گلیسیرین یکی از مواد پرمصرف در فرآورده های دارویی مایع و غذایی است و به عنوان حامل و شیرین کننده به کار می رود . این ماده از منابع مختلف قابل تهیه است که مهمترین آنها روش سنتتیک تهیه از پروپیلن ، تهیه از چربیهای گیاهی و حیوانی است. در سالهای اخیر تعداد زیادی گزارش از نقاط مختلف دنیا وجود داشته است که مرگ بچه های استفاده کننده از شربت استامینوفن با نارسایی کلیوی ناشی از مصرف آنرا گزارش کرده اند. در بررسی فرآورده های مورد استفاده مشخص گردیده است که این شربتها محتوی مقداری دی اتیلن گلیکول بوده اند و منشا این آلودگی ، گلیسیرین به کار رفته در تهیه این فرمولاسیونها بوده است. طبق روشهای ذکر شده در فارماکوپه های معتبر، دو روش اساسی برای تشخیص و تایید گلیسیرین طیف مادون قرمز و ضریب شکست آن می باشد. به دلیل شباهت خیلی زیاد طیف مادون قرمز گلیسیرین و دی اتیلن گلیکول تشخیص ناخالصی دی اتیلن گلیکول در آن غیرممکن است و از طرف دیگر ضریب شکست این دو ماده نیز مشابه می باشد . بنابراین ، این وسیله نیز کمکی به تشخیص این ماده در گلیسیرین نمی کند. با توجه به اینکه دی اتیلن گلیکول حلال ارزانتر از گلیسیرین بوده و خصوصیات ظاهری و فیزیکی مشابه با گلیسیرین دارد امکان سو استفاده فروشندگان مواد شیمیایی وجود دارد . بنابراین لزوم بررسی احتمال حضور ناخالصی دی اتیلن گلیکول در گلیسیرین ، واضح می باشد، که البته بطور مفصل در پایان نامه ذکر شده است.