آسان سازی زبان شناختی متون نوشتاری می تواند درک مفهوم آنها را برای فراگیران غیربومی آسان تر کند اما در عین حال این روش باعث می شود که کاربرد اینگونه متون در فرایند یادگیری کم اثر شود. به عنوان مثال، حذف واژگان دشوار متن-که به هر حال زبان آموز نیازمند دانستن آنهاست-روسی معمول در آسان سازی است که فراگیران را از یادگیری به موقع برخی واژگان ضروری محروم می کند. با توجه به کاستی پیش گفته، روش تشریح متن که به طور طبیعی در گفتگوی بین سخنگویان بومی و غیر بومی زبان رایج است و در آن حشو و صراحت جایگزین واژگان دشوار می شود از سوی برخی صاحب نظران به عنوان جایگزینی مناسب برای روش آسان سازی و تعدیل متن مطرح شده است. تحقیق حاضر نیز تلاشی بوده است برای آزمودن این فرضیه. بدین منظور پنج متن نسبتا کوتاه انگلیسی انتخاب و از هر یک سه نسخه (الف) بدون تعدیل، (ب) آسان شده و (ج) مشروح تهیه و به 140 زبان آموز (که به طرو تصادفی به سه گروه برابر تقسیم شده بودند) داده شد. این 140 نفر از بین 265 فراگیر زبان انگلیسی انتخاب شدند و همگنی آنها با استفاده از آزمون زبان انگلیسی معتبری تعیین شد. نمره های به دست آمده از آزمون درک مطلب در مورد زبان آموزانی که متن آسان شده را در اختیار داشتند بالاتر از دیگران بود، اما این اختلاف به هیچ وجه نسبت به آنهایی که متن مشروح را در اختیار داشتند معنی دار نبود. بنابراین، یافته های این تحقیق ارجحیت روش تشریح متن را به سبب حفظ نسبی اصالت و روانی زبان به روش متعارف آسان سازی قویا تایید می کند.