رنگ های آزو از مهم ترین رنگ های سنتتیک هستند که 60 درصد از کل رنگ ها را شامل می شوند. این رنگ ها به طور وسیعی در صنایع مختلف استفاده می شوند که در حین استفاده 10 تا 15 درصد این رنگ ها از فاضلاب این صنایع خارج می شود. علاوه بر مشکلات زیست محیطی ایجاد شده توسط این رنگ ها نشان داده شده است که این رنگ های موجود در فاضلاب سرطان زا و جهش زا می باشد. پس تیمار فاضلاب این صنایع جهت ممانعت از ایجاد مشکلات آن-ها ضروری می باشد. روش زیستی جهت حذف رنگ ها روشی ارزان و دوستدار محیط است که در دهه های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است که در این روش از میکروب ها جهت حذف رنگ استفاده می شود. یکی از مهم ترین میکروارگانیسم های استفاده شده در تجزیه رنگ ها باکتری ها می باشند. در این پژوهش از 5 گونه باکتریایی شامل سه گونه باسیلوس(باسیلوس سرئوس، باسیلوس پومیلوس و باسیلوس تورنژنسیس) و دو گونه اسینتوباکتر( اسینتوباکتر بومانی و اسینتوباکتر لوفی) که از خاک جدا شدند استفاده شد. سپس توانایی آن ها در رنگزدایی رنگ آزوی قرمز کونگو مورد بررسی قرار گرفت و شرایط مختلف برای بهینه سازی رنگزدایی مثل زمان، ph، غلظت رنگ، حضور اکسیژن و دمانیز بررسی شد. مشخص شد که در شرایط بهینه باسیلوس سرئوس با 97 درصد رنگزدایی بیشترین توانایی را دارد. همچنین این مطالعه نشان داد که از میان شرایط هوازی و بی هوازی شرایط بی هوازی مناسب ترین شرایط جهت رنگ-زدایی رنگ قرمز کونگو توسط هر 5 گونه می باشد و همچنین گونه های اسینتوباکتر در شرایط هوازی قدرت بیشتری برای رنگزدایی این رنگ نسبت به باسیلوس ها دارند. در این پژوهش مشخص شد که گونه های باسیلوس در غلظت های بالای رنگ تا 200 میلی گرم در لیتر رنگزدایی خود را حفظ می کنند ولی گونه های اسینتو باکتر در غلظت بالاتر از50 میلی گرم در لیتر رنگ میزان رنگزدایی به طور محسوسی کاهش می یابد. در بررسی تاثیرph بهینه در رنگزدایی مشخص شد که در همه گونه های باکتریایی مورد بررسی در ph خنثی بیشترین میزان رنگزدایی صورت می گیرد. و با بررسی تاثیر دماهای مختلف این نتیجه حاصل شد که دمای 37 درجه که دمای اپتیمم رشد باکتری ها می باشد مناسب-ترین دما جهت رنگزدایی می باشد.

علی رغم استفاده از واکسن ب.ث.ژ از سال 1921 تا به حال، هنوز بیماری سل به عنوان دومین عامل مرگ ومیر در بین بیماریهای عفونی محسوب می گردد. با افزایش مقاومت عامل مولد سل (mycobacterium tuberculosis) به آنتی بیوتیک های معمول و وسیع الطیف و همچنین با ظهور hiv و عفونت این ویروس با مایکوباکتریوم توبرکولوزیس، مقابله با این بیماری بیشتر به چالش کشیده شده است. شناخت آنتی ژنهای موثر در ایمنی زایی محافظتی می تواند به عنوان کاندیدی برای طراحی واکسنهای نوین باشد. از جمله این آنتی ژنها ag85b و tb10.4 می باشد که با وزن مولکولی به ترتیب 30 و 10کیلودالتون توسط لنفوسیتهای t شناخته شده و سبب القاء پاسخ قوی th1 و درنتیجه بالا بردن تولید if-? می گردند. هدف از این تحقیق، ساخت کاست ژنی حاصل از تلفیق دو ژن فوق در درون وکتور pcdna3 می باشد. dna متعلق به مایکوباکتریوم توبرکولوزیس سویه h37rv به روش روتین استخراج گردید. ژنوم کدکننده این دو آنتی ژن توسط پرایمرهای اختصاصی به روش pcr تکثیر و سپس تلفیق گردید و پس از هضم آنزیمی درون وکتور یوکاریوتی pcdna3 کلون گردید. پلاسمید نوترکیب فوق در باکتری e.coli dh5? ترنسفورم گردید و پس از تخلیص، توسط آنالیز آنزیمی و توالی یابی مورد تایید واقع شد. نتایج تعیین توالی و آنالیز آنزیمی تایید نمود که کلونینگ با موفقیت انجام شده است. قطعات tb10.4 و ag85b ترکیب گردید و در وکتور pcdna3 با موفقیت کلون گردید. در مطالعات بعدی می توان بیان ژن را در رده سلولی ارزیابی نمود و از این کاست ژنی به عنوان واکسن dna استفاده نمود.

رنگ¬های سنتزی از جمله رنگ¬های مورداستفاده در صنایع به¬ویژه صنعت نساجی هستند. درطول استفاده از این رنگ¬ها حدود 10 تا 15 درصد از این رنگ¬ها هدر رفته و به¬عنوان آلاینده¬ای مضر و سمی وارد فاضلاب¬های مربوط به این صنایع می¬شود. این رنگ¬ها نه تنها تهدیدی برای منابع آبی، خاک و اتمسفرند بلکه سبب مشکلات جدی برای دیگر موجودات زنده در اکوسیستم و حتی انسان هم هستند، چراکه دارای خاصیت جهش¬زایی بوده و سرطانزا هستند. همین باعث شده که حذف این رنگ¬ها از محیط¬زیست به امری ضروری تبدیل شود. روش¬های مختلف فیزیکی و شیمیایی برای درمان آلودگی صنایع مختلف ازجمله صنعت نساجی وجود دارد که در ادامه استفاده از روش¬های درمان بیولوژیکی به¬عنوان روش جایگزین و مطمئن درسال¬های اخیر به¬کار می¬رود، چراکه روش¬های زیستی ارزان بوده و دوستدار محیط¬زیستند. در این روش¬ها از میکروب¬ها جهت حذف رنگ استفاده می¬شود. یکی از مهم¬ترین میکروارگانیسم¬های مورداستفاده در تجزیه رنگ¬ها باکتری¬ها می¬باشند. در این پژوهش از دو گونه اسینتوباکتر(اسینتوباکتر لووفی و اسینتوباکتر بائومانی) که به¬طور استاندارد تهیه شدند استفاده شد. این دو باکتری در دو سیستم جداگانه که شامل محیط¬کشت و رنگ بود مورد بررسی قرار گرفتند. شرایط مختلف برای بهینه¬سازی رنگزدایی ایندیگوکارمین از سوی دو سیستم آزمایش شد. این شرایط شامل زمان، غلظت اولیه رنگ، ph و دما بود. بعد از اینکه چهار عامل فوق بهینه شدند، مشخص شد سیستم اول که شامل اسینتوباکترلووفی است در شرایط بهینه به¬دست آمده، یعنی زمان 54 ساعت، دما 50 درجه سانتی¬گراد و غلظت 150 میلی¬گرم¬درلیتر در 9 ph= به میزان 02/99 درصد توانایی رنگزدایی دارد و سیستم دوم که حاوی اسینتوباکتر بائومانی است در شرایط بهینه یعنی زمان 66 ساعت، دما 55 درجه سانتی¬گراد و غلظت 100 میلی¬گرم¬درلیتر در 10ph= به میزان 88/98 درصد توانایی رنگزدایی از ایندیگوکارمین را دارد. پس سیستم اول نسبت به سیستم دوم توانایی بیشتری در تجزیه رنگ ایندیگوکارمین دارد.

پسابهای کارخانه های صنعتی و نیروگاههای اتمی حاوی سزیم می باشد که روشهای جذب و بازیافت آن حائز اهمیت است . سویه باکتریایی ‏‎bacillus sp.strain mgl-75‎‏ می تواند سزیم را با توان بالایی جذب نماید. میزان جذب سزیم توسط باکتری مذکور 48میلی گرم در گرم وزن خشک سلول می باشد. بهینه سازی ‏‎ph‎‏ برای جذب سزیم نشان می دهد که در ‏‎ph‎‏ خنثی بیشترین میزان جذب مشاهده گردید. از لحاظ زمانی با گذشت زمان میزان جذب سزیم نیز افزایش یافته، البته این افزایش خطی نمی باشد. باکتری مذکور در برابر غلظتهای بالای سزیم مقاوم می باشد و در غلظت ‏‎60mm‎‏ از کلرید سزیم رشد می نماید. بیشترین میزان جذب سزیم توسط باکتری مذکور از نوع جذب غیرفعال و کمتر از 20درصد آن از نوع جذب فعال می باشد. باکتری مورد نظر در آلژینات کلسیم تثبیت گشته که میزان جذب سزیم بعد از تثبیت نسبت به حالت آزاد افزایش یافته است.