خمیرهای حل شونده ماده اولیه تولید مشتقات سلولزی می باشند که هر کدام از آنها کاربردهای گسترده و فراوانی در صنایع مختلف از جمله کاغذسازی، داروسازی، غذایی و غیره دارند. خمیر حل شونده یک خمیر شیمیایی با درصد خلوص زیاد می باشد و از مشخصات این خمیر می توان به مواردی همچون مقدار آلفا-سلولز و درجه روشنی زیاد، مقدار لیگنین ، مواد استخراجی و خاکستر بسیار کم اشاره کرد. دراین تحقیق امکان تولید خمیر حل شونده با کیفیت زیاد با استفاده از فرایندی سازگار با محیط زیست مورد بررسی قرار گرفت. برای رسیدن به این هدف خرده چوب ها با آب در دمای 170 درجه سانتیگراد پیش استخراج شدند. سپس از این خرده چوب ها از فرایند خمیرسازی سودا-آنتراکینون به منظور دستیابی به شرایط بهینه پخت،با استفاده 20? قلیا، 1/0? آنتراکینون و دمای 170 درجه سانتیگراد در سه سطح زمانی پخت 60، 90 و 120 دقیقه خمیرحل شونده تهیه گردید. خمیرهای بهینه تولید شده توسط اکسیژن در شرایط مختلف پیش رنگ بری شدند. برای ادامه لیگنین زدایی و افزایش درجه روشنی خمیرهای پیش رنگ بری شده تحت شرایط بهینه لیگنین زدایی با اکسیژن با استفاده از سیستم ecf و توالی رنگ بری و با استفاده از فاکتور کاپاهای مختلف رنگ بری شدند و ویژگی های خمیر حل شونده مورد ارزیابی قرار گرفت

در این پژوهش، به بررسی تاثیر افزوندن ذرات نانو رُس و پودر آلومینیوم بر خصوصیات فیزیکی و مکانیکی چندسازه نرمه mdf-پلی پروپیلن پرداخته شده است. بدین منظور از نرمه سنباده‎زنیmdf به عنوان ماده لیگنوسلولزی و پلی پروپیلن به عنوان ماده ترموپلاستیک استفاده شد. همچنین ذرات نانو رُس cloisite® 15a در سه سطح وزنی 2%، 4% و 6% و پودر آلومینیوم در سه سطح وزنی 5%، 10% و 15% مورد استفاده قرار گرفتند. سپس از هر چندسازه 36 تخته (12 تیمار در 3 تکرار) با دانسیته اسمی gr/cm31 در ابعادcm 1×cm20×cm30 با استفاده از روش پرس گرم تهیه گردید. در ادامه نمونه های آزمونی برای تعادل رطوبتی به مدت 3 هفته در محیط قرار گرفتند. سپس به منظور بررسی خصوصیات مکانیکی از استاندارد (cen/ts15534–1:2007) استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش درصد وزنی نرمه سنباده زنی mdf خواص مکانیکی نمونه های آزمونی کاهش پیدا کردند. بیشترین مقدار مقاومت مکانیکی در سطح 2 درصد وزنی ذرات نانو رُس بدست آمد. نتایج جذب آب و واکشیدگی ضخامت نمونه‎های آزمونی نشان داد که با افزایش درصد وزنی نرمه های mdf این مقادیر افزایش پیدا کردند در حالی که افزایش درصد وزنی ذرات نانو رُس موجب کاهش مقادیر جذب آب و واکشیدگی ضخامت شد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش درصد وزنی پودر آلومینیوم خواص مکانیکی نمونه های آزمونی کاهش پیدا کردند. در پایان به منظور بررسی ساختار و نحو? عملکرد ذرات نانو رُس و پودر آلومینیوم تحلیلی بر اساس تصاویر fe-sem صورت گرفت.

در این پژوهش ابتدا با استفاده از اسید فرمیک و آب اکسیژنه روغن سویای خام اپوکسی دار شد،سپس رزین سویا اپوکسی دار شده آکریلیکی تولید و خواص آن بررسی شد.با استفاده از رزین در دو سطح 8 و 13 درصد وزنی و در سه زمان پرس 8،10 و 12 دقیقه ،تخته خرده کاه ساخته شد.استحکام خمشی،مدول کشسانی خمشی،چسبندگی داخلی،واکشیدگی ضخامت و جذب آب تخته های حاصل بررسی شد.نتایج نشان می دهد،بیشترین مقدار استحکام خمشی،مدول کشسانی خمشی،چسبندگی داخلی وهم چنین کمترین مقدار واکشیدگی ضخامت و جذب آب مربوط به تخته خرده کاه ساخته شده با مقدار رزین مصرفی 13 درصد وزنی و زمان پرس 12 دقیقه است که مقادیر مزبور در مقایسه با تخته خرده کاه ساخته شده با چسب اوره فرمالدهید بیشتر بود. در ضمن با اصلاح این رزین،تخته های حاصله به لحاظ عدم تولید فرمالدهید و ساختار طبیعی آن نیز جایگزین مناسبی برای تخته خرده چوب است.

در این پژوهش، اثر مقدار ماده لیگنوسلولزی و مقدار نانو ذرات اکسید روی بر مقاومت های مکانیکی چندسازه های چوب پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، آرد چوب صنوبر در دو سطح 60 و 70 درصد با پلی پروپیلن، 2 درصد عامل سازگارکننده mapp و نانو اکسید روی در چهار سطح (0، 1، 2 و 3 درصد)، در یک مخلوط کن داخلی (haake) در دمای c°190 و سرعت 60 دور در دقیقه با یکدیگر مخلوط شدند و چندسازه های چوب پلاستیک با استفاده از روش ناپیوسته تحت پرس گرم ساخته شدند. پس از تهیه و برش نمونه های آزمونی طبق استاندارد astm، خواص مکانیکی شامل مقاومت کششی و خمشی، مدول کششی و خمشی و مقاومت به ضربه اندازه گیری شد. داده های حاصل از این پژوهش، در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی تحت آزمون فاکتوریل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار آرد چوب؛ مقاومت خمشی، مدول کششی و خمشی و مقاومت به ضربه چندسازه بطور معنی داری کاهش می یابد. از طرفی با افزایش مقدار نانو ذرات اکسید روی از 1 تا 3 درصد، مقاومت کششی و خمشی، مدول کششی و خمشی کاهش معنی داری می یابد. مقاومت به ضربه نمونه های شاهد نسبت به نمونه های تیمارشده با نانو اکسید روی بیشتر بود. در پایان به منظور بررسی ساختار و نحوه عملکرد ذرات نانو اکسید روی، تحلیلی بر اساس تصاویر sem از نمونه ها، صورت گرفت.

نمونه هایی از برون چوب صنوبر دلتوئیدس را با سوسپانسیون نانو اکسید مس تیمار کرده و سپس در معرض قارچهای عامل پوسیدگی و هوازدگی طبیعی قرار داده و مقاومت چوب تیمار شده و شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. برای تست پوسیدگی کاهش وزن و درصد رطوبت و برای تست هوازدگی تغییرات رنگ و زاویه تماس قطره نمونه ها قبل و پس از آزمونها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در اثر تیمار با نانو اکسید مس هم مقاومت به پوسیدگی و هم مقاومت به هوازدگی افزایش یافت.

چکیده گونه پالونیا فورتونی از درختان سریع الرشد توجه صنعت و محققین را به خود جلب نموده است. در این تحقیق اثر سه متغیر روش اختلاط، شکل ذرات و تیمار آب گرم بر خواص فیزیکی-مکانیکی چندسازه پالونیا فورتونی- پلی اتیلن سنگین مورد بررسی قرار گرفت. پوشال های حاصل از چوب گونه مورد نظر در دو سطح بدون تیمار آب گرم و با تیمار آب گرم در فشار اتمسفر با دمای c° 100 به مدت 15 دقیقه فرآوری گردید. سپس در دو شکل آرد (مش 60) و الیاف حاصل از روش مکانیکی (54/21l/d=) تهیه گردید. 60% این مواد با 37% پلی اتیلن سنگین و 3% مالئیک انیدرید به طور مجزا به روش مذاب بوسیله دستگاه اکسترودر مدل 4815 و مخلوط کن داخلی اختلاط انجام گرفت و مواد به صورت گرانول تبدیل شد. جهت ساخت تخته به ابعادcm 1×cm 30×cm 30 با دانسیته اسمیgr/cm3 1 از پرس گرم (روش ناپیوسته) استفاده گردید. تعیین درصد مواد استخراجی به روش آب گرم در پوشال های بدون تیمار و با تیمار آب گرم اندازه گیری شد. نتایج، میزان مواد استخراجی در پوشال های تیمار شده با آب گرم 62/81% کاهش نشان داد. آزمون مکانیکی (خمشی، کششی، سختی و ضربه) و آزمون فیزیکی ( جذب آب و واکشیدگی ضخامت) بر روی نمونه های آزمونی انجام گرفت و نتایج بوسیله آزمون فاکتوریل طرح کاملاً تصادفی بررسی و میانگین ها با آزمون دانکن گروه بندی شدند. مدول گسیختگی و مدول الاستیسیته خمشی و مقاومت کششی در اثر تیمار آب گرم کاهش یافت در صورتیکه مقاومت به سختی و مقاومت به ضربه بدون شکاف در اثر تیمار آب گرم بهبود یافت. نتایج مدول گسیختگی، مقاومت کششی، مقاومت به سختی و مقاومت به ضربه بدون شکاف چندسازه الیاف-پلیمر کمتر از چندسازه آرد-پلیمر نشان داد در حالیکه مدول خمشی در چندسازه الیاف-پلیمر بیشتر از آرد-پلیمر در هر دو روش اختلاط نشان داد.خواص مکانیکی چندسازه اختلاط یافته در مخلوط کن داخلی در مقایسه با چندسازه اختلاط یافته در اکسترودر مدل 4815 بهبود یافت. همچنین جذب آب و واکشیدگی ضخامت در 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب در چندسازه الیاف-پلیمر نسبت به آرد-پلیمر اختلاط یافته در دستگاه مخلوط کن داخلی کاهش نشان داد در صورتیکه این ویژگی در چندسازه الیاف-پلیمر نسبت به آرد-پلیمر اختلاط یافته در دستگاه اکسترودر مدل 4815 افزایش نشان داد. واژه های کلیدی: شکل ذرات- پلی اتیلن سنگین- تیمار آب گرم- اکسترودر- مخلوط کن داخلی- چند سازه

چکیده در این تحقیق، مقاومت به پوسیدگی فرآورده چند سازه چوب پلاستیک صنوبر دلتوئیدس تیمار شده با درصدهای مختلف نانواکسیدروی (2،1،0 و 3 درصد)، در برابر قارچ های عامل پوسیدگی سفید رنگین کمان (trametes versicolor) و پوسیدگی قهوه ای سرداب (coniophora puteana) بررسی گردید. بدین منظور آرد چوب صنوبر در دو سطح 60 و 70 درصد با پلی پروپیلن، 2 درصد عامل سازگارکننده mapp و 4 سطح نانواکسیدروی، در یک مخلوط کن داخلی (hakke) در دمای c° 190 و سرعت 60 دور در دقیقه با یکدیگر مخلوط شدند و چند سازه های چوب پلاستیک با استفاده از روش ناپیوسته پرس گرم ساخته شدند. نمونه های فرآورده چند سازه مطابق با استاندارد astm d1413 اصلاح شده با ابعاد 1×1×1 میلی متر به مدت 3 ماه در معرض آزمون پوسیدگی قرار گرفتند. بعد از این مدت، وزن نمونه ها اندازه گیری و کاهش وزن آنها محاسبه شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تیمار با نانو اکسید روی مقاومت به پوسیدگی فرآورده چند سازه چوب پلاستیک صنوبر را در برابر قارچ های c. puteana و t. versicolor افزایش داد. با افزایش میزان نانواکسیدروی تا 2 درصد، مقاومت به پوسیدگی فرآورده چند سازه چوب پلاستیک بهبود بخشیده شد. واژه های کلیدی: چوب پلاستیک، صنوبر دلتوئیدس، نانواکسیدروی، قارچ پوسیدگی سفید (trametes versicolor) و قارچ پوسیدگی قهوه ای (coniophora puteana)

در این پژوهش، اثر افزایش نانو سولفید روی بر روی پلی استایرن، و بررسی استحکام مکانیکی نانو کامپوزیت مورد توجه قرار گرفت.بدین منظور، در ابتدا به منظور بررسی ساختار و نحوه عملکرد نانوذرات نانو سولفید روی، تحلیلی بر روی تصاویر sem به وسیله دستگاه میکروسکوپ الکترونی پویشی و xrd به وسیله پراش پرتوایکس نانو ذرات سولفید روی صورت گرفت،سپس با اختلاط نانو ذرات سولفید روی با پلی استایرن در درصد های 1و4 درصدی با استفاده از دستگاه zsk25، در دمای 100درجه و فشار 200kp گرانولهای لازم برای انجام آزمایشات مهیا گردید. در مرحله بعد خواص مکانیکی شامل الاستیسیته(مدول کشش)، سختی،mfi اندازه گیری شد. داده های حاصله از این پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش نانو سولفید روی به پلی استایرن مقدار مدول کشش و سختی به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. و مقدار mfi نیز کاهش چشمگیری نسبت به حالت اولیه پلی استارین را نشان داد که در این بین بهترین حالت مربوط به نانوکامپوزیت 1درصد بود

در این پژوهش با استفاده از پسماند ساقه گیاه ذرت دانه ای و پلی پروپیلن، به‎روش ناپیوسته ( اختلاط خشک و قالبگیری در پرس گرم ) به ساخت چندسازه چوب-پلاستیک اقدام شد، دمای پرس 185 درجه سانتی گراد و مدت زمان و فشار به ترتیب 20 دقیقه و 35 بار بودند. نتایج آزمون های مکانیکی نشان داد که استفاده از پرکننده در کلیه سطوح موجب تقویت مدول الاستیسیته کششی و مدول خمشی ماده زمینه پلی پروپیلن شده و بیشترین تاثیر مثبت در سطح 60% پرکننده مشاهده شد. افزایش نسبت وزنی پلیمر به ماده سلولزی، بهبود مقاومت خمشی و استحکام ضربه را در پی داشت. به طور کلی اندازه ذرات ماده پرکننده بر روی تمام خواص تاثیر معنی دار داشت، اما شدت تاثیر و تغییرات حاصل از تفاوت اندازه ذرات، کمتر از نوع و میزان ماده سلولزی بود؛. نتایج به دست آمده از اندازه گیری میزان واکشیدگی ضخامت و جذب آب بلند مدت تخته ها نشان داد که افزایش میزان الیاف ساقه ذرت در تخته ها، موجب افزایش میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامت در کلیه تیمارها گردیده است؛ نتایج بیانگر این بود که با کاهش اندازه ذرات ماده پرکننده پودر ساقه ذرت از محدوده 20 تا 40 مش به 40 تا 80 مش و سپس 80 تا 120 مش میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامت پیوسته کاهش یافت

تیمار حرارتی چوب یکی از روش های اصلاح خواص چوب می باشد. تیمار حرارتی سبب افزایش ثبات ابعادی و دوام بیولوژیکی می شود اما خواص مکانیکی چوب را کاهش می دهد. در این تحقیق به منظور بهبود خواص مکانیکی در کنار سایر خواص، از روغن سویای اصلاح شده با مالئیک انیدرید جهت تیمار حرارتی چوب استفاده شده است. تیمار حرارتی با روغن سویا اصلاح شده و نشده در دو دما( 180 و 200 درجه سانتیگراد )و در سه زمان ( 2، 4 و 6 ساعت) انجام شد. مقایسه نمونه -های تیمار شده با روغن سویای اصلاح شده و اصلاح نشده، افزایش خواص فیزیکی و مکانیکی که شامل moe، mor، فشار موازی الیاف و مقاومت به ضربه است و کاهش مقاومت عمود بر الیاف را در مقایسه با نمونه شاهد نشان داد، اما دو روغن تقریباً عملکرد یکسانی داشته اند.

? خمیر کاغذ حاصل از پوست کنف در مقایسه با خمیر کاغذ سوزنی برگان می تواند با سهولت بیش تری به نانو الیاف تبدیل گردد؛ به طوری که با عبور سوسپانسیون خمیر کاغذ رنگ بری نشده پوست کنف با درصد خشکی بیش تر (حدود 5/5%) از محدوده متداول (1 تا 2%) از میکروسیال کننده نیز می توان نانو الیاف تولید نمود. این حالت برای خمیر کاغذ کرافت کاج جنگلی امکان پذیر نبود. بنابراین می توان با انرژی کم تری، نانو الیاف پوست کنف تولید نمود. ? ژل های نانو الیاف تولیدی از خمیر کاغذ رنگ بری نشده پوست کنف رفتار شبه پلاستیکی- غیر نیوتنی دارند. همچنین ویژگی های رئولوژی ژل تولیدی از سوسپانسیون خمیر کاغذ با درصد خشکی بیش تر، تا حدی بهبود می یابند. ? به کارگیری 30% خمیر الیاف بلند (سوزنی برگ یا پوست کنف) در ترکیب با خمیر کاغذ کرافت قهوه ای پهن برگان، شاخص مقاومت به کشش و ترکیدن کاغذهای حاصل را به ترتیب حدود 22 و30% بهبود می دهد. ? به جای افزودن 30% خمیر الیاف بلند، برای رسیدن به یک مقدار معین از شاخص مقاومت به کشش و ترکیدن، می توان به ترتیب از حدود یک چهارم و یک پنجم نانو الیاف حاصل از همان مقدارخمیر الیاف بلند (سوزنی برگ یا پوست کنف) استفاده نمود. ? اگر چه با اضافه نمودن ده درصد نانو الیاف به صورت ترکیب با خمیر کاغذ، کاغذ حاصل نسبت به عبور هوا بسیار مقاوم می گردد، اما نتایج این تحقیق نشان داد که با پوشش دهی همان مقدار نانو الیاف، کاغذ اندود شده نسبت به عبور هوا کاملاَ مقاوم می گردد. در مجموع، از مقایسه قابلیت تقویت کنندگی نانو الیاف در حالت اندود با حالت ترکیبی آن با کاغذ پایه، نتیجه گیری می شود که به کارگیری نانو الیاف به صورت اندود، مناسب تر است. ? کاغذهای ترکیبی یا اندود شده با نانو الیاف حاصل از خمیر کرافت پوست کنف، ویژگی های فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به کاغذهای ترکیبی یا اندود شده با نانو الیاف حاصل از خمیر کرافت سوزنی برگان داشتند.

چکیده : دراین تحقیق حذف یون های فلزی سنگین کادمیوم و سرب از پساب ها)کاتیون دو ظرفیتی cd(ii) و pb(ii) ) به کمک نانولوله های کربنــی چند جداره ساده (mwcnts ) و عامل دار باعامـــل کربوکسیل (mwcnt- coohs) تهیه شده به روش رسوب شیمیایی بخار( cvd ) با خلوص 95 درصد مورد بررسی قرار گرفت، همچنین تأثیر تغییرات دمایی، مدت زمان تماس، ph محلول و غلظت مواد نانو ذره بر راندمان حذف فلزات سنگین طی آزمایشات انــجام شده و برای سه مرحله با هر کدام از مواد جاذب بررســی و نهایتاً تأثیر تغییر پارامترها(دما، زمان، غلظت اولیه یونهای فلزی و ph) در روند حذف با نمودار نشان داده شد. مطابق با نتایج حاصله مشخص گردید حذف فلزات سنگین توسط mwcnt-cooh نسبت به mwcnt بیشتر بوده و بهینه ترین شرایط حذف فلزات سنگین از محلولهای آبی توسط نانو لوله های کربنی چند جداره در حالتی است که ph =6، t=318k و زمان تماس t=60min در نظر گرفته شود، در انتها با تعیین پارامترهای ترمودینامیکی ضمن افزایش دما و ثابت فرض نمودن سایر متغییرها نشان داده شد آنتالپی( ?h) واکنش مقداری مثبت می باشد، که این امرگرماگیر بودن فرآیند جذب را تأیید می کند همچنین با تغییر غلظت اولیه یونهای فلزی در شرایطی که سایر پارامترها ثابت بودند بهترین معادله حاکم برفرآیند جذب همدما نیز مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت ودر مجموع معادله فروندلیچ بعنوان مدل مناسب پذیرفته شد.

دراین تحقیق حذف یون های فلزی سنگین کادمیوم و سرب از پساب ها)کاتیون دو ظرفیتی cd(ii) و pb(ii) ) به کمک نانولوله های کربنــی چند جداره ساده (mwcnts ) و عامل دار باعامـــل کربوکسیل (mwcnt- coohs) تهیه شده به روش رسوب شیمیایی بخار( cvd ) با خلوص 95 درصد مورد بررسی قرار گرفت، همچنین تأثیر تغییرات دمایی، مدت زمان تماس، ph محلول و غلظت مواد نانو ذره بر راندمان حذف فلزات سنگین طی آزمایشات انــجام شده و برای سه مرحله با هر کدام از مواد جاذب بررســی و نهایتاً تأثیر تغییر پارامترها(دما، زمان، غلظت اولیه یونهای فلزی و ph) در روند حذف با نمودار نشان داده شد. مطابق با نتایج حاصله مشخص گردید حذف فلزات سنگین توسط mwcnt-cooh نسبت به mwcnt بیشتر بوده و بهینه ترین شرایط حذف فلزات سنگین از محلولهای آبی توسط نانو لوله های کربنی چند جداره در حالتی است که ph =6، t=318k و زمان تماس t=60min در نظر گرفته شود، در انتها با تعیین پارامترهای ترمودینامیکی ضمن افزایش دما و ثابت فرض نمودن سایر متغییرها نشان داده شد آنتالپی( ?h) واکنش مقداری مثبت می باشد، که این امرگرماگیر بودن فرآیند جذب را تأیید می کند همچنین با تغییر غلظت اولیه یونهای فلزی در شرایطی که سایر پارامترها ثابت بودند بهترین معادله حاکم برفرآیند جذب همدما نیز مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت ودر مجموع معادله فروندلیچ بعنوان مدل مناسب پذیرفته شد.

گیلاس به عنوان یکی از مهم ترین میوه های مناطق معتدله از میوه های نافرازگرا و پیش رس است. به عملیات جابجایی پس از برداشت حساس بوده، دارای عمر پس از برداشت کوتاهی می باشد. این از مشکلات جدی در بهره وری اقتصادی، پوسیدگی و کاهش سریع کیفیت ظاهری میوه است علت این پدیده پایین بودن میزان کربوهیدرات های ذخیره ای، نسبت سطح به حجم، کوچک بودن میوه، بالا بودن میزان تنفس و حساس بودن به ضربه و لهیدگی می باشد. تیمارهای پس از برداشت که به منظور نگهداری کیفیت یا بهبود وضیعت ظاهری میوه اعمال می شوند عبارتند از مواد شیمیایی، اشعه، پوشش های خوراکی و دما های پایین هستند. هدف از انجام این پژوهش تعیین بهترین تیمار به منظور کنترل عوامل پوسیدگی و حفظ کیفیت و افزایش عمر انبارداری میوه گیلاس بود. بدین منطور میوه ها باپوشش خوراکی نانوبیوکامپوزیت (1%)، اسانس آویشن و اسانس میخک (1%) پوشش داده شدند. سپس میوه های تیمارداده شده و شاهد به مدت 6 هفته در دمای 1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 تا 95 درصد نگهداری و هر هفته فاکتورهای سفتی، درصد اتلاف آب، میزان پوسیدگی، مواد جامد محلول، اسیدیته کل، آنتوسیانین، کلروفیل دم میوه، کیفیت رنگ میوه، قند محلول کل اندازه گیری شد همچنین ارزیابی حسی و چشایی طی دو مرحله انجام شد. نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که به لحاظ مواد جامد محلول، اسیدیته کل و پوسیدگی میوه بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود دارد در حالیکه در سفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. پوسیدگی میوه-ها در تیمار شاهد از هفته چهارم شروع شد و تیمارهای پوشش داده شده تا پایان دوره انبارداری هیچ گونه پوسیدگی مشاهده نشد. بیشترین میزان اتلاف آب در تیمار شاهد مشاهده شد. در شادابی و سبزینگی دم میوه بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی در شاخصه های کیفیت رنگ میوه (l, a ,b) اختلاف معنی داری بین تیمار ها مشاهده شد و بطورکلی پوشش نانوبیوکامپوزیت بهترین تیمار برای رنگ محسوب شد. میزان آنتوسیانین و قند کل دارای روند صعودی بودند که بین تیمار ها اختلاف معنی دار وجود داشت. نتایج ارزیابی حسی و چشایی نشان داد در مجموع بهترین تیمار نانوبیوکامپوزیت است و اختلاف معنی داری با شاهد داشت.

زئین به علت داشتن خواص ترموپلاستیکی خوب و خواص آبگریزی نسبتاً بالا(در مقایسه با بیوپلیمرهای خوراکی دیگر)، یکی از بهترین بیوپلیمرها برای تولید فیلم به شمار می رود. در این تحقیق از نرمکنندههای پلی ال (پلیاتیلنگلیکول و گلیسرول ) بعنوان پلاستیسایزر و نانوذراتی مانند نانوالیافسلولز5 و نانورس6 جهت تقویت خواص مکانیکی و فیزیکی فیلمهای زئینی استفاده شد. نانوکامپوزیت زئین/رس و نانوکامپوزیت زئین/الیافسلولز در سطوح 0، 1، 3 و 5 درصد وزنی تهیه شد. بررسی طیف سنجی مادون قرمز(ft-ir)، طیفسنجی پراش اشعه x، جذب رطوبت(آب)، نفوذپذیری نسبت به هوا، میکروسکوپ نیروی اتمی(afm) و خواص مکانیکی فیلمها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزودن نانومواد خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم افزایش مییابد. استحکام کششی و مدول کششی فیلمهای حاوی نانوالیافسلولز بیشتر از نانورس در مقدار یکسان از نانو ذره بود ولی درصد ازدیاد طول در نقطه پارگی نانورس بیشتر از نانوالیافسلولز است که بهبودهای حاصل شده در خواص فیلمها در درجه اول بوسیله پراکنش یکنواخت نانوذرات در ماده زمینه پلیمری و همچنین برهمکنش بین گروههای هیدروکسیل سلولزی و گروههای آمید زنجیرههای زئینی و ایجاد اتصالات عرضی مناسب میباشد.

تولید کاغذ با کیفیت مناسب و افزایش ماندگاری پرکننده ها توأم با کاهش هزینه تولید و بار آلودگی پساب باعث افزایش تمایل کاغذسازها به استفاده از پرکننده های اصلاح شده در ساخت کاغذ شده است. لذا در این تحقیق پرکننده تالک به وسیله فتالیمید اصلاح شد و کارایی آن با تالک تجاری، تالک حاوی cpam و تالک حاوی آهار روزین – آلوم مقایسه گردید. به وسیله آزمون های مختلف (xrd، xrf، ftir و dls) مشخص شد که فرایند مورد استفاده برای اصلاح شیمیایی پرکننده موفقیت آمیز بود و پوشش دهی مناسبی توسط فتالیمید روی سطح ذرات اعمال گردید. همچنین درجه روشنی پرکننده پس از اصلاح به میزان iso 4% افزایش یافت که این امر در نتیجه خروج ترکیبات فلزی از ساختار تالک و پوشش دهی مناسب به وسیله فتالیمید بود. نتایج حاصل از آزمون ورق های کاغذ نشان داد که ماندگاری پرکننده و درجه روشنی کاغذهای پر شده با تالک اصلاح شده، بر خلاف سایر تیمارها، با افزایش سطح افزودن پرکننده بیشتر شد. از سوی دیگر، با وجود کاهش مقاومت کاغذ در کلیه تیمارها، مقدار این کاهش در تیمار تالک اصلاح شده به طور قابل توجهی کمتر بود که این امر، افزایش تمایل ذرات به برقراری پیوند با الیاف را نشان می دهد. همچنین مقدار جذب آب در این تیمار به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرد که بیانگر قابلیت زیاد این پرکننده در آهاردهی درونی کاغذها می باشد

در این پروژه اثر مقدار اکسی آمینو تریازین به عنوان یک محصول جانبی واحد ملامین پتروشیمی خراسان می باشددر چسب اوره فرمالدهید و ساخت تخته خرده چوب و اثر آن در کاهش انتشار فرمالدهید از تخته خرده چوب مورد بررسی قرار گرفت. عوامل متغیر شامل نوع چسب (اکسی آمینوتریازین 5% و 7% و 10%) بود، دیگر عوامل ثابت درنظر گرفته شد خواص مکانیکی و فیزیکی تخته های ساخته شده براساس استاندارد en تعیین شد. تخته های نمونه شاهد با استفاده از چسب اوره فرمالدهید ساخته شدند. انتشار فرمالدهید براساس استاندارد jisa1460 تعیین شد. نتایج نشان داد که تخته های ساخته شده با چسب های حاوی اکسی آمینوتریازین 5% دارای خواص فیزیکی و مکانیکی بالاتر و انتشار فرمالدهید پایین تر نسبت به تخته های ساخته شده با اوره فرمالدهید بود. می توان نتیجه گرفت که چسب ساخته شده با اکسی آمینو تریازین 5% به عنوان یک فرمولاسیون خوب برای کاهش انتشار فرمالدهید می باشد.

مشکل مواد چسبناک و حذف آن¬ها در پروسه بازیافت کاغذ از اهمیت فراوانی برخوردار است. طی انجام این پژوهش چسب حساس به فشار، توسط آنزیم¬های استراز به دست آمده از منشاء rhizopus oryzae و لیپاز به دست آمده از منشاء pseudomonas cepacia تیمار شد. برای شناسایی تغییرات ساختار شیمیایی چسب حساس به فشار تیمار شده از دستگاه¬های طیف سنجی atr، ftir و آنالیز وزن سنجی حرارتی (tga) استفاده شد. نتایج حاصل از طیف¬سنجی atr نشان داد که تیمارهای آنزیمی لیپاز و استراز باعث به وجود آمد یک پیک پهن در ناحیه 3000 تا cm-1 3500 شدند. شدت پیک به وجود آمده در آنزیم استراز نسبت به لیپاز بیشتر بود. پیک ایجاد شده بر اثر تیمار آنزیمی به دلیل تخریب گروه¬های استری چسب و تبدیل آن¬ها به گروه¬های هیدرواکسیل الکلی بود. نتایج حاصل از طیف¬سنجی ftir و وزن سنجی حرارتی نیز تغییرات ایجاد شده به وسیله تیمار آنزیمی را تایید کردند. از آنزیم استراز و لیپاز برای کنترل مواد چسبناک در کاغذ بازیافتی occ نیز استفاده شد. ابتدا به مقدار 2 درصد چسب حساس به فشار به کاغذ occ اضافه شد و سپس خمیرسازی صورت گرفت. برای تیمار آنزیمی سوسپانسیون خمیر occ حاوی مواد چسبناک، مقادیر 01/0 و 03/0 واحد آنزیم استراز (بر مبنای وزن خشک خمیر) استفاده شد. تیمار آنزیمی خمیر در دمای 50 درجه سانتی¬گراد و 7 ph به مدت 2 ساعت انجام گرفت. مقادیر لیپاز استفاده شده در این تحقیق نیز برابر با 3، 6 و 9 واحد بود. شرایط سوبسترا برای انجام تیمار آنزیمی لیپاز نیز مطابق با شرایط استراز بود. نتایج نشان داد که تیمارهای آنزیمی باعث کاهش مواد چسبناک ماکرو و میکرو شدند. همچنین با افزایش غلظت آنزیم مواد چسبناک ماکرو و میکرو بیشتر کاهش یافتند. لیپاز و استراز به ترتیب، مواد چسبناک ماکرو را 33 و 43 درصد کاهش دادند. لیپاز در بهترین حالت توانست مواد چسبناک میکرو را از 220 میلی¬گرم بر لیتر به 112 میلی¬گرم بر لیتر کاهش دهد، اما استراز مواد چسبنا میکرو را به 52 میلی¬گرم بر لیتر کاهش داد. تیمارهای آنزیمی باعث هیدرولیز گروه¬های استری مواد چسبناک موجود در خمیر بازیافتی occ شدند. تیمار آنزیمی استراز نسبت به لیپاز مواد چسبناک ماکرو و میکرو را بیشتر کاهش داد. تیمارهای آنزیمی باعث افزایش درجه روانی خمیرکاغذ بازیافتی شدند. آنز¬یم¬ها، تاثیری بر خواص فیزیکی کاغذهای حاصله نداشتند اما مقاومت به ترکیدن و مقاومت به پاره¬شدن کاغذها را افزایش دادند.

نام lagochilus از کلمه یونانی"lagos "به ¬معنی خرگوش صحرایی و "chilos "به معنی لب گرفته شده است که به شکل جام گل اشاره دارد. جنس lagochilusمتعلق به خانواده نعناعیان شامل 44 گونه در سراسر جهان که 33 گونه آن در آسیای مرکزی رشد می¬کند. در فلور ایران 5 گونه از این جنس شناسایی شده است که 4 گونه آن اندمیک هستند. گیاه لب خرگوشی کابلی lagochilus cabulicus benth در مـرحله گلـدهی از استان تهـران جمع¬آوری و در دمای اتاق و سایه خشک گردید. سپس به قطعات کوچک¬ خرد گردید. گیاه خرد شده در دمای اتاق به ترتیب با حلال¬های اتیل استات و متانول، به روش پرکولاسیون عصاره¬گیری شد. عصاره حاصل توسط تقطیر در خلأ دوار تغلیظ و توسط فریز درایر و آون خلأ کاملاً خشک گردید. ترکیبات اصلی عصاره با روش¬های کروماتوگرافی ستونی (سیلیکاژل فاز نرمال، سیلیکاژل فاز معکوس و سفادکس) و کروماتوگرافی لایه نازک جداسازی و خالص¬سازی شدند. شناسایی این ترکیبات با روش¬های طیف¬سنجی 13c- nmr و 1h-nmr میسر گردید و در نهایت چهار ترکیب فلاونوئیدی به نام¬های rutin، quercetin ، isoquercitrin، selagin از عصاره متانولی و دو ترکیب استروئیدی به نام های ?–sitosteryl acetate و stigmasteryl acetate و همچنین یک ترکیب تری¬ترپنوئیدی به نام lupeol از عصاره اتیل ¬-استاتی حاصل شد. لازم به ذکر است برای نخستین بار است که ترکیبات فوق از این گیاه خالص سازی شده است.

یکی از موادی که در سال¬های اخیر از آن و همچنین از مشتقات آن به عنوان یک پرکننده و تقویت کننده زیست تخریب پذیر برای تهیه کامپوزیت¬ها استفاده می¬شود، سلولز است. میکروبلورسلولز(mcc) و نانوفیبرسلولز(nfc) موادی هستند که از سلولز خالص، به روش¬های مختلفی تهیه می¬شوند. در این تحقیق میکروبلورسلولز(mcc) از پوست ساقه گیاه کنف و گیاه پنبه، به روش هیدرولیز اسیدی تهیه شدند. از هیدروکلریک اسید در سه غلظت متفاوت 5/2%، 5% و 10% استفاده و اثر تغییر غلظت اسید بر روی نمونه های میکروبلورسلولز(mcc) تهیه شده، بررسی گردید. از میکروبلورسلولز(mcc) نانوفیبرسلولز(nfc) به¬روش هیدرولیز اسیدی که توسط هیدروبرمیک اسید انجام گرفت، تهیه گردید. بررسی و تجزیه و تحلیل ذرات میکروبلورسلولز(mcc) و نانوفیبرسلولز(nfc) با استفاده از روش¬های طیف¬سنجی¬ مادون¬قرمز تبدیل¬فوریه(ft-ir)، پراش اشعه ایکس(xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری(tem) صورت گرفت. نتایج حاصل از این بررسی¬ها نشان داد که مقدار بلورینگی ذرات در میکروبلورسلولز(mcc) 10% تهیه شده از هر دو گیاه کنف و پنبه بیشتر از بقیه نمونه¬های میکروبلور بود، هم¬چنین اندازه ذرات میکروبلورسلولز(mcc) کنف بیشتر از میکروبلورسلولز(mcc) پنبه به¬دست آمد. از طرف دیگر نتایج به¬دست آمده از نانوفیبرسلولز(nfc) نشان داد که مقدار بلورینگی و اندازه ذرات بلور پوست ساقه گیاه کنف از گیاه پنبه بیشتر بود

این بررسی در ارتباط با زیست چینه نگاری، چینه نگاری سکانسی و میکروفاسیس و محیط رسوبی سازند قم در دو برش شاهنجرین و آقجه گنبد واقع در شهرستان گرماب (استان زنجان) می باشد.در هر دو برش فقط بخش f سازندقم ته نشین شده است. ضخامت سازند قم در برش شاهنجرین232 متر می باشد در برش مذکور مرز زیرین آن با سازند قرمز زیرین به صورت ناپیوسته است و مرز بالایی نامشخص است.

در این تحقیق پلیمرهای پلی پیرول و پلی آنیلین درمحیط آبی با استفاده از هیدروکسی پروپیل سلولز و پلی وینیل الکل به عنوان پایدارکننده در حضور اکسید کننده آمونیوم پرسولفات ، نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم ،دی اکسید سیلسیم و کربن نانو تیوب به روش شیمیایی و کلوئیدی تهیه گردید. در روش شیمیایی ،پلی آنیلین درحلال نرمال متیل پیرولیدین و پلی پیرول در حلال متیل کروزل حل و در ساختار پلی وینیل استات قرار گرفت. در روش کلوئیدی نانو ذرات مستقیما در ساختار پلی ونیل استات قرار داده شد. سپس از طریق حلال پرانی بر روی نمونه های فولادی مورد استفاده در صنعت (فولاد نرم ) پوشش داده شد. خواص باز دارندگی خوردگی نمونه های پوشش داده شده در محلولهای آبی مورد مطالعه قرار گرفت

چکیده ندارد.

در این پژوهش به بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی چند سازه باگاس اصلاح شده/ پلی پروپیلن پرداخته شده است که از دو سازگارکننده انیدرید استیک وmapp جهت اصلاح باگاس استفاده شد. تخته های چند سازه با چگالی اسمی g/cm 3 1 و ابعاد اسمی 32× 20× 0/5سانتیمتر و از درصدهای(40،50،60 %)باگاس و 2% mapp ساخته شدند و همچنین تخته های ساخته شده با الیاف اصلاح نشده-پلی پروپیلن به عنوان نمونه های شاهد مقایسه شدند. ساخت تخته ها با استفاده از پرس گرم و با دمای cْ 185 و فشار 50 kg/cm2 و بمدت زمان 10 دقیقه انجام گرفت. مقاومت کششی، مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی و مقاومت به ضربه به ترتیب بر طبق استاندارد های astm256-d، 1037-d و 7031-d، و جذب آب بر اساس 98-570-d انجام شد. نتایج نشان می دهد که اثر سازگارکننده و اثر درصد باگاس بر روی مقاومت کششی معنی دار می باشد و اثر متقابل درصد باگاس و نوع سازگارکننده بر روی مقاومت کششی معنی دار نمی باشد. اثر استیلاسیون و mapp مدول الاستیسته را با توجه به میزان باگاس حداکثر در حدود 43 و 8 درصد به ترتیب کاهش دادند و تنها استیلاسیون مدول الاستیسته را به طور معنی دار کاهش دادند و اثر درصد باگاس و اثر متقابل درصد باگاس و نوع سازگارکننده بر مدول الاستیسته معنی دار نمی باشد. در اثر استیلاسیون، مدول گسیختگی حداکثر در حدود 30 درصد کاهش یافت و مشخص شد که اثر درصد باگاس بر روی مدول گسیختگی معنی دار می باشد.لازم به ذکر است که اثر متقابل درصد باگاس و نوع سازگار کننده بر مدول گسیختگی معنی دار نمی باشد. در تمامی درصدهای باگاس مقاومت به ضربه در اثر استیلاسیون وافزودن mapp افزایش یافت. تنها افزایش استیلاسیون و اثر درصد باگاس بر روی مقاومت به ضربه معنی دار می باشد. کاهش جذب آب چند سازه بعد از 2 و 24 ساعت غوطه وری با استفاده از سازگارکننده معنی دار می شود و همچنین درصد باگاس بر میزان جذب آب معنی دار می باشد و نیز در هر دو زمان اثر متقابل درصد باگاس و نوع سازگارکننده معنی دار نمی باشد.