تمامی سازه های نگهداری و ذخیره ی آب در معرض عبور آب از پی و کناره ها و بعضا بدنه خود هستند. در بسیاری از این موارد، این نشت موجب افزایش فشار هیدرواستاتیکی در پی و اصطلاحا افزایش نیروی بالابرنده می شود. از جمله روش های کنترل و جمع آوری این آب ها باهدف خشک سازی قسمت های پایین دست سد و کاهش فشار منفذی و فشار بالابرنده و افزایش پایداری سد می توان به احداث چاه های فشار شکن اشاره نمود. چاه های فـشار شکن چاه هائی هستند که بعد از زهکش پنجه و در سرتاسر طول سد و در امتداد پنجه، در پایین دست سد های خاکی حفاری می شوند و با خروج آب از آنها چه به صورت طبیعی و چه بوسیله عملیات پمپاژ، موجب کاهش فشار آب در پی شده و از پدیده ی رگاب جلوگیری می نماید. در این پایان نامه چاه های فشار شکن در پایین دست یک سد خاکی همگن در پنج شعاع مختلف که در فواصل 5، 10، 25 و 50 متری از هم قرار گرفته اند، توسط نرم افزار seep/w و به روش اجزا محدود مدلسازی شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این مدلسازی در سه حالت مختلف انجام گرفت که در هریک از حالت ها سطح آب بالادست مخزن سد تغییر پیدا می کند. یک مدل فیلتر دور چاه ها نیز شبیه سازی شد و تاثیر فیلتر دور چاه در میزان کاهش زیرفشار و گرادیان هیدرولیکی مورد بررسی قرار گرفت. دانستن میزان کاهش نیروی بالابرنده و میزان نشت و مشاهده ی اثر چاهک ها در گرادیان هیدرولیکی، کمک مهمی به طراحان در پروژه های سد سازی نموده و موجب ارائه طرح بهینه تر خواهد گشت. نتایج نشان داد که با کاهش فاصله چاه های فشار شکن و افزایش قطر آنها، نیروی زیرفشار وارده بر زیر سد کاهش پیدا می کند و با توجه به بازه های شبیه سازی شده در این تحقیق، مناسب ترین فاصله قرار گیری چاه ها، فاصله 5 متری از یکدیگر است. در بررسی گرادیان هیدرولیکی نیز مشاهده شد که با افزایش فاصله چاه ها، گرادیان هیدرولیکی بیشینه افزایش می یابد که این مساله نشان می دهد که استفاده از فیلتر دور چاه ها ضروری می باشد.

بروز وابستگی فیزیکی و سندرم محرومیت اپیوئیدها از قدیم الایام به عنوان یکی از پدیده های نامطلوبی بوده است که در مصرف مداوم اپیوئیدها بوجود می آید و گاها می تواند به یک عامل تهدید کننده حیات هم تبدیل شود. این امر یکی از دلایل مهم محدودیت مصرف این ترکیبات ضد درد بسیار سودمند در کلینیک، به شمار می رود. تئوری های اخیر بر اهمیت خواص ‏‎reinforcing‎‏ موادی که مورد ‏‎abuse‎‏ واقع می شوند، در پیشرفت اعتیاد به اپیوئیدها، تاکید دارند. بنابراین به عنوان یک هیپوتز می توان مطرح کرد که یک درمان موثر برای رفع خاصیت اعتیادآوری این ترکیبات نه تنها باید بروز سندرم قطع اپیوئیدها رامهار کند بلکه باید اثر ظ‏‎reinforce‎‏ آنها را هم کنترل کند. شواهد موجود نشان دهنده حضور موثر گیرنده های ‏‎nmda‎‏ در پدیده های پیشرفت، تثبیت و بروز اعتیاد به اپیوئیدها می باشد. کمپلکس این رسپتورها شامل کانالهای کاتیونی و لیگاندی می باشد که در برگیرنده مجموعه زیرواحدهای پنتامریک و سایتهای تنظیم کننده هستند. بجز سایت شناسایی شده گلوتامات، این گیرنده ها دارای جایگاههای اتصال برای: گلایسین، پلی آمین ها و بلاک کننده های کانال می باشند. در مطالعات پره کلینیکی، عملکرد رسپتورهای ‏‏‎nmda‎‏ بوسیله آنتاگونیستهای مشخصی که در هر یک از این محلها عمل می کنند بررسی شده است. رابطه سیستم اپیوئیدی و گیرنده های ‏‎nmda‎‏ مدتهاست که تحت بررسی است و نتایج نشان دهنده موفقیت هایی در مهار سندرم قطع اپیوئیدها، بوسیله آنها می باشد. با یک بررسی و جمع بندی از کارهای تحقیقاتی انجام شده در زمینه های تولرانس و سندرم قطع ناشی از اپیوئیدها، تلاش نمودیم تا در این مطالعات مشارکت اندکی داشته باشیم. لذا با توجه به اینکه در تحقیقات قبلی اثر آنتاگونیست های اختصاصی ‏‎nmda‎‏ از لحاظ ورود و عدم ورود به مغز و نیز تاثیر هیپرآلجزیای ناشی از ‏‎ligation‎‏ عصب سیاتیک، مورد بررسی واقع نشده بود بر آن شدیم تا با بکارگیری آنتاگونیست های مناسب و مدل های تجربی نوروپاتیک تجربه حاضر را ارائه نمائیم.