در کشور ایران، به علت وفور منابع نفتی و ارزانی قیر، تنها گزینه ای که برای روسازی راهها استفاده می شود، آسفالت است. این در حالیست که روسازی های صلب به علت استحکام و دوام بیشتر، مزایای قابل توجهی داشته و هزینه های ثانویه کمتری به دنبال دارند. در این پایان نامه، بر پایه یک فرآیند منطقی و بی طرفانه، نسبت به امکان سنجی کاربرد روسازی های مبتنی اقدام شده است.نخست به تعریف شرایط و حالتهای مختلف زمین شاختی و ترافیکی پرداخته، سپس برای هر یک از شرایط تعریف شده، یک روسازی آسفالتی و یک روسازی بتنی طراحی شده است. در مرحله بعد هزینه های مربوط به ساخت، ترمیم و نگهداری هر یک از روسازیها مورد محاسبه قرار گرفته و در نهایت کل هزینه در طول عمر روسازیها تعیین شده است.بدین ترتیب و با توجه به فرضیات انجام شده در این تحقیق، مشخص گردید که روسازیهای بتنی در برخی از شرایط در مقایسه با روسازیهای آسفالتی، دارای هزینه کلی کمتری بوده و علیرغم هزینه بالای ساخت، بواسطه تعمیرات کمتر مقرون به صرفه می باشند. خصوصا در شرایط ترافیکی سنگین و مواردی که مقاومت خاک بستر در حد پایینی قرار دارد، اولویت روسازی بتنی کاملا نمایان بوده و کاربرد آن توجیه پذیر می باشد.