداکثر دخالت دولت در تربیت، در اندیشه¬های فضیلت گرا به ویژه افلاطون و فارابی و تمایز آن از سایر اندیشه¬های این نوع، نیازمند بررسی مبانی فلسفی آنها و تاثیر این مبانی بر اندیشه¬های سیاست تربیتی آنها است. این امر با صورت دادن مقایسه¬ای از مبانی فلسفی این دو فیلسوف نمود بیشتری خواهد یافت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

پژوهش حاضر با عنوان چگونگی پیدایش و نضج اندیشه پارلمانتاریسم در ایران، در صدد یافتن زمینه های فکری، اجتماعی و تاریخی شکل گیری نظام مشروطه پارلمانی در ایران است که پس از بیان ویژگیهای دموکراسی پارلمانی به عنوان یکی از اشکال دموکراسی یا حکومت نمایندگی به بررسی مبانی فکری وارداتی و زمینه های داخلی این اندیشه در ایران عصر مشروطه می پردازد.در این راستا مبانی نظری پارلمانتاریسم در برداشت روشنفکران و متجددان دوره قاجار با عنایت به ریشه های فکری آن در اندیشه فلاسفه عصر روشنگری اروپا و موضعگیری گروههای مختلف علمای اسالمی با توجه به خاستگاههای فکری آنها و قرائتهای مختلف ایشان از اندیشه سیاسی در اسلام بررسی می شود. سپس زمینه های شکل گیری این اندیشه در ابعاد سیاسی، اقتصادی فرهنگی در بعدداخلی و مداخله مستقیم و غیرمستقیم بیگانگان و تاثیرپذیری از تحولات جهانی عصر مدرنیته در بعد خارجی مورد مداقه قرار می گیرد و با توجه به شرایط خاص دوران اوج خیزش مشروطه که سبب بارور شدن اندیشه دموکراسی پارلمانی و تولد نظام نوپای مشروطه پارلمانی در ایران گردید، نقش هریک از عوامل فوق در ایجاد نظام دموکراسی پارلمانی، تشکیل پارلمان و انتخاب نمایندگان مجلس بعنوان عاملان مشارکت مردم در قدرت سیاسی تحلیل خواهد شد و داخلی یا وارداتی بودن اندیشه پارلمانتاریسم و به دنبال آن نظام مشروطه پارلمانی به بحث گرفته خواهد شد.