این پایان نامه درونمایه نگرانی در سروده های امیلی دیکینسون را با پافشاری بر جنبه های گوناگون آنها بررسی می کند، جنبه هایی که بیانگر گرایش او به فلسفه فراطبیعی است. بررسی سروده های امیلی دیکنسون گویای آن است که فلسفه فراطبیعی با تجربه ادبی او قرین است. اگر چه زیربنای این فلسفه برای او گیرا بود، ناهماهنگی آن با واقعیت های عینی موجب دلسردی و دلزدگی او می شد. برداشت شاعر از این فلسفه رویایی از جهانی است که در آن آروزهای انسان برای کسب تجربه های تخیلی به ناامیدی می انجامد. مضمون دلهره در سروده های او وابسته به فقدان دستیابی انسان خاکی به وصال روحانی است. این نومیدی ریشه درنگرش او به خدا ، انسان و طبیعت دارد. بدین معنا که شاعر آنها را نه بعنوان تثلیث عرفانی بلکه به صورت نهادهایی جدا از یکدیگر می بیند که هر یک طرح خاص خود را در جهان به اجرا می گذارد.