گیرنده های بنزودیازپینی در غدد بزاقی پاروتید و ساب ماندیبولار وجود دارند. در این مطالعه اثر بنزودیازپینها بر عملکرد غدد بزاقی ساب ماندیبولار موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت . در آزمایش اول که برای تحریک ترشح بزاق از ایزوپروترنول 15mg/kg استفاده شد، اثر آگونیستهای گیرنده بنزودیازوپینی شامل دیازپام 2mg/kg لورازپام 0/5mg/kg کلردیازپوکساید 5mg/kg آلپرازولام 0/2mg/kg و آنتاگونیست گیرنده بنزودیازپینی فلومارنیل 0/4mg/kg مورد مطالعه قرار گرفت . آزمایش دوم همانند آزمایش اول بود با این تفاوت که برای تحریک ترشح بزاق از پیلوکارپین 8mg/kg استفاده شد. در آزمایش سوم آگونیستهای بنزودیازپینی به همراه آنتاگونیست این گیرنده ها مورد استفاده قرار گرفت . نتایج مطالعه نشان دادند که هیچ یک از داروها اثری بر غلظت آمیلاز، سدیم و پتاسیم نداشتند. در آزمایش اول و دوم آگونیستهای بنزودیازپینی باعث کاهش فلوریت و کاهش غلظت کلسیم و پروتئین شدند. فلومارنیل به تنهایی اثری ایجاد نکرد، اما در آزمایش سوم مشاهده گردید که فلومازنیل قادر است اثرات ایجاد شده به وسیله آگونیستهای بنزودیازپینی را برطرف کند. همچنین نتایج نشان دادند که اثرات ایجاد شده به وسیله بنزودیازپینها به نوع محرک بستگی ندارد و در هر دو نوع محرک (هم پیلوکارپین و هم ایزوپروترنول) اثرات مشابهی مشاهده گردید.