در حال حاضر 10 درصد از جامعه معلول می باشند که بسیاری از این معلولین دانش آموزان (جسمی و حرکتی) با بهره هوشی طبیعی هستند که طبق تائید سازمانهای بین المللی و منطقه ایی ضروری است آنان در مدارس معمولی در کنار دانش آموزان عادی هم سن و سال خویش به تحصیل بپردازند و این آموز از دبستان تا دانشگاه استمرار داشته باشد و سبب دلگرمی و تشویق این عزیزان به ادامه تحصیل گردد.لذا این تحقیق توصیفی پیمایشی به بررسی نگرش والدین دانش آموزان عادی و معلول و همچنین نگرش کارشناسان و متخصصان و معلمین و مربیان دانش آموزان پرداخته و با ارزیابی نگرش ها به این نتیجه رسیدیم که والدین دانش آموزان عادی و مسئولین آموزش مدارس معمولی آمادگی لازم را جهت اجرای طرح تلقین معلولین در مدارس و یکپارچه سازی آموزشی را دارا می باشند و آموزش و پرورش برای اجرای این طرح باید به کمک وزارت بهداشت و درمان و بهزیستی و وزارت کار و از همه مهمتر شهرداری و وزارت علوم مناسب سازی لازم و آمادگی مناسب کافی را ایجاد نماید تا دانش آموزان معلول و سپس سایر دانش آموزان استثنایی در مرحله بعدی از فرصتهای مساوی بهره مند گردند و مشارکت فعالانه در جامعه خود داشته بانشد.