از آن جا که این پژوهش، خوانشی دریدایی از دو رمان حماسی-تخیلی تالکین، هابیت و سیلماریلیون است، تلاش دارد تا در حد امکان از مقایسه نوشته های تالکین و دریدا بهره بجوید. بنابراین مطالعه حاضر، بر موضوعاتی چون ساختارها، آزادی و سخاوت ادبیات و خود ادبیات استوار است. بنابراین، این نوشتار بر آن است که نزدیکی دیدگاه های این دو نویسنده را در کنار بررسی واژه ها و مفاهیمی چون ساختار، تصمیم ناپذیری، تکرارپذیری در بافت های مختلف و تغییر پذیری ارائه دهد. در روند پیش رو، جستجو برای یافتن چند ریشه و منشاء ثابت و مشخص که بر متن روایت هابیت و سیلماریلیون چیره هستند جای خود را به توصیف «بازی ساختار» می دهد. این توصیف نشان خواهد داد که چگونه این بازی، پویایی و سرزندگی تسلسل روایت را در پی می آورد. یافته های این مطالعه نشان می دهند که چگونه داستان این دو اثر با بازبینی مداوم بافت های خود، هر گونه ادعای وجود شرایط آرمانی را به چالش می کشد و حتی خنثی می کند. گفتمان تصمیم ناپذیر داستان ها هویت، حضور و دعوی کامل و نهایی را بی ثبات می سازد. برآیند این خوانش اجرایی و پویا (در مقابل خوانش منفعل و منزوی) از رمان های تالکین، افق های گسترده تری از معنی و تاویل این متون به دست می دهد. علاوه بر آن، این تحقیق برانگیزاننده، شباهت های آراء تالکین و دریدا را بیشتر آشکار می کند؛ شباهت هایی که مفاهیمی چون سخاوت، آزادی، تاریخ گرایی و سرمنشاءانگاری ادبی (گونه داستانی) و نیز عمل نوشتن/خواندن ادبیات (گونه قصه های پریان) را در برمی گیرد.