قابهای ممانگیر فولادی همواره به عنوان یک سیستم مقاوم اصلی در برابر بارهای جانبی مورد توجه بوده اند. توقع از این سیستم همواره بر آن بوده است که رفتاری شکل پذیر و قابل اتکا در زلزله های قوی از خودنشان دهد. در زلزله 17 ژانویه 1994 نورثریج ، برخلاف فرضیات قبلی خرابیهای زیادی در اتصلات ممانگیر در ساختمانهای فولادی بوجود آمد و توانایی این اتصلات در تحمل بار زلزله بدون متحمل شدن خرابیهای قابل ملاحظه زیر سوال رفت.همین امر باعث گردید تحقیقات گسترده ای روی این اتصالات انجام گرفته و روشهای مختلفی برای مقاوم سازی اینگونه اتصالات بعد از زلزله نورثریج پیشنهاد شود. در این پایان نامه ابتدا تاریخچه تحقیقات انجام گرفته روی اتصالات مورد بررسی قرار گرفته است . سپس خرابیهای رایج و مشاهده شده در این اتصالات در اثر زلزله نورثریج مورد بحث قرار گرفته و روشهای مقاوم سازی اینگونه اتصالات بیان شده است.در ادامه به توضیح کامل دو روش مقاوم سازی :1-اتصال دارای تیر با مقطع کاهش یافته ‏‎reduced beam section=rbs‎‏ و 2-اتصال دارای بازوی جوش شده در پائین ‏‎wbh‎‏ یا ‏‎welded bottom haunch‎‏ که رایج ترین و مورد تایید ترین روشهای مقاوم سازی لرزه ای اتصالات گیردار فولادی بعد از نورثریج هستند پرداخته شده و طراحی ، کاربرد و رفتار این دو نوع اتصال بطور کامل توضیح داده شده است.