چکیده: این مطالعه در تغذیه و رشد تاس ماهی ایرانی در اولین ماه زندگی در استخرهای خاکی پرورش تک گونه ای انجام شد. در این مطالعه ضریب چاقی، رفتار تغذیه، کیفیت، کمیت و دسترسی غذای طبیعی در استخرها و مجاری گوارشی تاس ماهی ایرانی جوان بررسی شد. مطالعه در یک طرح کاملاً تصادفی در 4 استخر خاکی و در 6 تیمار زمانی صورت گرفت. مجاری گوارشی ماهی شامل فون بی مهرگان: کلادوسرا، کوپه پودا و دیپترا بود. دیپترا و کلادوسرا غالب شده بودند. فراوانی طعمه ها در معده و محیط به منظور تعیین شاخص انتخابگری برای هر طعمه استفاده شد. محدوده ارزش های انتخابگری از 1 تا 1- بود، 1 به انتخاب مثبت برای طعمه، 1- اجتناب از طعمه و صفر به انتخاب تصادفی اشاره می کرد. در استخرهای خاکی روتیفر و دافنی با فراوانی 6/172 و 8/123 بین 6 جانور آبزی در ششسمین تیمار زمانی غالب شده بودند. اما لارو شیرونومید فراوانی 25/40 را در سومین تیمار زمانی داشت. جاییکه حداکثر دافنی و شیرونومید در محتویات معده ، 05/85 درصد و 75/34 درصد به ترتیب در دومین و ششمین تیمارهای زمانی بدست آمده بود. در ماکروزئوبنتوزهای غوطه ور، لارو شیرونومید، بیشترین فراوانی را داشت. بالاترین شاخص سیری معده (1283) در اولین تیمار زمانی بدست آمده بود، تفاوت قابل توجهی برای ارزش های شاخص سیری معده در تیمار اول و ششم نشان داده شده بود (05/0> p). بالاترین میزان شاخص انتخابگری مثبت از دافنی (83/0) در تیمار سوم مشاهده شد، در حالیکه برای شیرونومید بالاترین میزان (59/0) در تیمار ششم بود. ترکیب رژیم غذایی تاس ماهی ایرانی در استخرها با بالاترین نسبت در لارو شیرونومید مشخص شده بود که با عادت بنتوزخواری در این گونه ها مرتبط بود. و با نتایج شاخص انتخابگری توجیه می شد، به طوریکه بعد از 30 روز افزایش انتخاب مثبت برای شیرونومید و کاهش انتخاب برای دافنی وجود داشت. کلمات کلیدی: تاس ماهی ایرانی، مجرای گوارشی، انتخابگری، ماکروزئوبنتوزها، لارو شیرونومید.

مدیریت امور ماهیان خاویاری استان گلستان هرساله در پایان فصل صید پس از بررسی استحکام تورهای صیادی و از رده خارج نمودن تورهای فرسوده، اقدام به خرید تورهای جدید می نماید. علی¬رغم اهمیت بررسی استحکام تورهای صیادی متاسفانه این بررسی بصورت بررسی ظاهری صورت گرفته و تحقیقات قبلی نیز شرایط انباری و صدمات فیزیکی و اثر آنها بر استحکام را مورد توجه قرار نداده¬اند. از این رو محقق تصمیم گرفت تا مطالعه¬ای در این رابطه انجام دهد. در این راستا نمونه¬هایی از تورهای سالم نگهداری شده در انبار، تورهای صدمه دیده با بدنه و پروانه قایق و تورهای صدمه دیده با تور پره جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین 3 گروه بافته تازه خریداری شده، دام نو که به مدت دوسال در انبار بوده، دام نو دو ماه در دریا استفاده شده از نظر ویژگی¬های نقطه¬گسیختگی، درصد ازدیاد طول و انرژی اختلاف معنی¬داری وجود نداشت. بیشترین میزان استحکام در مقابل پارگی در تورهای انباررفته دام 50% آسیب دیده با قایق صید غیرمجاز بود و با شاهد اختلاف معنی¬دار نداشت (05/0p>). هم¬چنین کمترین میزان استحکام در مقابل پارگی سه پارامتر فوق مربوط به دام 50% آسیب دیده با تور پره بود و با شاهد اختلاف معنی¬دار داشتند. در بررسی تاب نخ، مقادیر میانگین تاب نمونه¬های انبار نرفته در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی¬داری وجود نداشت (05/0p>). در مقایسه تورهای انبار رفته با دام نو 2 سال در انبار بوده و گروه شاهد اختلاف معنی¬داری وجود داشت (05/0p<). بنابراین با توجه به نتایج، در این تحقیق اثر صدمات فیزیکی و انبارداری بر استحکام در مقابل پارگی نخ¬ تورهای گوشگیر تاس ¬ماهیان در استان گلستان تأیید شد.