پژوهش موجود بر روی 40 بیمار مبتلا به سندرم ترنر مراجعه کننده به درمانگاه غدد و متابولیسم اطفال بیمارستان امام رضا (ع) از سال 1374 لغایت 1380 انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی سن تشخیص و علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندرم ترنر بوده است. این پژوهش از نوع آینده نگر توصیفی بوده که در آن جهت کاوشهای آماری از فرمولهای رایج آمار توصیفی استفاده شده است. در میان 40 مورد بیمار مبتلا به سندرم ترنر، 40 مورد کوتاهی قد (شیوع 100%)، 23 مورد وب گردنی (شیوع 57%)، 17 مورد کوبیتوس والگوس (شیوع 5/42%)، 20 مورد چانه کوچک (شیوع 50%)، 25 مورد سقف کام بلند (شیوع 5/62%) و 6 مورد کم کاری تیروئید (شیوع 15%) تشخیص داده شد. این آمار با آمار مشابه در آخرین مقالات ثبت شده توسط آزمون ‏‎z‎‏ مقایسه شد که هیچکدام ا زنظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند. در میان 40 مورد بیمار مورد مطالعه یک مورد کوارکتاسیون آئورت (5/2%) تشخیص داده شد که در مقایسه با آمار مشابه از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد ‏‎(p<0.001)‎‏. متوسط سن تشخیص این بیماران 13 سالگی بدست آمد که در مقایسه با متوسط سن تشخیص گزارش شده در آخرین مقالات (2/4 سالگی) تفاوتی دیده می شود که از نظر آماری معنادار می باشد. ‏‎(p<0.001)‎‏. نهایتا این طور نتیجه گیری می شود که تشخیص این بیماران اغلب با تاخیر صورت می گیرد. پیشنهاد می شود در موارد زیر برای بیمارن کشت کروموزومی درخواست شود: الف- هر دختری که یک یا بیشتر از این موارد را داشته باشد: کوتاهی قد بدون توجیه، وب گردنی، لنف ادم محیطی، کوارکتاسیون آئورت یا تاخیر بلوغ.ب- هر دختری که حداقل دو یا بیشتر از این موارد را داشته باشد: دیس پلازی ناخنها، سقف دهان بلند، متاکارپ چهارم کوچک، استرابیسم.