نقش مایه های قومی گنجینه ای بی بدیل از هنر و فرهنگ ایرانی است؛ میراثی ثمره سالها آفرینندگی ملتی است که ذوق و قریحه خود را معطوف خلق آثاری کرده اند که امروزه ما به عنوان هنر کهن و بومی ایران میشناسیم.درسالیان اخیر توجه هنر مندان به این گنجینه معطوف شده و با ایجاد نقب هایی در آن در پی خلق آثاری برامدند که هنر و فرهنگ ایرانی را در خود به همراه داشته باشد .در این بین پرویز تناولی با پژوهش های خود توانست به شناخت جامع تری از این فرهنگ دستیابد و در خلق آثار منحصربه فرد خود در قالب مجسمه و حجم به بهترین شکل استفاده کند.این پژوهش در راستای شناخت چگونگی استفاده از این نقوش در آثارایشان تلاش کرده است و با معرفی این نقوش وفرهنگ منشاءآنها شناختی از جامعه مبدا نقوش داده است و در ادامه با تجزیه و تحلیل 20اثر از آثار آقای تناولی به چگونگی استفاده از این نقوش در آثار ایشان می پردازد.و به این نتیجه رسیده که ایشان از بن مایه نقوش قومی درساخت آثار خود بهره جسته اند. واژگان کلیدی:

در این پایان نامه ، نخست برای مهیا سازی بستر حضور بیننده در فضای نگارگری و موضوع متن به اطلاعاتی مختصر در مورد خاستگاه ، هویت و سرچشمه نوری که این هنر اصیل از آن کسب روشنایی کرده ، اشاره ای خواهم شده است ، سپس فصلی را با تاکید بر شرح زندگانی کمال الدین بهزاد و شاخصه های آثار او گشاده تا فتح بابی باشد بر فصول پی آمد آن .پس از آن با توجه به ارائه تعریفی جامع از انسان و اشکال آن در نقاشی ، شکل انسان در نگارگری ایرانی - اسلامی پیش از بهزاد و پس از وی مورد مداقه قرار گرفته و با نگاهی گذرا منشا حضور انسان را که با نگاه به ادبیات هویت می یابد در ذیل دو بخش انسان حماسی و انسان عرفانی تفکیک کرده و چگونگی مصداق پیدا کردن آن در نگارگری ایرانی با ذکر موارد تبیین می گردد. در ادامه ، بحث تجسمی این شکل با تاکید بر تجزیه و تحلیل برخی آثار استاد مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد تا در ضمن تطبیق موارد مذکور با نمونه های آثار ، مراتب و موضوع تحقیق در معرض سنجش و داوری قرار گیرد . در فصل آخر این پایان نامه با تذکر این رخداد که در هنر بهزاد انسان نقش اصلی را در جهت بیان اندیشه ایفا می کند ، جمع بندی و شناخت پیشنهاد نهائی هموار و میسور می گردد.