در سالهای اخیر عارضه ی پژمردگی و خشکیدگی خوشه خرما موجب خسارات فراوان به باغداران و اقتصاد نواحی خرما خیز کشور شده است، بنابراین انتخاب یک راه حل مناسب برای رفع یا کاهش خسارت ناشی از این عارضه ضروری است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات پلیمر سوپر جاذب، کود حیوانی و کود پتاس بر عملکرد و کنترل عارضه خشکیدگی خوشه و عملکرد خرمای مضافتی، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شهرستان جیرفت انجام شد. فاکتورها شامل کود گاوی در سه سطح (صفر، 65 و 130 کیلوگرم بر درخت)، پلیمر سوپرجاذب آ-200 در سه سطح (صفر، 200 و 300 گرم بر درخت) و کود سولفات پتاسیم در سه سطح (صفر، 2 و 3 کیلوگرم بر درخت) بودند. تیمارها در اواخر بهمن ماه در خاکبه صورت چالکود اعمال شدنده و . نمونه برداری برگ و میوه به ترتیب در اوایل مرداد ماه و نمونه برداری میوه در فصلهنگام برداشت محصول، اواسط مرداد ماه ، انجام شد. پارامترهای عملکرد ی، مقدار و درصد عارضه ی میوه های خشکیدهگی و پارامترهای کیفیت میوه اندازه گیری گردید. هم چنین مقدار قند میوه و ترکیب شیمیایی برگ و میوه نیز اندازه گیری و تجزیه آماری انجام شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس وزن تر و خشک، قطر، طول و میزان قند میوه تحت تأثیر مثبت و معنی دار هر سه فاکتور قرارگرفتند. تیمارهای مختلف سوپرجاذب، کود پتاس و کود حیوانی باعث افزایش عملکرد میوه سالم و عملکرد کل را در سطح یک درصد افزایش داده و باعث کاهش مقدار عملکرد میوه خشکیده و درصد عارضه خشکیدگی خوشه خرما نسبت به شاهد در سطح یک درصد آماری شدند. مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه سوپرجاذب با کود حیوانی و کود سولفات پتاسیم بر در کاهش درصد عارضه خشکیدگی معنی دار بود به طوری که نشان داد که با افزایش توأم سطح مقدار سوپرجاذب و کود حیوانی هم چنین با افزایش و سطح سوپرجاذب و کود سولفات پتاسیم کاهش بیشتری در درصد عارضه خشکیدگی به طور معنی داری به میزان 28 درصد کاهش یافتمشاهده گردید. بر ، کاربرد کود حیوانی باعث افزایش معنی دار غلظت فسفر، کلسیم، آهن، روی، مس و منگنز در برگ و میوه شد. در حالی که کاربرد سوپرجاذب باعث کاهش معنی دار غلظت آهن، روی، مس و منگنز در برگ در سطح یک درصد آماری شد.