چکیده مقدمه و هدف: این مطالعه با هدف بهره گیری از توموگرافی کامپیوتری با اشعه ی مخروطی در کمک به تشخیص دقیق تر ضایعات ناحیه ی فک و صورت با دستیابی به نماهای cbct هر کدام از این ضایعات انجام شده است. روش اجرای کار: در این طرح با بکارگیری روش، case series تصاویر cbct بدست آمده از 87 بیمار مبتلا به ضایعات استخوانی ناحیه ی فک و صورت که از سال 1387 تا پایان سال 1390 به یک مرکز خصوصی رادیولوژی فک و صورت و بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد مراجعه کرده و دارای نتیجه ی هیستوپاتولوژی قطعی بودند، توسط دو نفر رادیولوژیست بطور جداگانه و بدون اطلاع از نتیجه ی بیوپسی، مورد بررسی قرار گرفتند. در مواردی که بین دو نفر اختلاف نظر وجود داشت، پس از بررسی مجدد به یک نظر واحد رسیدند. پس از آن اطلاعات بدست آمده از هر بیمار در یک چک لیست ثبت شد. اطلاعات مرتبط با تصویربرداری در چک لیست شامل، مکان ضایعه، حدود، ساختار داخلی و معیارهای مربوط به اثر بر ساختمان های اطراف بود. سپس بر اساس نتیجه ی بیوپسی ضایعات در 6 گروه شامل، کیست ها، تومورهای خوش خیم، تومورهای بدخیم، ضایعات شبه تومور، بیماری های سیستمیک و گروه متفرقه تقسیم شده و یافته های آنها بر اساس جداول توزیع فراوانی توصیف گردید. یافته ها: بر اساس یافته های پاتولوزی، ادونتوژنیک کراتوکیست شایع ترین ضایعه در بین کل ضایعات بود. کیست ها، تومورهای بدخیم و کیست استفنه(گروه متفرقه) در مردان شیوع بیشتری داشتند. درمقابل ضایعات شبه تومور و تومورهای خوش خیم تمایل بیشتری را به زنان نشان دادند. شایع ترین محل درگیری در کیست ها ماگزیلا، خصوصاً در قدام بوده و پس از آن خلف مندیبل. اما در سایر گروه ها مندیبل، خصوصاً خلف شایع ترین محل درگیری بود. تمایل به گسترش از قدام تا خلف در گروه کیست ها بیشتر مشاهده شد. نمای داخلی اغلب کیست ها و تمام تومورهای بدخیم به صورت رادیولوسنت بوده است. تومورهای خوش خیم بیشتر به صورت اپک دیده شده و فراوانی نمای رادیولوسنت و ترکیبی در ضایعات شبه تومور با درصد مشابه، بیشتر بود. اغلب کیست ها، تومور های خوش خیم و شبه تومورها حدودی مشخص با حاشیه ی کورتیکال را آشکار نمودند، اما در تمام تومورهای بدخیم حدود مهاجم دیده شد. علائمی چون تحلیل ریشه، جابجایی ساختمان های اطراف و تورم کورتیکال در شبه تومورها شایع تر بودند. تمایل به تخریب کورتکس و حدود کورتیکال ساختمان های اطراف در بدخیمی ها بیشتر بود. تومورهای خوش خیم نیز با نسبت بالاتری با جابجایی دندانی همراه بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که در ارزیابی ضایعات استخوانی ناحیه ی ماگزیلوفاسیال، جهت تعیین یک ضایعه ی استخوانی در مراحل اولیه، حدود دقیق آن در استخوان، بررسی گسترش ضایعه به ساختمان های مجاور، کلسیفیکاسیون های ظریف درون ضایعه و تورم باکولینگوالی کاربرد cbct ضروری است. همچنین امکان بررسی همزمان یک ضایعه در سه مقطع مختلف در این تکنیک، تعیین دقیق محل تخریب استخوان، بررسی تحلیل خارجی ریشه و نیز جابجایی دندان در جهات مختلف را میسر می کند. واژه های کلیدی: توموگرافی کامپیوتری با اشعه ی مخروطی، ضایعات خوش خیم، ضایعات بدخیم، ناحیه ی فک و صورت

مقدمه تشخیص دقیق پوسیدگی های پروگزیمالی پیش از هرگونه مداخله اهمیت دارد، زیرا اگر سطح مینا دست نخورده باشد، این ضایعات می توانند دوباره معدنی شوند و این امر از تهیه حفره های غیر ضروری جلوگیری می کند. هدف هدف این مطالعه مقایسه حساسیت و ویژگی و میزان پیش بینی مثبت ابزارهای تشخیصی مختلف شامل دستگاه لیزر دیاگنودنت و یک روش ابداعی برای تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی بود. مواد و روش ها نمونه ها شامل 44 سطح پروگزیمالی 38 بیمار بود که ضایعات رادیولوسنت مشکوک در رادیوگرافی بایت وینگ آن ها مشاهده می شد. سطوح پروگزیمال توسط: 1. دستگاه لیزر دیاگنودنت، 2.رادیوگرافی بایت وینگ ثانویه پس از راندن یک ماده رادیواوپک به محل تماس پروگزیمال (روش ابداعی) و 3. معاینه آرام سطح پروگزیمال 48-24 ساعت پس از قرار دادن یک الاستیک ارتودنسی در محل تماس پروگزیمال به عنوان استاندارد طلایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها حساسیت و ویژگی دستگاه لیزر دیاگنودنت به ترتیب 1 و 919/0 و برای رادیوگرافی بایت وینگ ثانویه 857/0 و 1 بود. میزان پیش‏بینی مثبت در روش لیزر 70 درصد و با رادیوگرافی ثانویه 100درصد بود. نتیجه گیری با توجه به آسانی کاربرد، ایمنی و حساسیت بالای لیزر دیاگنودنت این دستگاه می تواند برای تشخیص افتراقی سطوح پروگزیمالی حفره دار شده به کار گرفته شود. همچنین روش ابداعی تشخیص پوسیدگی پروگزیمال با توجه به میزان پیش بینی مثبت بالا یک جایگزین مناسب برای تشخیص ضایعات حفره دار پروگزیمالی است.

مقدمه: پریودونتیت و استئوپروز دو بیماری مستقل با منشا و تظاهرات متفاوت می باشند. این عقیده وجود دارد که این دو بیماری با هم مرتبطند به دلیل این که هر دو منجر به آسیب بافت استخوانی می شوند، برخی ریسک فاکتور های مشابه دارند، در میانسالی و زنان مسن بیشترین شیوع را دارند. مطالعات نشان می دهد که استفاده از رادیوگرافی پانورامیک و اندکس های خاصی، ابزار قابل اعتمادی برای اسکرینینگ استئوپروز می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط بین بیماری پریودنتیت و شاخص های استئوپروتیک فک صورت پذیرفت. روش کار: 82 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن و 80 فرد سالم از نظر بیماری پریودنتال، که جهت کارهای دندانپزشکی به مطب رادیولوژیست مراجعه و رادیوگرافی پانورامیک تهیه کرده اند، انتخاب شدند. بیماران بر اساس معاینه پریودنتال شامل اندازه گیری پلاک ایندکس، عمق پاکت و میزان تحلیل استخوان، از بیماران سالم از لحاظ پریودنتال، تفکیک شدند. پس از آن بر اساس رادیوگرافی، شاخص های پانورامیک شامل شاخص کورتیکال فک پایین (mci)، شاخص منتال (mi) و شاخص پانورامیک استخوان مندیبل (pmi) در هر دو گروه اندازه گیری، ثبت و مقایسه شد. نتایج: میانگین سنی افراد بررسی شده برابر 33/9±8/39 سال بوده است. 6/58% افراد جنسیت مونث و 4/41% افراد جنسیت مذکر داشتند. میزان mi و pmi در گروه بیمار بیشتر از گروه شاهد بود اما اختلاف میان دو گروه از لحاظ آماری معنادار نبود (به ترتیب p=0.808 و p=0.102). از لحاظ mci دو گروه تفاوت معنادار داشتند (p=0.028). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه بین شاخص کورتیکال فک پائین (mci) در رادیوگرافی پانورامیک و بیماری پریودنتیت مزمن ارتباط معنا داری مشاهده گردید. پیشنهاد می شود مطالعات وسیعتری در این زمینه صورت گیرد که در صورت تائید می توان این شاخص را بعنوان اسکرینینگ و معیاری از وضعیت استخوانی در افراد در معرض خطر مورد استفاده قرار داد.نتایج این مطالعه، شواهدی قوی دال بر ارتباط میان استئوپروز و پریودنتیت نشان نداد.

چکیده این مطالعه با هدف مقایسه ابعاد قاعده جمجمه و صورت بیماران دارای شکاف کام و لب با افراد نرمال طرح ریزی شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق، cbct 6/ کامل جمجمه از 32 فرد بالغ با میاانیین سا نی 1 12/21 که شامل 4 فرد نرمال ، 14 فرد با شکاف کام و لب یاک طرفا ه و 4 بیماار باا شاکاف کاام ولاب دو طرفاه می شدند مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا لندمارک های مورد نظر در سه مقطع ساژیتال ، کرونال و آگزیال مشخص شدند وزوایا و فواصل مربوط به عرض و طول قاعده جمجمه ومورفولوژی صورت اندازه گیری شااد. سااپد داده هااای حاصاال در سااه گااروه بااا هاا مقایسااه شاادند.جهت آنااالیز داده هااا از آزمااون way anova-one و tukey hsd استفاده شد. 1/15 p< از لحاظ آماری معناادار در نظار گرفتاه شد. =1/ یافتههه ههها: در گااروه شااکاف کااام و لااب دو طرفااه ، زوایااای) 142 sna(p =1/115( ، snb(p ، =1/112( pog (p sn to =1/ ، فاصله ) 113 (p ans-n و فاصله نقااط ساو راخهای گاوش خاارجی =1/11( (p به طور معنا داری کمتر از افراد نرمال بود. در گاروه شاکاف کاام و لاب یاک طرفاه زوایاای snb =1/113( (p و sn to pog =1/112( (p بااه طااور معناااداری کمتاار از افااراد نرمااال باااود . شااااخص زاویاااه باااین پااالان پالاتاااال و sn درگاااروه هاااای شاااکاف کاااام ولاااب یکطرفاااه =1/111( (p =1/ ودوطرفه) 111 (p به طورمعناداری نسبت به گروه نرمال بیشتر بود و ایان زاویاه در افاراد شکاف کاام و لاب دو طرفاه باه طاور معنااداری نسابت باه گاروه شاکاف کاام و لاب یاک طرفاه بیشاتر =1/ بود) 122 (p . 2 نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، بیماران بالغ دارای شکاف کام ولب خصوصیات موفولوژیکی متفاوت از افراد نرمال را در ناحیه صورت و قاعده جمجمه نشان می دهند. به نظر می رسد کمترین بدشکلی ها در بیماران دارای شکاف کام ولب چه به صورت یک طرفه و چه به صورت دو طرفه در ابعاد عرضی قاعده جمجمه و صورت مشاهده می شود. از سوی دییر، ابعاد قاعده جمجمه در قسمت طرفی ، بیشتر از قسمت میانی در این بیماران تحت تاثیر قرار می گیرد.

مقدمه:رویش اکتوپیک و نهفتگی پالاتالی دندان کانین دائمی ماگزیلا یک مشکل بالینی شایع است. دندانهای کانین هم از جنبهی زیبایی و هم از جنبهی فانکشنال مهم هستند اما درمان کانین نهفته سخت و زمان گیر است. علاوه بر این کانینهای نهفته ار لحاظ تمایل محوری و محل بسیار متفاوت هستند و میتوانند باعث تحلیل دندانهای دائمی مجاورشان خصوصاً انسیزورهای لترال شوند. مینی اسکروهای ارتودنتیک به خاطر آسانی قرار گرفتن و برداشتن، هزینهی پایین و حداقل نیاز به همکاری بیمار مورد توجه قرار گرفته اند. مزایای مینی اسکروها عبارتند از اینکه، نسبتاً ثابت باقی میمانند، باعث افزایش ظرفیت انکوریج میشوند و فاقد اثرات سوء یا عوارضی هستند که میتوانند سلامت یا نتیجهی درمانی را به خطر بیاندازند. هدف این مطالعه، معرفی یک روش ابداعی جدید با استفاده از مینی اسکروهای پالاتال برای اعمال نیروی ارتودنتیک جهت حرکت دادن کانین نهفته به دور از ریشه دندانهای مجاور قبل از قرارگیری براکت بر روی سایر دندانها، با اثر سوء حداقل بر بقیه دندانها است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآرمایی بالینی غیر تصادفی کنترل شده بود. حجم نمونه شامل 19 عدد دندان کانین نهفتهی پالاتالی در گروه آزمایش و 15 عدد در گروه کنترل بود. از تمامی بیماران cbct گرفته شد. بعد از ارزیابی کامل درگروه آزمایش، دو عدد مینی اسکرو بین پرمولرها و مولر اول قرارگرفت.بیماران به متخصص جراحی لثه جهت اکسپوژر جراحی کانین نهفته ارجاع داده شدند. یک نیروی 50 گرمی uni point از فنر کانتی لور پالاتال به براکت متصل شده به سطح دندان اعمال گردید. هر سه هفته نیرو تنظیم میشد. از بیماران هر دو گروه خواسته شد سه هفته بعد ازشروع اعمال نیرو و در پایان درمان پرسشنامهی vas (visual analog scale) را تکمیل کنند. یک cbct دیگر برای ارزیابی تحلیل انسیزورهای لترال و کانین گرفته شد. علاوه بر این شاخص لثهای (gingival index) و شاخص خونریزی حین پروب کردن (bop) برای کانین رویش یافته ثبت گردید. میزان موفقیت بالینی در هر دو گروه و میزان ماندگاری در گروه آزمایش گزارش گردید. برای بیماران گروه کنترل، درمان جامع ارتودنسی با دستگاههای ثابت انجام گرفت. بعد از leveling و aligning اولیه و قرارگیری ترانس پالاتال آرچ، کانین نهفتهی پالاتالی با استفاده از یک فنر کانتی لور لحیم شده به پالاتال بار به سمت خط قوس هدایت گردید. اندازه گیریها دقیقا مشابه گروه آزمایش بود. آنالیز دادهها از طریق آزمونهای آماری independent t-test و paired t-test و man-whitney test در سطح معنی داری 05/0 انجام گرفت. نتایج میزان حجم تحلیل رفته در دندان لترال گروه کنترل نسبت به گروه آزمایش بطور معنی داری بیشتر بوده است، این مطلب برای مقایسه درصد حجم تحلیل رفته دندانهای کانین و لترال نیز صادق است. (p value=0.000) بعد از سه هفته از آغاز اعمال نیرو، vas score در گروه کنترل بطور معنی داری بیشتر از گروه آزمایش بوده است اما در زمان پایان درمان، اختلاف از لحاظ آماری معنیدار نبود. شاخص لثهای و خونریزی حین پروب کردن بین دو گروه به طور معنی دار متفاوت نبودند. (p value > 0.05) نتیجه گیری بر اساس نتایج ما، این روش ابداعی برای رویش کانینهای نهفته میتواند به طور موفقیت آمیزی با کمترین اثر سوء در مقایسه با سایر تکنیکها مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده مقدمه: استئوآرتریت یکی از شایعترین بیماری هایی است که tempero mandibular joint (tmj) را تحت تاثیر قرار می دهد. امروزه استفاده از(platelet-rich plasma) prp در درمان استئوآرتروز های مفاصل بدن مانند زانو مطرح شده است. اما تاکنون مطالعه ای که به بررسی اثر این ماده در استئوآرتروز های tmj پرداخته باشد وجود ندارد. در تحقیق حاضر هدف آن است تا به کمک روش جدید تزریق prp در مفصل به بهبود مشکلات ناشی از استئوآرتریت در tmj یک مدل حیوانی پرداخته شود. مواد و روش: در مطالعه حاضر از 64 خرگوش سفید نر نیوزیلندی سالم با میانگین وزن 3 کیلوگرم استفاده شد. به منظور بررسی کارایی محلول سدیم یدو استات در ایجاد استئوآرتریت، در4 خرگوش مطالعه پایلت صورت گرفت. سپس در 60 خرگوش باقی مانده، ابتدا از ناحیه tmj هر دو سمت در حالت دهان بسته cbct تهیه شد. سپس در کندیل هر دو سمت cc 3 محلول سدیم یدواستات تزریق شد و پس از 4 هفته مجدداً از نظر رادیوگرافیک بررسی شدند تا از ایجاد استئوآرتریت اطمینان حاصل شود . سپس در tmj یک سمت خرگوش ها به صورت تصادفی یکی از مداخله های زیر صورت گرفت: (1) تزریق cc1 هیالورونات سدیم ؛ (2) تزریق cc 1 بتامتازون؛ (3) تزریق cc 1 از prp. در سمت دیگر هیچگونه مداخله ای صورت نگرفت. پس از 24 هفته در هر گروه ازخرگوشها مجدد تغییرات رادیوگرافیک در tmj با استفاده از cbct بررسی شد. به منظور بررسی رادیوگرافیک مفصل ها، سه سطح مدیال، لترال و فوقانی بر اساس مشاهده یکی از موارد دانسیته استخوانی نرمال،کاهش دانسیته استخوانی، اروژن استخوانی و تخریب کامل ناحیه استخوانی به ترتیب نمره 0 الی 3 داده شد. در نهایت امتیاز هر مفصل جمع شد و با استفاده از آزمونهای آماریsigned rank wilcoxonو kruskal-wallis در نرم افزار spss نسخه 5/11 با ضریب اطمینان 95% آنالیز شدند. نتایج: در مطالعه حاضر از 60 خرگوش وارد شده به مطالعه 13 خرگوش از مطالعه حذف شدند. در بررسی اختلاف موجود در بین امتیاز رادیوگرافیک سمت مطالعه و کنترل در هر سه نوع مداخله امتیاز کسب شده در سمت مطالعه به صورت معناداری کمتر بود (p-value < 0.05). هیچگونه تفاوت معناداری میان سه گروه در مقایسه امتیاز سمت کنترل وجود نداشت (p-value > 0.05). همچنین امتیاز بدست آمده در سمت مطالعه هر سه نوع مداخله نیز تفاوت معناداری نداشتند(p-value > 0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، استفاده از prp در درمان استئوآرتریت در مدل حیوانی کارایی مشابهی با بتامتازون و اسید هیالورونیک داشت. کلمات کلیدی: استئوآرتریت، خرگوش نیوزیلندی، cbct، بتامتازون، اسید هیالورونیک، prp

ادونتوما شایع ترین تومور ادنتوژنیک است و غالبا با رویش دندان های دائمی و به خصوص دندان کانین دائمی تداخل می کند. اکثر ادونتوماها در ارتباط با ناهنجاری هایی مثل نهفتگی، قرارگیری نادرست، دیاستم و... هستند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع سنی، جنسی و مکانی و هم چنین ارزیابی خصوصیات رادیوگرافی ادونتوما انجام می پذیرد. در این مطالعه 92 رادیوگرافی های پانورامیک موجود در دانشکده دندانپزشکی و یک مرکز رادیولوژی خصوصی در مشهد از سال 1388 تا سال 1392که پس از نمونه برداری، جواب بیوپسی آن ها، وجود ادونتوما را تایید کرده بود انتخاب شدند و تمام مشخصات رادیوگرافی این بیماران شامل محل درگیری، نحوه ارتباط با دندان ها، حدود رادیوگرافی، شکل ضایعه، نمای داخلی و تاثیر بر ساختمان های اطراف ثبت گردید. همچنین وجود تورم در نمای بالینی نیز ثبت گردید. شیوع ادونتوما در مردان کمی بیشتر از زنان، در فک پایین بیشتر از بالا و در نواحی قدامی بیشتر از نواحی خلفی بود. همچنین شیوع ادونتومای ارگانیزه در هر دو فک بیشتر از نوع غیر ارگانیزه و ترکیبی بود. مهمترین تاثیرات این ضایعه بر ساختارهای اطراف شامل جابه جایی و نهفتگی دندان ها بوده است. نتیجه گیری: ادونتوما یک تومور ادونتوژنیک خوش خیم می باشد و پیشنهاد می گردد به منظور شناسایی زودتر ادونتوما و جلوگیری از عوارض آن شامل جابه جایی و نهفتگی دندان ها رادیوگرافی پانورامیک تشخیصی در دهه اول و دوم زندگی فرد درخواست گردد.

مقدمه: ادونتوژنیک کراتوسیست یکی ازمهمترین کیست های ادونتوژنیک با منشأ رشدی-تکاملی محسوب می شود. با توجه به شیوع بالای این تومور در ایران و به خصوص در شهر مشهد و اهمیت تشخیص آن این مطالعه گذشته نگر با هدف بررسی ارتباط یافته های رادیوگرافی و کلینیکی کراتوکیستیک ادونتوژنیک تومور در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی و یک مرکز رادیولوژی خصوصی در مشهد در 30 سال گذشته انجام می شود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی پرونده های 44 بیمار مبتلا به kot و یک بیمار مبتلا به سندرم گورلین گولتز در مشهد در 30 سال گذشته که نتیجه هیستوپاتولوژی قطعی داشتند انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. داده های دموگرافیک و خصوصیات کلینیکی ضایعه از پرونده های این بیماران استخراج شده و ثبت گردید. با بررسی مجدد رادیوگرافی های بیماران تمام مشخصات رادیوگرافیک ضایعات اعم از محل، بوردر ضایعه، اینترنال ضایعه و تاثیر ضایعه بر بافت های اطراف که در تصاویر پانورامیک یا توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی ( cbct ) مشاهده شدند و ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 52.3% بیماران را مردان و 47.7% زنان شامل می شدند. شیوع سنی ادنتوژنیک کراتوسیست در دهه سوم و در خلف مندیبل بیشتر بود. همه ضایعات دارای حاشیه با حدود مشخص بودند و 85.1% نمونه ها دارای حاشیه well-corticated بودند. جابه جایی کانال آلوئولار تحتانی، جابه جایی دیواره سینوس، بینی و یا اربیت، تحیل خارجی ریشه و جابه جایی دندان از یافته های شایع همراه با این ضایعه بودند. هیچ گونه ارتباط آماری معناداری بین خصوصیات رادیوگرافیک ضایعه و علایم کلینیکی مانند تورم، درد، محدودیت در بازکردن دهان و همچنین سن و جنس بیماران مشاهده نگردید. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان وقوع ادونتوژنیک کراتوسیست در مردان، خلف فک پایین و دهه سوم سنی بیشتر است. در این میان ارتباطی بین یافته های رادیوگرافیک و کلینیکی ضایعه مشاهده نگردید.

مقدمه :ضایعات با نمای داخلی میکس ضایعات منحصر به فردی هستند که هم به صورت کیستیک و هم نئوپلاستیک تظاهر می کنند. این ضایعات دارای نماهای کلینیکی ، رادیوگرافی و هیستوپاتولوژیک مختلف هستند. این مطالعه با هدف بررسی کلینیکی و رادیوگرافیک ضایعات میکس در تصاویر پانورامیک یا سایر تکنیکهای تصویربرداری پیشرفته همچون توموگرافی کامپیوتری رایج (ct) یا از نوع اشعه مخروطی(cbct) صورت می گیرد . مواد و روش ها : در این مطالعه ضایعات میکس از آرشیو موجود در یک مرکز رادیولوژی خصوصی و دانشکده دندانپزشکی مشهد مورد بررسی قرار گرفت و داده های دموگرافیک و خصوصیات رادیوگرافی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در مجموع 55 مورد ضایعه میکس در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند که شامل تومورهای خوش¬خیم، تومورهای بدخیم، ضایعات فیبرواسئوس، ضایعات التهابی و ضایعات کیستیک بود. شایعترین ضایعه¬ی این مطالعه دیسپلازی سمانی استخوانی از نوع منتشر(flcod) با تعداد 11 مورد بود و شایعترین دهه سنی درگیری دهه سوم بود. از میان ضایعات تعداد 15 مورد مربوط به آقایان و 35 مورد مربوط به زنان بود . اکثر ضایعات تک کانونی بودند و تنها ضایعات فیبرواسئوس ، چندکانونی دیده شدند. اکثر ضایعات خلف مندیبل را درگیر کرده و شایعترین ارتباط دندانی از نوع پری اپیکال بود. حدود مشخص و کورتیکه شایعترین نوع بوردر ضایعات بود. نتیجه گیری :اکثریت ضایعات میکس در این مطالعه مشی خوش خیم داشتند . نمای رادیوگرافی ضایعات میکس در مطالعه ما با نتایج گزارش شده در مطالعات دیگر مشابه بوده است.

مقدمه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون جایگزینی دندان های از دست رفته به وسیله ایمپلنت های دندانی و موفقیت و محبوبیت این شیوه ی درمان، توجه بیشتری به درمان ایمپلنت معطوف گشته است. از طرف دیگر، قرار دادن ایمپلنت در ناحیه قدام فک بالا با محدودیت هایی از نظر آناتومیک و زیبایی روبروست. یکی از ساختار های محدود کننده در این ناحیه، فورامن اینسایزیو می باشد. هدف این مطالعه بررسی ابعاد و ویژگی های آناتومیک فورامن اینسایزیو به وسیله توموگرافی کامپیوتری با اشعه ی مخروطی (cbct) و ارتباط آن با جایگذاری ایمپلنت دندان های پیشین است. مواد و روش ها: دراین مطاله که از نوع بررسی بیماران است، تعداد 100 کلیشه cbct از بیمارانی که در قدام ماگزیلا بی دندان بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. تصاویر cbct به وسیله ی یک دستگاه توموگرافی سه بعدی با voxel size 0.1 میلیمتر تهیه شدند. پارامتر های دستگاه روی 8 میلی آمپر و 80kv و زمان اکسپوژر 12 ثانیه تنظیم شدند. برای همه ی این تصاویر میدان دید (fov) محدود شده ای به اندازه ی 5x4 سانتی متر انتخاب گردید. برش هایی در تصاویر cbct انتخاب گردید تا کانال و فورامن اینسایزیو در یک موقعیت عمودی در نماهای کورونالی و ساژیتالی دیده شود. متغیر های مختلفی برای ارزیابی فورامن اینسایزیو و ساختارهای مجاور آن ازجمله طول کانال اینسایزیو، قطر صفحه ی استخوانی باکال اندازه گیری شد. یافته ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 64 زن و 34 مرد است که برای هرکدام 9 متغیر بررسی شد. میانگین طول کانال اینسایزیو 201/2±905/7، عرض فورامن اینسایزیو 922/0±094/3 و قطر فورامن اینسایزیو 828/0±818/2 میلی متر اندازه گیری شد. همچنین، میانگین حجم و طول کانال در مردان بیشتر است که این اختلاف تنها در مورد طول کانال معنادار بود (به ترتیب p=0.239، p=0.014، p<0.001). از سوی دیگر میانگین قطر فورامن اینسایزیو، عرض فورامن استنسن و فاصله فورامن تا کرست در زنان بیشتر از مردان بود، که تنها در مورد فاصله فورامن تا کرست اختلاف معناداری مشخص گردید (به ترتیب p=0.634، p=0.225 و p=0.001). نتیجه گیری: در 76 % بیماران بی دندان، عرض فورامن اینسایزیو (اندازه گیری شده در مقطع کورونال)، و در 58 % آنها قطر فورامن (اندازه گیری شده در مقطع ساژیتال)، بیش از 2.5 میلیمتر می باشد که در این صورت جایگذاری ایمپلنت های دندانی در نواحی سانترال، مشکلاتی از نظر پروتزی و زیبایی برای بیمار به دنبال خواهد داشت. در چنین مواردی پیشنهاد می شوددر صورت امکان، روشی غیر از قرار دادن ایمپلنت در مجاورت فورامن اینسایزیو به کار گرفته شود. کلمات کلیدی: فورامن اینسایزیو – ایمپلنت دندانی – توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی – قدام ماگزیلا

خلاصه فارسی مقدمه: تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی در مراحل اولیه بدلیل تماس دندان مجاور بسهولت امکان پذیر نیست. برای پوسیدگی های پروگزیمالی رادیوگرافی بایت وینگ مهم ترین ابزار تشخیصی است. اما در تفسیر کلیشه های رادیوگرافی ممکن است خطا بروز کند و برای دندانهایی که پوسیدگی قابل برگشت دارند، اقدام به تهیه حفره شود. این مطالعه با هدف بررسی دقت تفسیر رادیوگرافی بایت وینگ توسط گروه های مختلف دندانپزشکی برای تشخیص پوسیدگی های پروگزیمالی و تصمیم درمانی صحیح متعاقب آن انجام شد. مواد و روش ها: 22 سطح دندانی سالم و 19 سطح دندانی دارای تغییر رنگ و 19 سطح دندانی حفره دار انتخاب شد. دندان ها توسط دو مشاهده گر معاینه بالینی شد و نیاز به مداخله ترمیمی هر سطح به صورت بالینی مشخص شد. دندانها بطور تصادفی در 8 کلیشه رادیوگرافی قرار گرفت. کلیشه ها به همراه پرسشنامه هایی که در مورد ترمیم یا عدم ترمیم سطوح سوال شده بود در اختیار چهار گروه دانشجویان سال 5 ، دندانپزشکان عمومی ، متخصصین ترمیمی و رادیولوژیست قرار گرفت. پاسخ پرسشنامه ها با استاندارد بالینی مقایسه شد. آنالیز آماری توسط آزمون مجذور کای در نرم افزار spss انجام شد. یافته ها: تصمیم درمانی دانشجویان سال پنجم در 75% سطوح حفره دار و 72% سطح غیر حفره دار (شامل سالم و تغییر رنگ یافته) صحیح بود. تصمیم درمانی دندانپزشکان عمومی در 80% سطوح حفره دار و 71% سطح غیر حفره دار (شامل سالم و تغییر رنگ یافته) صحیح بود. تصمیم درمانی متخصصین ترمیمی در 81% سطوح حفره دار و 74% سطح غیر حفره دار (شامل سالم و تغییر رنگ یافته) صحیح بود. تصمیم درمانی رادیولوژیست ها 80% سطوح حفره دار و 85% سطح غیر حفره دار (شامل سالم و تغییر رنگ یافته) صحیح بود. نتیجه گیری: در مجموع دانشجویان و دندان پزشکان عمومی کمترین حساسیت و ویژگی را در تصمیم-گیری برای انجام درمان ترمیمی پوسیدگی های پروگزیمالی داشتند. توجه بیشتر به آموزش مبحث پوسیدگی، درمانهای محافظه کارانه پوسیدگی و تفسیر کلیشه های رادیوگرافی در برنامه درسی و بازآموزی های مدون توصیه می شود. واژه های کلیدی: پوسیدگی پروگزیمال / رادیوگرافی بایت وینگ / پوسیدگی متوقف شده / پوسیدگی حفره دار شده

مقدمه: هدف از این مطالعه ، تعیین سن مراحل مختلف تکامل دندانهای دائمی فک پایین در نمونه ای از کودکان ایرانی در مشهد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ، 235 رادیوگرافی پانورامیک کودکان 5 تا 16 ساله (132 دختر و 103 پسر) بررسی شد. رادیوگرافی ها توسط دو مشاهده گر بررسی شد. تکامل دندانهای دائمی فک پایین ، با استفاده از طبقه بندی ارائه شده توسط demirjian ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که در هر یک از افراد ، سن تکامل دندانهای متناظر تفاوت قابل ملاحظه نداشت. به علاوه ، دندانهای دائمی فک پایین در بعضی مراحل تکاملی در دخترها و در بعضی دیگر در پسرها زودتر تکامل می یابد.این تفاوت ها فقط در مراحل خاصی و در بعضی دندانها قابل ملاحظه بود. نتیجه گیری: دخترها ، در مراحل تکاملی که تفاوت معنی دار بین دو جنس وجود داشت ، سن پایین تری نشان دادندو