روش های متفاوتی برای علامت گذاری و شناسایی بچه ماهیان تولید شده در مراکز تکثیر ماهی وجود دارد. در این تحقیق امکان ایجاد علامت ایزوتوپی در خار باله سینه ای بچه ماهیان یک ماهه ی قره برون (تاسماهی ایرانی) (وزن متوسط: 0/19 ± 3/7 گرم، طول کل: 0/16 ± 9/8 سانتی متر) توسط ایزوتوپ پایدار 137ba مورد مطالعه قرار گرفت. در آزمایش اول، بچه-ماهیان(180 n=) به مدت 1- 5 روز در معرض آب حاوی صفر (تیمار شاهد)، 30، 60 و 90 میکروگرم در لیتر از 137ba قرار داده شدند. علامت های ایزوتوپی بلافاصله بعد از یک روز در خار باله سینه ای ایجاد شدند. بیشترین تغییرات در نسبت ایزوتوپی 138ba/137ba (2/63) در تیمار 90 میکروگرم در لیتر مشاهده شد. در آزمایش دوم، ماهیان علامت گذاری شده به مدت 14 روز در آب رودخانه (بدون 137ba غنی شده) و سپس به مدت 10 روز در آب لب شور ppt 5/7 نگه داری شدند تا تغییرات احتمالی در علامت های ایزوتوپی ایجاد شده، بررسی شود. در طول این مدت نسبت ایزوتوپی 138ba/137ba در خار باله های بچه ماهیان علامت دار شده کمی افزایش یافت. هم چنین در ابتدای انتقال بچه ماهیان تیمار شاهد از آب شیرین به لب شور، تغییر این نسبت ایزوتوپی قابل ملاحظه بود. طول و وزن بچه تاسماهیان در طول مدت آزمایش نشان داد که استفاده از این روش علامت گذاری هیچ گونه تاثیر منفی روی رشد اولیه بچه ماهیان ندارد. این تحقیق، اولین مطالعه علامت دار کردن ماهیان خاویاری دریای خزر با استفاده از ایزوتوپ پایدار می باشد و با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از آن به عنوان روشی مطمئن برای علامت دار کردن ماهیان و ارزیابی موفقیت برنامه های رهاسازی این ماهیان، قابل استفاده می باشد.

کاربردهای وسیع نانومواد نیازمند سنتز نانوساختارهایی با خواص ویژه (هندسه، خواص سطح، هدایت الکتریکی و همچنین خواص مغناطیسی) می باشد. این مواد می توانند به فرم های نانوذره، نانومیله و نانوپوشش و سایر اشکال ساخته شوند. در این رساله سه رویکرد ساخت نانوذرات و کاربرد آنها مد نظر قرار گرفته است. در میان این نانوساختارها، نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن دارای کاربردهای بیشماری در تحویل داروها، روش های تشخیصی، تثبیت سلولها و آنزیمها و سیستمهای جداسازی زیستی دارند. در این رساله نانوذرات مغناطیسی با پوشش سیلیکا با روش میکروامولسیون آماده شده و توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری با قدرت تفکیک بالا و طیف eds آنالیز و شناسایی شدند. نانوذرات مذکور برای سلولهای سرطانی ریه انسان و میگو سمیت نداشته و به عنوان بستر جهت تثبیت آنزیم گلوکز اکسیداز بکار گرفته شد. اتصال آنزیم به نانوساختار توسط طیف فروسرخ تایید شد. آنزیم تثبیت شده بر روی نانوذرات، 98 میلی گرم به ازای هر گرم بستر بود و مطالعات پایداری فعالیت آنزیم نشانگر وجود فعالیت 98 درصدی پس از طی 45 روز و همچنین وجود فعالیت 90 درصدی پس از 12 مرتبه استفاده پی در پی بودند. از نظر پایداری حراراتی، فعالیت آنزیم های تثبیت شده بهبود یافته و در دمای 80 درجه سانتی گراد دارای فعالیت بوده و حساسیت کمتری نسبت به ph محیط واکنش نشان می دهد. نتایج به دست آمده از این تحقیق و مخصوصا زیست سازگاری این مواد، نشانگر وجود پتانسیل بالای نانوذرات مغناطیسی با پوشش سیلیکا در زیست-پزشکی می باشد. یکی از چالشهای مهم در الکتروشیمی زیستی، دستیابی به ارتباط الکتروشیمیایی کارآمد میان الکترود و آنزیم های اکسیداسیون و احیا می باشد. در این رساله یک زیست حسگر لاکتوز الکتروشیمیایی با تثبیت سلوبیوز دهیدروژناز بر روی نانومیله های طلا ساخته شده است. نانومیله-های طلای یکدست با روش رشدهسته ای دانه ساخته شده و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی شناسایی شدند. الکترود طلا در ابتدا توسط نانومیله طلا تیمار شد و بعد آنزیم بر روی نانومیله ها از طریق تک لایه های خودآراینده تثبیت شدند. داده های به دست آمده از ولتامتری چرخه ای نشان دادند که الکترود طراحی شده نسبت به الکترود شاهد (بدون نانو میله طلا پاسخ بسیار بیشتری نسبت به لاکتوز دارد. همچنین مشاهده شد که نانومیله پوشانیده شده با 4-مرکاپتوبنزوئیک اسید (4-mba)، چگالی جریانی معادل سه برابر الکترود پوشانیده شده با 4-مرکاپتوفنل (4-mp) دارد. در چند سال اخیر استفاده از زیست الگوها برای ساخت نانوساختارها به دلیل کنترل بالا بر روی مرفولوژی و یکدست بودن نانوساختارهای ساخته شده، در تحقیقات نانوزیست فناوری بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این رساله نانوساختارهای نیکلی با الگوی باکتریایی با روش رسوب دهی از طریق فعال سازی سطح باکتری ها ساخته شدند. فعالسازی سطح باکتری ها توسط واکنش آمینواسیدهای سطحی با نمک پلاتین انجام شد و واکنش ساخت نانوذره در محیط حاوی یونهای نیکل و احیا کننده دی متیل آمین بوران انجام گرفت. تغییرات سطحی در طول فرایند سنتز توسط طیف فلورسانس بررسی شد. طیف فلورسانس اسیدآمینه ترپتوفان بعد از رسوب نیکل بر روی سطح باکتری به طور کامل فرونشانی شد. آنالیز مرفولوژی در سطح باکتری با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی و میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی شد. نانوساختار مذکور پس از 20 دقیقه تحت امواج مافوق صوت نیز تخریب نشدند و همچنین ناهمواری سطح باکتری پس از رسوب نانوکلاسترهای نیکل بر روی آنها افزایش یافت. مقدار نیکل پوشش داده شده بر روی سطح باکتری از طریق مطالعات آنالیز گرماوزنی 36 درصد وزنی محاسبه شد. در انتها از این نانوساختار برای به دام اندازی باکتری هایی که پیشتر در آنها آنزیم آلفا آمیلاز بیان شده بودند، به عنوان حامل فلزی استفاده شدند.

چکیده ندارد.