در حال حاضر بیابانزایی به عنوان یک معضل جدی، گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه می باشد، بر طبق آخرین تعریفی که از بیابانزایی توسط ‏‎unced‎‏ درسال 1992 انجام شد و در معاهده بین دولتها به منظور مبارزه با بیابانزایی در سال 1994 نیز مورد موافقت کشورها قرار گرفت آنرا اینگونه تعریف نمودند: بیابانزایی عبارت است از تخریب اراضی در مناطق خشک و نیمه خشک مرطوب دراثر عوامل طبیعی و انسانی. هدف اصلی از این تحقیق بررسی وضعیت دشت ورامین و ارائه نقشه بیابانزایی منطقه می باشد، جهت ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی تاکنون تحقیقات مختلفی در داخل و خارج کشور صورت گرفته که منجر به ارائه مدلهای محلی و منطقه ای فراوانی شده است که خاص همان مناطق می باشند و برای استفاده از این مدلها در مناطق دیگر باید شاخصها و معیارهای آنها مورد بررسی و ارزیابی مجدد قرار گیرند و با توجه به شرایط منطقه مطالعاتی تعدیل و اصلاح شوند.در این تحقیق برای بررسی بیابانزایی از جدیدترین روشی که بدین منظور در جهان ارائه شده استفاده گردید ، این روش توسط کمیسیون اروپا در پروژه ای تحت عنوان ‏‎medalus‎‏ انجام شده و در سال 1999 تحت عنوان ‏‎esa‎‏ ارائه شده است و در اکثر کشورهای اروپایی و بعضی کشورهای خاورمیانه تست شده و نتایج بسیار مثبتی را نیز نشان داده اند.