مایسل های پلیمری هسته/ پوسته کوپلیمرهای آمفی فیلیک خود تجمع در آب، به عنوان یکی از سیستم های دارورسانی بسیار خوش آتیه ظاهر شده اند. هسته داخلی آب گریز مایسل ها یک میکرو محیط (microinvironment) برای گرفتن داروهای آب گریز به طریق به دام اندازی فیزیکی ایجاد می کند. در حالیکه پوسته آب دوست بیرونی با ایجاد یک سد آب پوشی یک وجه پایدار بین هسته آب گریز و محیط واسط بیرونی خلق می کند. مایسل های کوپلیمر دسته ای برای کاربرد انتقال دارو معمولا دارای چندین خاصیت سودمند هستند. اول آن ها حلالیت و زیست دسترسی (bioavaiability) دارو های آب گریز در آب را توسعه می دهند. علاوه بر این ها،اندازه نانو و توزیع اندازه باریک مایسل ها می تواند به طور موثری از پاک سازی کلیوی (clearance renal) و جذب غیر ضروری جلوگیری کند. بنابر این این مایسل ها به طور قابل توجهی داروهای وارد شده را از تخریب سریع و حذف در بدن محافظت می کنند و زمان گردش دارو را بعد از تزریق داخل وریدی افزایش می دهند. اخیرا مایسل های محرک پذیر مورد توجه گسترده ای قرار گرفته اند، برای سیستم انتقال برنامه پذیر که در آن آزاد سازی دار وها می تواند به آسانی با درج کردن یک محرک مناسب در آن کنترل بشود. (یعنی ph ، درجه حرارت، گلوتاسیون(glutathione) و غیره). در میان تمام این محرک ها ph اسیدی به عنوان یک محرک درونی به طور ویژه ای خیره کننده است، زیرا مکان های تومور و بافت های ملتهب (tissues inflammatory) همچون بخش های درونی سلول نظیر endosomes و lysosome سلول ها محیط اسیدی بیشتری دارند. ph اسیدی در مکان تومور به عنوان یک محرک ایده آل برای آزاد سازی انتخابی داروهای ضد سرطان در تومورها مورد ملاحظه قرار گرفته است. در کارهای حاضر به علت داشتن ساختارهای چند پوسته ای علاوه بر این که توانایی بارگیری دارو افزایش می یابد، به واسطه ی داشتن ساختارهای آبگریز و آب دوست در پوسته ها توانایی و پتانسیل حمل سیستم های گوناگون را دارا می باشند که از آن جمله شامل دارو، ژن، ردیاب و غیره می شود که این یکی از ویژگی های خیره کننده این ساختارهای هسته پوسته ی مایسلی است.

هدف انجام این آزمایش، بررسی اثر سویا اکسترود شده بر صفات عملکردی و تولیدمثلی گاوهای نر هلشتاین بود. 16 گوساله نر هلشتاین (متوسط وزن 10±200 کیلوگرم؛ در سن 8 ماهگی، دو تیمار و هشت تکرار) به طور تصادفی در قالب طرح کاملا تصادفی به تیمارها اختصاص داده شد. گاوها به مدت 10 ماه از جیره هایی با سطح انرژی و پروتئین یکسان تغذیه شدند. جهت بررسی مصرف خوراک، 20 روز انتهایی طرح به بررسی میزان مصرف ماده خشک اختصاص داده شد. جهت بررسی تخمیر شکمبه ای، از تمامی گاوها در انتهای طرح مایع شکمبه گرفته شد. اندازهی قطر بیضه در ابتدا و انتهای طرح اندازه گیری شد. جهت بررسی کیفیت اسپرم، با استفاده از دستگاه الکترواجاکولاتور 3 مرتبه از هر گاو اسپرمگیری به عمل آمد. مقدار حجم سیمن ثبت و با استفاده از casa مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان مصرف ماده خشک تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. مقدار کل اسیدهای چرب فرار، استات، پروپیونات، بوتیرات، نسبت استات به پروپیونات، ph و نیتروژن آمونیاکی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت (p>0/05). قطر بیضه به طور معنی داری در گاوهای تیمار سویا اکسترود شده افزایش یافت (p<0/05). جیره حاوی سویا اکسترود شده به طور معنی داری سبب افزایش جنبایی کل، حرکت پیشرونده، حرکت سریع، میانگین سرعت در مسیر منحنی و سرعت واقعی در مسیر واقعی طی شده شد (p<0/05). به علاوه، میزان اسپرم های غیرمتحرک در تیمار سویای اکسترود شده به طور معنی داری کاهش یافت (p<0/05). حجم سیمن و اسپرم تولیدی به طور معنی داری در تیمار سویای اکسترود شده افزایش یافت اما غلظت اسپرم تحت تاثیر قرار نگرفت. به طور کلی، به نظر میرسد که استفاده از سویای اکسترود شده در جیره گاوهای نر هلشتاین به عنوان منبع اسیدهای چرب غیراشباع با چند پیوند دوگانه با افزایش قطر بیضه و بهبود پارامترهای کمی و کیفی اسپرم سبب بهبود عملکرد تولیدمثلی شود.