مهندسی ترافیک به عنوان ابزاری برای مدیریت بهینه منابع در شبکه استفاده می شود. مسیریابی روی مسیرهای چندگانه و توزیع متعادل ترافیک روی این مسیرها از جمله راهکارهایی هستند که در جهت استفاده بهینه از منابع موجود در شبکه پیشنهاد شده اند. از طرفی با رشد نیازهای کاربران و تنوع سرویس ها با نیازمندی های کیفیت سرویس متفاوت، ضرورت ایجاد مکانیزمی که بتواند تنوع سرویس مطلوب را با ضمانت های کیفیت سرویس ابتدا تا انتها فراهم کند احساس می شود. به علاوه با ایجاد چنین مکانیزم هایی فراهم شدن بستری جهت رسیدن به شبکه های نسل آینده سرعت بخشیده می شود. از بین مکانیزم های ایجاد کیفیت سرویس، معماری سرویس های متمایز می تواند به همراه یک الگوریتم کنترل پذیرش ارتباط مناسب علاوه بر ایجاد تنوع سرویس و تضمین کیفیت سرویس ابتدا تا انتها از گسترش پذیری مطلوبی نیز برخوردار باشد. در این رساله تلفیق یک الگوریتم کنترل پذیرش پایانه ای مناسب و یک الگوریتم توزیع متعادل بار در بین مسیرهای چندگانه منجر به افزایش توان عملیاتی شبکه و کاهش تاخیر ابتدا تا انتهای بسته های داده در مقایسه با مسیریابی روی یک مسیر می شود. الگوریتم کنترل پذیرش پایانه ای به کار رفته از دو فاز کاوش و ارسال بسته های داده تشکیل شده است. مزیت الگوریتم توزیع بار پیشنهادی، استفاده از اطلاعات شبکه جمع آوری شده توسط الگوریتم کنترل پذیرش پایانه ای است که با همکاری مسیریاب های شبکه و ارسال بسته های کاوشگر صورت می گیرد. با عبور بسته های کاوشگر در طول مسیر، هر مسیریاب گزارشی از وضعیت کلاس های سرویس خود را در اختیار بسته کاوشگر قرار می دهد و در صورت توانایی کلاس سرویس درخواستی کاربر را ارائه می دهد، در غیر این صورت اگر کاربر موافق باشد کلاس های سرویس پایین تر را به ترتیب بررسی می کند. اگر کلاس های سرویس پایین تر دردسترس نباشند درخواست کاربر رد می شود. با عبور بسته های کاوشگر از تک تک مسیریاب ها و قرار دادن اطلاعات مربوط به کلاس دردسترس هر مسیریاب در بسته های کاوشگر بردار سرویس هر مسیر شکل می گیرد. بنابراین تصمیم گیری پیرامون نحوه توزیع بار متناسب با وضعیت ازدحام مسیرهای موجود در شبکه صورت می گیرد. استفاده از پارامترطول بافر مسیریاب ها به عنوان معیار تقسیم بار، تخمین خوبی از میزان تاخیر و احتمال تلفات بسته های داده در هر مسیر می باشد و در نهایت منجر به پیش بینی معقولی از وضعیت ازدحام مسیرهای چندگانه و در نتیجه تقسیم جریان های داده متناسب با منابع دردسترس در هر مسیر می شود. مضاف بر این که قبل از ارسال بسته های داده، در فاز کاوش از پارامتر تاخیر ابتدا تا انتها به عنوان معیار انتخاب مناسب ترین مسیرها برای تقسیم ترافیک استفاده می شود. شبکه پیشنهادی در opnet پیاده سازی شد. به منظور نشان دادن عملکرد الگوریتم پیشنهادی، دو سناریوی مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند: مسیریابی روی یک مسیر و مسیریابی روی مسیرهای چندگانه. نتایج شبیه سازی تاییدی بر بهبودهای انجام گرفته در زمینه مدیریت ترافیک توسط الگوریتم پیشنهادی است

چکیده در سال¬های اخیر، استفاده از شبکه¬های بی¬سیم به خاطر توسعه¬ی ساده و هزینه¬ی پایین آن¬ها، پشتیبانی از سیار بودن و قابلیت تحرک ایستگاه¬های کاربر به طور وسیع رواج یافته است. از سوی دیگر با وجود امتیازهای شبکه¬های اقتضایی در راه¬اندازی سریع و عدم نیاز به زیر¬ساخت، مشخص نبودن همبندی و تغییرات کانال بی سیم در طول زمان، مسائل و مشکلات مختلفی را در زمینه تحقیقات، طراحی و پیاده سازی این شبکه¬ها به وجود آورده است. این مسائل و مشکلات الگوریتم¬های مسیریابی، تخمین کارایی شبکه، سطح پوشش شبکه و قابلیت گسترش شبکه را با پیچیدگی¬های خاصی رو¬به¬رو کرده است. در این میان تخمین ظرفیت شبکه نیز به نوعی با مسائل و مشکلات ذکر شده در ارتباط است. با استفاده روز افزون از این نوع شبکه¬ها، انتظار می¬رود تا حجم ترافیک ارسال شده روی این شبکه¬ها افزایش یابد. پس طراحی روش¬هایی برای افزایش ظرفیت (گذردهی) شبکه همراه با تضمین حداقل تأخیر، ضروری به نظر می¬رسد، زیرا گذردهی و تأخیر که از معیارهای مؤثر در تعیین میزان کارایی پروتکل¬ها به حساب می آیند تحت تأثیر ظرفیت شبکه می باشند. اما افزایش ظرفیت، افزایش تأخیر را نیز به همراه دارد که علاوه بر کاهش بهره¬وری شبکه، برای برنامه¬های کاربردی حساس به تأخیر مانند ویدئو کنفرانس مناسب نیست. با تضمین تأخیر و بدست آوردن ظرفیت بهتر می توان بهره¬وری شبکه را بیشتر کرد و از طرفی قابلیت سرویس¬دهی به برنامه¬های کاربردی حساس به تأخیر (بلادرنگ) را نیز در شبکه فراهم نمود. در این پایان نامه، با در نظر گرفتن اطلاعات حرکتی گره و همسایه¬هایش، در کنار یک الگوریتم تعمیر مسیر محلی، الگوریتم مسیریابی چند مرحله¬ای برای بهبود ظرفیت و تأخیر در شبکه اقتضایی ارائه شده است. در حقیقت، این الگوریتم مسیریابی نسخه¬ی بهبود یافته¬ای از الگوریتم مسیریابی بدون اتصالی به نام الگوریتم مسیر مجازی پویا است. نتایج شبیه¬سازی¬ها نشان می¬دهد که روش پیشنهادی موجب افزایش قابل توجه نرخ تحویل بسته¬ها در شبکه خواهد شد. علاوه بر این، این روش به طور همزمان موجب کاهش قابل ملاحظه تأخیر تحویل بسته¬های داده در شبکه می¬شود. این در حالی است که میزان افزایش سربار ناشی از این بهبود کارایی، چندان قابل توجه نبوده و با توجه به محاسنی که الگوریتم پیشنهادی در بر داشته است، نکته¬ی کلیدی منفی به حساب نمی آید. کلیدواژه¬ها: شبکه های اقتضایی، ظرفیت شبکه، تأخیر تحویل بسته، حرکت گره¬ها.

کمتر از یک قرن از تولید اتومبیل نمی گذرد که میلیون ها اتومبیل در حال مسافرت میان بزرگراه ها و خیابان ها در سرتاسر جهان هستند. نوآوری در زمینه های امنیت، راحتی و تسهیلات، پیشرفت های بسیاری در طول زمان در اتومبیل ها به وجود آورده است و هم اکنون تکنولوژی های جدید، باعث ایجاد تغییرات در مسافرت خواهند شد. یکی از تکنولوژی های جدید، شبکه اقتضایی نقلیه ای است که امکان ارتباط اتومبیل ها را از طریق شبکه های بی سیم فراهم می کند. با توجه به همبندی شبکه نقلیه ای که به سرعت در حال تغییر است، احتمال اینکه اتومبیل هایی که در ایجاد یک مسیر بین مبدا تا مقصد شرکت دارند از محدوده رادیویی یکدیگر خارج شوند، زیاد است. در محیط های شهری با وجود موانع حرکتی، تقاطع ها، چراغ های راهنمایی و توزیع غیر یکنواخت وسایل نقلیه یافتن الگوریتم مسیریابی که بتواند به عملکرد مطلوبی در شبکه ختم شود، حائز اهمیت است. در این پژوهش، یک الگوریتم مسیریابی مبتنی بر موقعیت تک پخشی برای محیط شهری ارائه خواهد شد. الگوریتم پیشنهادی دارای دو فاز است: فاز اول نحوه انتخاب تقاطع بعدی است که توسط یک تابع سود، انتخاب می شود و به سه پارامتر تراکم و نحوه توزیع وسایل نقلیه و فاصله اقلیدسی تقاطع کاندید تا مقصد، وابسته است. فاز دوم، انتخاب گام بعدی برای ارسال بسته است که براساس مسیر حرکتی وسایل نقلیه انتخاب می شود. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با سایر الگوریتم ها، به نرخ تحویل بالاتر و تاخیر ابتدا تا انتها و نرخ دور ریز بسته کمتر دست خواهد یافت.