کاشت گیاهان پوششی به منظور کاهش استفاده از علفکش ها و کودهای شیمیایی بسیار مورد توجه می باشد. بدین منظور آزمایش در سال زراعی 1389-1388 در شهرداری منطقه3 تهران بصورت طرح کامل تصادفی با 10 تیمار و در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مختلف )یونجه همدانی، یونجه اصفهانی، شبدرایرانی، شبدر سفید، ماشک گل خوشه ای معمولی، فستوکا سمیرم اصفهانی، لولیوم یارند نطنز، شاهد بدون گیاهان پوششی با علف های هرز و شاهد بدون گیاهان پوششی با علف های هرز) بر اساس سرعت رشد و میزان تولید خود، تاثیرات متفاوتی بر میزان کاهش علف های هرز دارد و بیشترین کاهش از بین گیاهان پوششی مرتعی مربوط به گیاه پوششی لولیوم و همچنین می توان بیشترین کاهش را از بین گیاهان پوششی زراعی به یونجه همدانی نسبت داد. ضمناً گیاهان پوششی کشت شده در این آزمایش بر روی میزانph ، ماده آلی، نیتروژن، فسفر و پتاسیم خاک تاثیر معنی داری نداشتند. بطور کلی این تحقیق نشان داد که زراعت گیاهان پوششی همراه با مدیریت مناسب می تواند جایگزین مطلوبی برای روش های متداول در کنترل علف های هرز باشد که در نهایت موجب افزایش بهره وری نهاده ها و رسیدن به اهداف کشاورزی پایدار خواهد شد.

به منظور بررسی اثر کود سبز بر عملکرد، اجزای عملکرد و خصوصیات فیزیکو شیمیایی خاک پژوهشی در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و 4 تکرار انجام شد. فاکتور اول در 6 سطح شامل: آیش (عدم کاربرد کودسبز)، خلر، ماشک مراغه، شبدر برسیم، اسپرس و ماشک گل خوشه ای و فاکتور دوم در 2 سطح شامل: رقم پیشگام و رقم زرین بود. نتایج نشان داد بیشترین میزان ماده آلی و نیتروژن کل خاک با کاربرد کودسبز خلر بدست آمد. کاربرد کودسبز نسبت به عدم کاربرد آن باعث بهبود وزن مخصوص ظاهری خاک، درصد رطوبت جرمی خاک و میزان پتاسیم قابل دسترس خاک شد. همچنین بیشترین میزان فسفر قابل دسترس خاک بر اثر کاربرد کودسبز اسپرس مشاهده شد. ارتفاع بوته، طول سنبله، ارتفاع ساقه اصلی، وزن سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و مقدار کلروفیل بر اثر کاربرد کودسبز نسبت به عدم کاربرد کودسبز بهبود یافتند. با کاربرد کود سبز ماشک گل خوشه ای و خلر به ترتیب بیشترین عملکرد بیولوژیک و تعداد سنبلچه در سنبله حاصل شد. در بین ارقام گندم، بالاترین میزان ارتفاع بوته، طول سنبله، ارتفاع ساقه اصلی و عملکرد بیولوژیک مربوط به رقم زرین بود. همچنین بیشترین میزان وزن سنبله، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله، میزان کلروفیل، تعداد سنبلچه در سنبله و شاخص برداشت مربوط به رقم پیشگام بود. بیشترین میزان وزن دانه سنبله به کودسبز ماشک مراغه با رقم پیشگام متعلق بود. همچنین بیشترین طول میانگره پدانکل در کودسبز شبدربرسیم با رقم زرین و بالاتربن میزان عملکرد دانه نیز در کودسبز خلر با رقم پیشگام مشاهده شد. در نهایت می توان بیان کرد که استفاده از کود سبز با بهبود خواص فیزیکوشیمیایی خاک و عملکرد و اجزای عملکرد گندم می تواند نقش بسزایی در راستای اهداف کشاورزی پایدار داشته باشد.

طرح در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 15 تیمار در 3 تکرار جهت تعیین روز تا گلدهی ،روزتا 50% گلدهی ، روز تا رسیدگی کامل ، درصد سبز شدندو صفات کیفی شاملndf و adfو rfv me/d اندازه گیری وثبت شد.

بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای شیمیایی توجه بشر را به استفاده از داورهای گیاهی جلب نموده است. مرزه به عنوان یک گیاه دارویی در درمان بیماریهای مختلف از جمله گرفتگی، درد عضلانی، تهوع، سوء هاضمه، اسهال و بیماری های عفونی استفاده می شود. به منظور بررسی اثر کودهای زیستی وسولفات¬روی بر عملکرد و اسانس گیاه دارویی مرزه، آزمایشی در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه اجرا شد. تیمارها شامل کودهای زیستی (شاهد یا عدم بذر مال، بذر مال با نیتروکسین و بذر مال با سوپرنیتروپلاس) و محلول¬پاشی گیاهان با سولفات¬روی (غلظت¬های صفر، 2/5 و 5 در هزار) بودند. نتایج نشان داد که اثر کودهای زیستی و روی بر تعداد ساقه های فرعی، مساحت سایه انداز گیاهان، وزن سرشاخه گلدار، وزن تر و خشک بوته، عملکرد تر و خشک و عملکرد اسانس معنی¬دار شد. بیشترین مقدار صفات مذکور به ترتیب در تیمارهای سوپر نیتروپلاس و نستروکسین به دست آمد. هر دو تیمار محلول پاشی سولفات روی (2/5 و 5 درهزار) منجر به افزایش مقدار صفات مذکور نسبت به شاهد شدند. بیشترین درصد اسانس به ترتیب در تیمارهای محلول¬پاشی سولفات¬روی 5 در هزار و بذر مال با سوپر نیتروپلاس، محلول¬پاشی روی 5/2 در هزار و بذر مال با نیتروکسین و محلول¬پاشی روی 5 در هزار و بذر مال با نیتروکسین به دست آمد. این تیمارها که به طور میانگین باعث افزایش 35/5 درصدی مقدار اسانس مرزه شدند.

به منظور بررسی تغییرات کمی و کیفی علوفه در کشت مخلوط افزایشی ذرت با چند لگوم در شرایط کم-نهاده به صورت کشت دوم، آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهارده تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمار ها عبارت بودند از : کشت مخلوط ذرت (تلقیح با نیتروکسین) + ماشک، ذرت (عدم تلقیح) + خلر، ذرت (عدم تلقیح) + اسپرس، ذرت( تلقیح) + شبدر، ذرت (عدم تلقیح) + ماشک، ذرت (تلقیح) + خلر، ذرت (تلقیح) + اسپرس، ذرت ( عدم تلقیح) + شبدر، ذرت خالص (عدم تلقیح )، ذرت خالص(تلقیح)، شبدر خالص، ماشک خالص، خلر خالص، اسپرس خالص. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد علوفه خشک در تیمار کشت مخلوط ذرت تلقیح با نیتروکسین + ماشک بدست آمد. تلقیح ذرت با نیتروکسین در مقایسه با عدم تلقیح به طور معنی داری عملکرد علوفه را افزایش داد.در همه تیمار های کشت مخلوط نسبت برابری زمین بیشتر از یک بودکه نشان از برتری کشت مخلوط است.کشت مخلوط ذرت (تلقیح)+ ماشک، عملکرد پروتئین خام،پروتئین خام،انرژی ویژه ی شیر دهی، ارزش نسبی تغذیه ای،ماده خشک قابل هضم، ماده خشک مصرفی،کل مواد مغذی قابل هضم،خاکستربیشتری نسبت به تک کشتی داشت. اما غلظت دیواره سلولی بدون همی سلولز و دیواره سلولی در تک کشتی ذرت بیشتر از کشت مخلوط ذرت با لگوم بود. ارزش نسبی تغذیه ای پایین برای تک کشتی ذرت به غلظت بالای دیواره سلولی بدون همی سلولز و دیواره سلولی در مقایسه با کشت مخلوط ذرت و لگوم نسبت داده شده بود. در نتیجه در سیستم کم نهاده کشت مخلوط ذرت و لگوم بویژه ذرت (تلقیح)+ ماشک می تواند برای تولید علوفه نسبت به تک کشتی ذرت پیشنهاد گردد.

چکیده ندارد.