موضوع این پایان نامه روشی غیرمخرب برای تعیین آسیب دیدگی در سازه ها می باشد. تعیین آسیب دیدگی سازه بوسیله بررسی تغییرات بوجود آمده در خواص دینامیکی موضوعی است که مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. این روش مبتنی براین فرض است که خواص مودال(فرکانس های طبیعی و شکل مودها) عملکرد خواص فیزیکی سازه(جرم و سختی) می باشند. بنابراین ، تغییرات در خواص فیزیکی ، تغییراتی را در خواص مودال بوجود خواهد آورد. برای تعیین آسیب دیدگی در سازه به خواص دینامیکی سازه اولیه سالم بعنوان مبنای اولیه احتیاج می باشد. در مرحله اول با مقایسه خواص دینامیکی سازه مورد بررسی با سازه مبنا ، آسیب دیدگی در سازه تشخیص داده می شود. در مرحله دوم نواحی آسیب دیده با استفاده از بردارهای نیروهای مودال باقیمانده تعیین می شود. برای انجام این دو مرحله آسیب دیدگی به خواص ارتعاشی سازه مبنا احتیاج می باشد. آسیب دیدگی باعث کاهش سختی در ناحیه معلوم آسیب دیده می شود. در مرحله سوم با بدست آوردن خواص فیزیکی در این ناحیه بوسیله روشهای آنالیز حساسیت و روشهای آماری این کاهش سختی مشخص می گردد. در این روشها با داشتن خواص ارتعاشی هر سازه ای می توان خواص فیزیکی آن سازه را محاسبه نمود و احتیاج به خواص ارتعاشی سازه مبنا برای انجام این مرحله نمی باشد. در این پایان نامه فرض شده که خواص ارتعاشی سازه مبنا و سازه آسیب دیده موجود می باشد. در ابتدا با داشتن این خواص به بررسی مراحل آسیب دیدگی پرداخته ، سپس با توجه به حجم زیاد محاسبات ، برنامه کامپیوتری برای بررسی آسیب دیدگی نوشته و در انتها مثالهایی از تعیین آسیب دیدگی مورد بررسی قرار گرفته است.