این پژوهش سعی دارد سبکهای مدیریتی را مورد شناسایی قرار داده و بهترین سبک مدیریتی موثر بر کارایی کارکنان دانشگاه تربیت مدرس را معرفی نماید و در نهایت پیشنهاداتی را جهت حفظ و نگهداری نیروی انسانی و همچنین افزایش کارایی کارکنان ارائه دهد. در این تحقیق از روش پیمایشی و از نوع تحلیلی استفاده شد و تعداد 400 فقره پرسشنامه بین کارکنان دانشگاه تربیت مدرس توزیع شد و تعداد 187 فقره پرسشنامه اعاده گردید. با توجه به یافته های پژوهش، بین سبک مدیریت و کارایی کارکنان دانشگاه تربیت مدرس ارتباط معنی داری وجود دارد یعنی هرچه از سبک مدیریت استبدادی - استثماری و سبک استبدادی - خیر خواهانه به سمت مدیریت سبکهای مشاوره ای و مشارکتی پیش برویم کارایی کارکنان افزایش می یابد و برعکس هرچه در مدیریت زیردستان به استفاده از سبکهای مدیریت استبدادی تمایل وجود داشته باشد کارایی کارکنان نیز کاهش می یابد. از مهمترین پیشنهادهای ارائه شده می توان به ایجاد فرهنگ سازمانی مشوق سبک مدیریت مشاوره ای و مشارکتی، ایجاد تغییر در روشها و استفاده از فن ‏‎suggestion system‎‏ (سیستم مشارکت از طریق ارائه پیشنهادها) و همچنین داشتن تلقی مثبت از شغل توسط کارکنان بهمراه نظم و انضباط کاری برای برنامه ریزی زمانی موثر در جهت افزایش کارایی اشاره کرد. به پژوهشگران نیز توصیه می شود رابطه بین سبکهای مدیریتی و کارایی را در سطوح مختلف مدیریتی (عالی - میانی - اجرایی) و بصورت مجزا مورد بررسی قرار دهند.