پریکارد غشایی فیبری سروزی می باشد که قلب و عروق بزرگ اطراف آن را احاطه نموده است. گرفتاری پریکارد یکی از عوامل مراجعه بیماران به کلینکهای قلب و عروق می باشد که سه طیف شایع بیماریهای پریکار؛ پریکاردیت، پریکاردیال افیوژن و تامپوناد می باشد که سبب موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران مبتلا می شود؛ با توجه به عدم بررسی این بیماری در شهر کرمانشاه ما به بررسی جنبه های مختلف اپیدمیولوژیک بیماریهای پریکارد در بیمارستان شهید بهشتی کرمانشاه پرداختیم، که یافته های زیر حاصل بررسی پرونده بیماران پریکارد می باشد:شایعترین تشخیص نهایی بیماری پریکارد، پریکاردیال افیوژن می باشد این بیماریها در بالغین شایعتر از اطفال و در مردان بیشتر از زنان است بیماری در فصل بهار شیوع بالاتری داشته، شایعترین عوامل اتیولوژیک ایجاد بیماری ایدیوپاتیک، عفونتهای ویروسی و باکتریال، نئوپلاسم و اورمی می باشد. از لحاظ معاینه بالینی تب، تاکیکاردی تاکی پنه دردپلورتیک قفسه سینه و تنگی نفس فعالیتی از یافته های شایع در این بیماران می باشد.از لحاظ پاراکلنیک هم ‏‎esr‎‏ افزایش یافته و لکوسیتوز در بیماران پریکارد شایع میباشد تغییرات ‏‎ecg‎‏ هم در اکثر بیماران دیده شده است. از نظر درمانی نیز در پریکاردیت ‏‎nsaids‎‏ و در پریکاردیال افیوژن و تامپوناد استفاده از پریکاردیوسنتز جز اصلی درمان بوده است.مورتالیتی بیماران پریکارد در بیمارستان 3% کل بیماران با تشخیص بیماری پریکارد را شامل می شود که همگی با تشخیص تامپوناد قلبی در بیمارستان بستری شده اند (18% بیماران تامپونادی).در این مطالعه یافته های اپیدمیولوژیک، اتیولوژیک و پاراکلنیک با آنچه که در کتب مرجع آمده تطابق دارد تنها یافته های معاینه فیزیکی بیماران با کتب مرجع قلب و عروق اختلاف دارد که به همین سبب انجام مطالعات آینده نگر در این زمینه توصیه می گردد.